Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 103

Nadat we onze spullen hadden neergelegd was het moment eindelijk daar dat we het water in konden.
'Kan jij zwemmen' keek ik verbaasd naar Stella die vrolijk achter me aan huppelde.
'Ja' knikte ze hevig. 'Ik heb A diploma toch mama' voegde ze er vervolgens aan toe.
'Zeker weten. Je mag bijna af zwemmen voor je B diploma he' knikte Eva dat ze gelijk had.
'Zo stoere meid' was ik maar wat trots op haar. 'Wie als eerste in het water ligt' durfde ik het dan wel aan om haar uit te dagen.
'Ik win' nam ze meteen een aanloopje waarna ze het water in plonsde.
'Papa heeft gewonnen' was ik met haar mee gesprongen.
'Echt niet, ik was eerstes' klapte ze zich aan me vast zodat ze niet zoveel moeite hoefde te doen om boven te blijven.
'Mama kom ook' spatte ze vervolgens op het water.
'Niet zo spetteren dan' ging Eva op de rand van het bad zitten.
'Mama' spartelde Stella zich vervolgens los waarna ze richting haar moeder zwom.
'Jij kan echt goed zwemmen' was ik er echt verbaasd over.
'Ik kan ook koprol maken' klauterde ze het water uit.
'Ho ho wacht even' hield Eva haar tegen zodat ze eerst zichzelf in het water kon laten zakken.
'Ah koud' vond ze het maar niks.
'Nee joh mama' was Stella het er totaal niet mee eens.
'Nou laat zien' moedigde ik haar aan.
'Oké, komt ie he' ging ze klaar staan waarna ze soepel een koprol maakte en ik het water belandde.
'Zo knap hoor' prees ik haar de hemel in terwijl ze haar haren uit haar gezicht wreef toen ze boven kwam.
'Kom deze kant op' moedigde ik haar aan om te zwemmen.
'Gaan we van de glijbaan' had ze haar zinnen alweer ergens anders opgezet.
'Net nu ik in het water ben zeker' schudde Eva haar hoofd.
'Zo meteen oké, eerst even zwemmen zodat mama het warm krijgt' beloofde ik haar.
'Dan moet je hard zwemmen mama' zwom ze zelf vast weg.
'Papa pak me dan' daagde ze me uit toen ze al een heel eindje van me weg gezwommen was.
'Ja daar kom je nu mee' zette ik gauw de achtervolging in.
'Daar kom ik hoor' had ik haar al bijna te pakken.
'Nee' gilde ze het uit terwijl ze probeerde nog weg te komen.
'Hebbes' greep ik haar been vast.
'Ah nee papa' spartelde ze in de hoop dat ik los zou laten.
'Ga nou mama pakken' duwde ze me weg.
'Ga jij mama pakken' spoorde ik haar aan.
'Wie eerste is' zwom ze nu toch gauw richting haar moeder.
'Jij kleine valsspeler' schudde ik lachend mijn hoofd. Als ik wilde had ik haar zo ingehaald, maar dit leverde natuurlijk meer plezier op voor haar en daar deed ik het voor. Als zij plezier had dan had ik het ook. Ik had nooit gedacht dat een kind mijn leven zoveel kon beïnvloeden en dan vooral positief.
'Gewint' klampte Stella zich vast aan haar moeder.
'Dan ben ik tweede' sloeg ik mijn armen om hun beide heen.
'Ja knuffelen' vond Stella het wel een geslaagde actie.
'Spartel niet zo met je benen dan' attendeerde ik haar erop.
'Ik heb je toch vast' voegde Eva eraan toe. Wij konden hier immers gewoon staan dus er was geen reden dat ze zo spartelde.
'Knuffel' sloot ik ze dan ook opnieuw in mijn armen toen ze eindelijk haar benen stil hield. Mijn meisjes.