Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 21

Nijdig en gefrustreerd was ik huis voor huis af gegaan. Waar niemand thuis was, noteerde ik zodat ik later nog eens terug kon komen.
'Wolfs' riep Barry me ineens vanaf de andere kant van de straat. Nors draaide ik me zijn kant op. Ik was nog steeds kwaad op hem, maar daarin tegen was hij toch aan de andere kant van de straat begonnen. Als hij me niet wilde laten barsten, waarom dan toch eerst die opmerking.
'Kom eens' wenkte hij me te komen terwijl er in de deuropening een vrouw stond waarmee hij praatte.
'Mijn collega Wolfs' stelde Barry me aan de vrouw voor. 'Vertelt u nog eens' knikte hij haar vervolgens toe.
'Ik lag in bed, ik had hoofdpijn. En buiten hoorde ik autodeuren dichtslaan, geruzie tussen volgens mij twee mannen. Ik kon het niet verstaan maar ze waren het duidelijk niet met elkaar eens. Weer autodeuren die dichtsloegen. Dus ik zei tegen mijn vriend ga even kijken, maar hij zei dat zijn vast de buren. Die maken wel vaker ruzie. Maar toen was 's ochtends toch die vrouw hier gevonden' deed ze haar verhaal.
'En nadat uw vriend weigerde te gaan kijken. Heeft u toch nog iets gehoord' wilde ik alles weten.
'Die stemmen en weer die autodeuren en toen reed die auto weg' schudde ze haar hoofd. 'Ik woon hier op de hoek, dus alles in die zijstraat hoor ik' verzekerde ze ons ervan.
'En heeft u deze vrouw hier weleens gezien' liet ik haar een foto zien van Eva die we hadden voor het onderzoek.
'Nee' schudde ze haar hoofd nadat ze de foto bekeken had.
'Ik zei nog tegen mijn vriend, als jij was gaan kijken dan had je nog wel wat gezien ook en misschien was dat vrouwtje er dan niet zo aan toe geweest' voelde ze zich er duidelijk schuldig over.
'Hij kon dit ook niet weten' stelde Barry haar gerust.
'Heeft u geen vrouwenstem gehoord' wilde ik nog weten.
'Volgens mij niet' schudde ze haar hoofd. 'Die stemmen van die mannen die kwamen er in elk geval boven uit' was haar verklaring.
'Oké bedankt' bedankte we haar voor de informatie.
'Het waren dus meerdere daders, en ze zijn hier met de auto geweest' somde Barry op wat we te weten waren gekomen.
'Maar dan moeten meer mensen toch wel iets gehoord hebben' was ik er zeker van.
'Lijkt me wel' haalde Barry zijn schouders op. 'Sorry voor net trouwens. Ik weet niet wat me bezielde om dat te zeggen' voegde hij er vervolgens gauw aan toe.
'Je blijft een lul' haalde ik nu mijn schouders op. Ik dacht immers dat hij wel beter wist dan dit soort dingen te roepen.
'Ik dacht gewoon dat jij zo'n ruig type was vroeger. Niet zo'n serieuze jongen' was zijn excuus.
'Dan ken je met niet zo goed als ik dacht' draaide ik me om, om het buurtonderzoek voort te zetten. Of had ik Eva toch ook nooit zo goed gekend als dat ik zelf gedacht had?