Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 111

Nu Stella in bed lag, wilde ik wel echt even met Eva praten. Omdat ze me diep gekwetst had door te zeggen dat ze misschien toch naar haar vader had moeten luisteren, maar ook omdat ik nu wist wat zij steeds te voortduren had gehad als Stella vragen stelde. Dat zag me toch wel erg dwars, dat ik daar totaal geen weet van had. Het moet zo ongelofelijk zwaar voor haar zijn terwijl ik gewoon doodleuk elke keer weer naar huis ging. Daar baalde ik echt wel van.
'Als ik vraag of we nog even kunnen praten, word je dan boos' was ik haar terug naar de keuken gevolgd.
'Het hoeft niet' haalde ze haar schouders op alsof het haar niet uitmaakte.
'Nou ja, ik heb misschien geen recht van spreken aangezien jij je gekwetst voelt door mij ook al heb ik dat nooit zo bedoeld. Maar ik voel mij ook best wel gekwetst door wat je vanmiddag zei over je vader' besloot ik toch maar door te zetten. We konden de lucht maar beter meteen klaren, voordat er nog meer tussen ons in zou komen te staan op welke manier dan ook.
'Volgens mij ben ik altijd goed voor je geweest, ook vroeger' zat ik er echt heel erg mee.
'Jawel' knikte ze toen uiteindelijk wel.
'Maar weet je wat het is' staakte ze halverwege haar zin.
'Ik zou je nu ook vast willen houden, en je willen kussen, maar niet als je daarna gaat zeggen dat ik een foute vent ben of dat ik je gekwetst heb' deelde ik haar mee hoe ik er over dacht.
'Heb jij ooit ook maar één keer tegen jou vrouw of vriendin iets gezegd over mij of Stella. En ik wil dat je eerlijk antwoord geeft' droeg ze me op.
'Nee' bekende ik direct. 'Ik heb haar toen wel verteld dat we een zaak hadden van een vrouw die mishandelt was en dat ik daar druk mee was. Maar ik heb haar niet verteld dat ik jou kende' lichtte ik mijn antwoord toe.
'Waarom niet' drong ze er verder op aan.
'Ik weet niet' haalde ik mijn schouders op.
'Omdat je bang bent dat ze jaloers zou zijn, en terecht. Ze heeft er alle reden toe want je bedriegt haar keihard. En ik zou me er een voorstelling van kunnen maken hoe dat voelt. En weet je waarom. Als je hier bent dan ben ik alles voor je, maar daarna ga je gewoon weer terug naar je vriendin. En zeg niet dat je het begrijpt want dat doe je niet' las ze me de les.
'Ja nou, ja. Je hebt wel gelijk. En ik weet niet hoe het voelt nee. Maar ik weet wel dat je gelijk heb' kon ik wederom niet anders dan haar gelijk geven.
'Ik wil niet steeds gekwetst worden. Dat ik eerst te horen krijg hoe mooi en hoe lief je me vind, om vervolgens weer naar je andere leven terug te keren waar geen plek is voor mij, zelfs niet voor Stella je bloedeigen dochter' ging ze nog even verder.
'Ik weet dat het fout is, en ik wil er ook mee ophouden, maar het kan nu gewoon niet. En als je het echt niet meer wilt dan zal ik je niet meer aanraken en zo' was de boodschap heel erg hard aangekomen. Ik had haar gewoon een soort van aan een lijntje gehouden. Het allemaal zo mooi gemaakt terwijl het dat eigenlijk helemaal niet zo was. En daar had ik echt enorm veel spijt van. Ik had het zo verkeerd aangepakt allemaal.

Wolfs heeft het licht gezien 👏