Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 139

Ondanks dat ik me een slappeling voelde, voelde ik toch ook weer woede opborrelen.
'Als ik had gewild, dan had ik toch allang bij je weg kunnen gaan' ging ik er toch nog even tegenin. Ik had voor mijn gevoel toch niks meer te verliezen. Eva was ik al kwijt, en met Nicole was het ook niet bepaald gezellig. En als ik zo doorging had ik straks echt alleen Stella nog maar.
'Denk je daar aan' keek ze geschrokken op. Nu had ik haar een keer, waarschijnlijk had ze dit niet verwacht.
'Soms wel ja. Zeker als je zo doet' gaf ik eerlijk toe. Ze moest maar eens voelen hoe ze me behandelde af en toe.
'Maar jij bent een slappe zak. Kom eens voor jezelf op man. Als Eva echt Stella bij je vandaan zou houden, staat ze er helemaal alleen voor. Dat doet ze echt niet hoor' schudde ze afkeurend haar hoofd.
'Jij kent haar niet. En jij zou het ook doen' wees ik haar erop.
'Je bent gewoon een slappeling' bleef ze erbij.
'En jij een kutwijf' was ik er klaar mee. 'Je bent echt geen haar beter dan Eva hoor' schudde ik afkeurend mijn hoofd waarna ik degene was die naar de keuken vertrok. Kijken of er nog iets te eten viel te halen.
'Waarom blijf je hier dan nog' was ze me gevolgd. 'Omdat je de ballen niet hebt' vulde ze zelf al in.
'Omdat jij jezelf dan weer in de slachtoffer rol plaatst en ik medelijden met je krijg daarom' had ik toch nog een weerwoord.
'Ik wil echt niks liever dan dat jij en Stella ook elkaar leren kennen. Dat Stella ook haar broertje of zusje leert kennen. Dat als ik haar mag zien dat ze hier ook een thuis heeft. Dat ze ook bij jou terecht kan als ze ergens mee zit. Maar Eva is net als jij, zo standvastig als het maar zijn kan' lijmde ik nu toch zelf weer de boel.
'Dus we zijn het type vrouw waar je op valt' fronste ze haar voorhoofd.
'Ik denk het' haalde ik mijn schouders op. 'Maar als onze kleine er is mag Stella het misschien wel zien. Eva zei dat zien we dan wel' zag ik het als een lichtpuntje.
'Maar dat duurt nog hartstikke lang gek' vond ze het maar niks.
'Het is tenminste iets' haalde ik mijn schouders op. 'Het heeft echt geen zin, ze word alleen maar kwader als ik er steeds over begin. Dus kunnen we er nu alsjeblieft over op houden' vond ik het behoorlijk irritant worden dat het steeds weer om hetzelfde ging. Alsof ons hele leven alleen maar om Eva draaide.
'Zij denkt zoals jij ook denkt dus als je met iets komt denk dan eerst hoe jij erop zal reageren' benadrukte ik haar dat ze hetzelfde waren. Ze hadden me immers beide onder druk gezet, omdat ze beide het beste voor hun kind willen. En omdat ze allebei mij willen. Dat had ik lekker goed voor elkaar. Menig man zou er trots op zijn, maar ik voelde me er juist alleen maar rot door.

Daar ben ik weer. Terug in ons kikkerlandje. Helaas was het internet op vakantie zo verschrikkelijk traag, als het al werkte, dat ik helaas niet verder heb kunnen gaan. Maar ik ga de draad weer helemaal oppakken ☺️