Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 14

Gehaast liep ik de afdeling op waar al mijn collega's al aan het werk waren. Dan wist ik wel weer hoe laat het was.
'Was je weer druk' kwam de eerste opmerking dan ook al.
'Wekker vergeten te zetten' schudde ik mijn hoofd.
'Het zweet staat nog op je voorhoofd' schudde Barry zijn hoofd.
'Komt door de haast' bleef ik erbij dat ik echt niet daarom te laat was.
'Ik snap het wel hoor, Nic is natuurlijk ook gewoon een ontzettend lekker wijf' gaf een ander ook nog commentaar.
'He he niet zo over zijn meisje praten he' ging het weer zoals ik al verwacht had. Ik was het middelpunt van alle grapjes.
'Heb je al wat' negeerde ik het terwijl ik achter mijn bureau plaats nam.
'Ik heb die Eva van jou nog eens door het systeem gehaald' leunde Barry achterover in zijn stoel.
'En' drong ik aan dat hij verder zou vertellen.
'Niks' schudde hij zijn hoofd.
'Oh dus je hebt niks' was mijn conclusie.
'Ik heb die vent ook even door het systeem gehaald' praatte hij verder.
'Ja' spoorde ik hem wederom aan.
'Ook niks' schudde hij weer zijn hoofd.
'We zijn dus niks opgeschoten' snapte ik niet waarom hij dan deed alsof hij iets gevonden had.
'Ik vond wel iets anders opmerkelijks' was hij daarin tegen nog niet klaar.
'Wat dan' had ik geen idee waar hij het over had.
'Heb jij niet in Maastricht gewoond' keek hij me vragend aan.
'Ja hoezo' had ik nog altijd geen idee waar hij op doelde.
'Laat Eva nou toevallig ook uit Maastricht komen' knikte hij vragend mijn kant op.
'Ja dus' was ik echt niet van plan meer te vertellen.
'Dus weet ik nu heel erg zeker dat je haar ergens van kent' was zijn conclusie.
'Denk wat je wilt. We gaan nog eens met die man praten' stond ik alweer op.
'Die heeft toch niks zinnigs te vertellen' was Barry het er niet mee eens.
'Waarom zijn ze verhuisd vanuit Maastricht naar Amsterdam' deed ik een gooi.
'Waarom ben jij verhuisd' kaatste hij de vraag terug.
'Omdat mijn roots hier ligt, ik hier een baan kon krijgen' somde ik op.
'Nou misschien hun ook wel' was Barry zijn weerwoord.
'Eva is een geboren Maastrichtse' schudde ik mijn hoofd. Geboren en getogen en ze zou er nooit weggaan had ze me weleens gezegd.
'Dan die vent' haalde hij zijn schouders op.
'Dat zullen we hem eens vragen' stapte ik aan de bestuurders kant in waarna ik de motor startte. Op weg naar antwoordde, en deze keer zou ik er niet zo gemakkelijk mee akkoord gaan. Gister was ik in shock, nu was ik er zeker van dit op te gaan lossen. Voor Eva.