Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 157

Als ik goed en wel weer bezig ben, en Eva met Marion mee naar buiten is gegaan begint mijn telefoon te piepen.
'Wolfs' neem ik op zonder ook maar naar het scherm te kijken. Ik verwachtte geen telefoontje dus het kon in principe iedereen zijn.
'He Wolfs, Barry hier' hoorde ik mijn vriend aan de andere kant.
'He gabber hoe is het' ben ik verrast hem aan de telefoon te hebben.
'Ja wel goed man. Maar ehm je moet even hierheen komen' was het iets in zijn stem waar ik de rillingen van kreeg.
'Wat wanneer, nu' vroeg ik hem om duidelijkheid.
'Ja er is iets met Nicole' bevestigde hij mij vraag.
'Wat is er dan' kreeg ik nog meer koude rillingen bij het horen van die naam.
'Misschien kan je beter gewoon even hierheen komen in plaats van dat het over de telefoon moet' was hij niet van plan meer prijs te geven.
'Ik weet niet of ik hier zomaar weg kan' stemde ik er dan ook niet direct mee in.
'Het is belangrijk Wolfs' benadrukte hij nogmaals.
'Gaat ze dood of zo' beviel zijn toon me niks.
'Nee dat niet, maar kom nou maar gewoon, of moet ik die baas van je bellen' bleef hij eromheen draaien.
'Oké, ik kijk of het lukt' stemde ik er uiteindelijk maar mee in. Mechels zou waarschijnlijk niet zo heel erg moeilijk doen, het was toch rustig, en van Barry was ik ook niet veel wijzer geworden.

'Mevrouw Mechels' meldde ik me bij haar op kantoor.
'Wolfs' keek ze verrast op.
'Ik ehm, mijn partner uit Amsterdam belde me net op. Er is iets met mijn ex aan de hand, maar hij wil niks zeggen en zegt dat ik maar langs moet komen' kwam ik meteen ter zake.
'En aangezien we nu niet zoveel te doen hebben' hoopte ik dat ze mijn hint zou begrijpen.
'Je ex' fronste ze verbaasd.
'Ja nou, ik heb haar aan de kant gezet voor Eva, maar ze is zwanger van me' voelde ik me verplicht er meer duidelijkheid over te geven.
'Dus je wilt er heen' knikte ze begrijpend.
'Ik wil weten wat er aan de hand is' knikte ik instemmend.
'Ga maar. We kunnen je wel missen vandaag' stemde ze er gelukkig mee in.
'Bedankt' stak ik mijn hand naar haar op waarna ik meteen vertrok. Hoe eerder ik in Amsterdam was, hoe eerder ik ook weer terug was. Ik zat er dan ook totaal niet op te wachten, maar het was dat Barry zo aan was blijven dringen dat ik toch maar overstag was gegaan. Ik zou het mezelf waarschijnlijk anders nooit vergeven als er toch iets ergs aan hand was. Maar ik baalde wel, want het was niet bepaald naast de deur, en ik hoopte maar dat ik op tijd weer terug zou zijn voordat alles vol stond met files. Dan duurde het sowieso een eeuwigheid voordat ik weer thuis zou zijn. Bij mijn gezin.

..... 😱