Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 133

Het was duidelijk dat Eva opgelucht was dat we weer voor de deur stonden. Zou ze denken dat ik Stella niet terug zou brengen? Dacht ze echt zo slecht over mij?
'He lieverd ben je daar weer' knuffelde ze haar dochter alsof ze haar dagen niet had gezien.
'Kijk mama ik heb een ijsje, en ik mocht twee smaakjes van papa' had het meisje alleen maar oog voor haar ijsje.
'Dat is lekker' knikte Eva haar toe. 'Kom je naar binnen' hield ze de deur voor haar dochter open.
'Kom je ook papa' hield ze mijn hand vast.
'Papa moet naar huis lieverd' schudde ik mijn hoofd. Ik wilde Eva niet in een situatie brengen waarin ze mij de toegang tot haar huis moest ontzeggen in het bijzijn van onze dochter.
'Nu al weer' was Stella het er totaal niet mee eens.
'Papa komt snel weer. Beloofd' deed ik haar de belofte. Al was het alleen maar om Eva hiermee een beetje onder druk te zetten dat ik mijn dochter mocht blijven zien.
'Geef papa maar een knuffel' stuurde Eva haar aan waarna ze in mijn armen vloog om afscheid van elkaar te nemen.
'Ik hou van jou' drukte ik een kus op haar wang.
'Ik hou van papa' giechelde ze waarna ze een kus terug op mijn wang drukte.
'Doei lieve schat' zwaaide ik haar na toen ze langs haar moeder heen naar binnen liep.
'Bedankt Eva' hield ik haar tegen resoluut de deur dicht te doen.
'Ik doe het niet voor jou hoor' beet ze me toe.
'Dat hoeft ook niet' schudde ik mijn hoofd. 'Ik hoop dat ik haar mag blijven zien. Ik wil en ik kan haar niet missen en je kunt niet weer een vader uit haar leven bannen' zette ik alles op alles om te zorgen dat ik mijn meisje mocht blijven zien.
'Ik doe het ook alleen voor Stella' antwoordde ze kil alsof mijn woorden haar helemaal niks deden.
'Mag ik haar van de week een middagje om iets leuks te gaan doen' probeerde ik het nu maar op deze manier.
'Waar ga je met haar heen dan' keek ze me bedenkelijk aan.
'Weet ik nog niet' haalde ik mijn schouders op. 'Ik breng haar heus terug hoor. Ik ga haar niet van jou weg houden, ze heeft al genoeg meegemaakt en ik hoop dat jij er net zo overdenkt' stelde ik haar gerust dat ik geen slechte bedoelingen had.
'Jou vriendin komt niet in haar buurt' beet ze me meteen toe.
'Maar' wilde ik er nog iets tegen in brengen.
'Je hebt me gehoord. Als ik erachter kom dat zij in Stella haar buurt is geweest. Dan zie je haar nooit meer' onderbrak ze me al voordat ik überhaupt iets had kunnen zeggen.
'En als jij een nieuwe vriend krijgt dan, mag die ook niet in haar buurt komen' vond ik het onredelijk van haar.
'Er is geen man in mijn leven, en dat zie ik dan wel weer. Het is jou keuze, en het is deze en anders niet. Dag Floris' kapte ze het gesprek meteen af.
'Oké' ging ik uiteindelijk maar overstag. Ik had weinig keus, en misschien zou ze later nog wel bij draaien. Ze was nu gewoon nog steeds heel erg boos op me. Dat was wel duidelijk. En als ik niet akkoord ging, dan zag ik mijn meisje niet meer. En dus stemde ik er maar mee in. Alles voor mijn kleine meisje.