Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 67

De raad van Barry had me goed gedaan. Ik was een stuk meer ontspanner dan eerder vandaag.
'Wat gaan we doen' keek mijn partner vragend op terwijl ik mijn bureau opruimde.
'Ik ga nog even naar het ziekenhuis' liet ik hem weten.
'Alweer. Wat ga je daar doen' wilde hij het fijne ervan weten.
'Stella zien. Eva zei dat ik anders vanmiddag moest komen' vertrouwde ik hem toe.
'Oké. Nou succes' stak hij zijn duim naar me op.
'Bedankt. Ik vind het spannend man' schudde ik de spanning van me af.
'Voor een kind' fronste hij zijn voorhoofd.
'Voor hoe ze zal reageren. Daar hangt van af of Eva haar iets verteld of niet' vertelde ik hem de afspraak.
'Oh oké. Nou succes dan' wenste hij me nogmaals succes waarna ik zover was om te vertrekken.
'Tot morgen maat' nam ik afscheid van mijn partner.

Voorzichtig liep ik naar de deur waar ik in de deuropening bleef staan. Stella zat bij haar moeder op het bed, haar oma op een stoel ernaast. Ze zagen er rustig en ontspannen uit, en ik wilde ze niet laten schrikken.
'Kom maar hoor' had Eva me toch opgemerkt en wenkte me verder te komen.
'Hallo' knikte ik naar haar moeder. 'Hallo Stella' stak ik mijn hand op naar de kleuter.
'Weet je nog wie dat is' vroeg haar oma haar.
'Van de politieauto met zo sirene' knikte ze dat ze dat wel wist.
'Ja je mocht in de echte politie auto he' knikte ik dat ze gelijk had.
'Is mij papa dan bij jou' had ze al haar hoop op mij gevestigd.
Hulpeloos keek ik naar Eva, wat moest ik hier in hemelsnaam op antwoorden. Ik wilde haar herinneringen aan haar vader niet verpesten, ondanks dat hij die naam niet verdiende.
'Papa is een beetje stout geweest' knikte Eva naar haar dochter.
'Moet ie dan bij de politie slapen' vroeg ze nu met grote ogen alsof ze het niet geloven kon.
'Ja' was ik nu degene die haar van een antwoord voorzag.
'Dat vind ik niet leuk' schudde ze haar hoofd.
'Maar het is toch ook niet leuk dat mama hier moet slapen' vroeg ik haar of ze dat minder erg vond.
'Nee' schudde ze haar hoofd dat ze dat wel met me eens was.
'Gelukkig komt mama snel weer thuis he' verzekerde ik haar ervan.
'Weet je nog hoe deze meneer heet' vroeg haar oma aan Stella.
'Ehmmm' dacht ze heel hard na. 'Iets met een dier' keek ze vragend naar mij.
'Wolfs ja' grinnikte ik om haar antwoord. 'Floris Wolfs' gaf ik haar het goede antwoord. 'Wat knap van jou' was ik er onderste boven van dat ze dat onthouden had.
'Dan mag ze je' was Eva ervan overtuigd. 'Vind je deze meneer aardig Stella' vroeg ze haar dochter dan ook.
'Ja. Ik kreeg drinken en hij zei dat ik zoo mooi kon kleuren' glunderde ze helemaal. 'Ik heb zo mooie tekening gemaakt he mama' verzekerde ze haar moeder ervan.
'Ik denk dat mama die heeft gezien. Kijk hij hangt daar' wees ik de tekening op het prikbord aan achter Eva haar bed.
'Ik ga wel even koffie drinken beneden' voelde mevrouw van Dongen zich teveel.
'Mag ik chocomel oma' sprong Stella ook meteen op.
'Jij mag even hier blijven goed. En als we dan straks weggaan krijg jij chocomel' beloofde haar oma haar.
'Blijf jij nog even bij mama' stelde Eva haar gerust.
'Oké' haalde ze uiteindelijk haar schouders op dat ze het prima vond. 'En jij' keek ze toen vragend naar mij.
'Floris blijft ook nog even. Vind je dat goed' vroeg Eva aan haar dochter.
'Oké' stemde ze daar eveneens mee in. Alsof ze er ook iets over te zeggen had.