Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 77

Met een gezicht dat op onweer stond vertrok ik naar het bureau. Nicole en ik hadden geen woord meer gewisseld. Beide hadden we ons verdriet, maar beide waren we ook kwaad op de ander. Al had zij daar geen recht op vond ik. Ze had wel recht om kwaad op me te zijn, maar dan om een hele andere reden. Ze mocht kwaad zijn omdat ik haar bedrogen had, maar dat wist ze niet, en niet omdat zij niet zwanger is. Dat was tenslotte niet mijn schuld. En ik had het recht om kwaad te zijn omdat ze die test zonder mij had gedaan. Het was dus niks meer geworden de vorige avond. Niet zo heel gek dus dat ik nu niet te genieten was.
'Kijk ons zonnestraaltje eens' merkte Lisa deze keer op. Ik was natuurlijk weer als laatste aanwezig.
'Ja weer bijna te laat, dat zegt genoeg he. Die baalt dat die van die chick af moest komen' leverde ook Barry commentaar.
'Nou dat denk ik niet' schudde Lisa haar hoofd die wel door had dat er heel iets anders aan de hand was.
'Laat me gewoon met rust' kroop ik weg achter mijn bureau. Ik had niet eens zin om koffie voor mezelf te pakken.
'Wil je koffie Wolfs. Volgens mij kun je dat wel gebruiken' was Lisa al aan de slag gegaan.
'Bedankt' nam ik de mok dankbaar aan. 'Als je afspreekt om samen een test te doen, en je vrouw doet hem dan alleen, en hij is negatief. Heeft zij dan een reden om boos op jou te zijn, of heb jij dan reden om juist boos op haar te zijn, omdat ze jou heeft buitengesloten' stelde ik mijn collega de vraag. Ik moest het gewoon met iemand delen, het zat me zo hoog.
'Nee Wolfs hebben jullie daar ruzie over' keek Lisa me ongelovig aan.
'Zij is kwaad op mij he' attendeerde ik haar erop.
'En jij bent ook kwaad op haar' schudde ze haar hoofd.
'Omdat zij zo doet tegen mij. Als ze normaal had gedaan dan was ik waarschijnlijk ook niet zo boos geworden. We hadden afgesproken, zij zou de test halen en dan zouden we hem samen doen als ik ook thuis was. Vind ik dat lege doosje op het toilet en mevrouw ligt in de deken gewikkeld in bed. Dan is het toch haar eigen schuld' was ik van mening.
'Maar heb je er ook over nagedacht wat voor impact het op haar heeft' bleef Lisa het voor Nicole opnemen.
'En op mij niet dan. Ik wilde het net zo graag hoor maar dat lijkt ineens maar bijzaak te zijn. Alsof het voor haar erger is dan voor mij' kon ik dat niet uitstaan.
'Nee dat is niet waar. Waarschijnlijk hebben jullie allebei er zo'n verdriet van dat je elkaars verdriet vergeet. Ga gewoon met haar praten en maak het goed als je straks thuis komt. Dit willen jullie allebei niet toch' was haar wijze raad.
'Ik niet nee' gaf ik toe dat ze daar gelijk in had.
'Ik weet zeker Nicole ook niet. Jullie zijn zo gek op elkaar' verzekerde Lisa me ervan.
'Oké' haalde ik mijn schouders op dat ze dan wel gelijk zou hebben. Ik zal het vanmiddag wel weer goed maken. Dan was ik mijn ergste boosheid waarschijnlijk ook wel weer vergeten.