Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 151

Net als we op het punt staan om te vertrekken komt Flamand ineens haar kantoor uit.
'Wolfs' wenkt ze me te komen.
'Ga maar vast. Ik spreek je' knikte ik naar Barry. Hij wilde graag op tijd naar huis had hij vanmiddag al laten vallen. 'Ik red me wel' verzekerde ik hem ervan dat hij echt niet hoefde te wachten.
'Oké tot morgen' stak hij groetend zijn hand op waarna hij vertrok en ik Flamand volgde naar haar kantoor.
'Ik heb contact gehad met de hoofdinspectrice daar' begon ze te vertellen. 'En ze wil je graag ontmoeten' vertelde ze me het goede nieuws.
'Oh oké' verraste het me dat ze zo snel al contact had gehad.
'Niet goed' fronste Flamand haar voorhoofd.
'Ja ja jawel' mompelde ik. 'Ik had alleen niet zo snel verwacht' legde ik haar mijn reactie uit.
'Je kunt zo met haar skypen en als ze er wat inziet kan je deze week nog langskomen' verzekerde ze me ervan.
'Ow wauw top' was ik er echt verbaasd over dat het zo snel zou gaan.
'Van mij hoef je nog steeds niet te gaan hoor' schudde ze haar hoofd.
'Weet ik. Maar ik had gewoon niet verwacht dat u het zo snel al besproken had' vertelde ik haar wat me zo overviel.
'Snap ik, maar ze staan daar te springen om personeel, en vooral om goed personeel, dus ik heb een goed woordje voor je gedaan' liet ze me weten.
'Bedankt. Echt. Ik wil haar graag ontmoeten' knikte ik.
'Mevrouw Mechels heet ze. Misschien maak je dan een goede indruk' gaf ze me een schouderklopje terwijl ze haar plaats voor me vrij maakte. 'Ik ben in de kantoortuin' liet ze me alleen achter zodat ik in alle rust kon kennis maken met misschien wel mijn nieuwe leidinggevende.
'Maar ik ben helemaal niet voorbereid' hield ik haar tegen.
'Kom op man, dat heb jij niet nodig' schudde ze haar hoofd dat het wel goed zou komen. 'Als je gewoon je praatjes gebruikt dan kom je er wel' was ze er van overtuigd. En meer tijd om er over na te denken kreeg ik niet, toen de oproep in beeld verscheen. Het was nu of nooit.

'Goedemiddag mevrouw Mechels' begon ik meteen maar te praten. Met praten had ik immers al veel bereikt.
'Ah meneer Wolfs aangenaam' verscheen er een vrouw op mijn beeldscherm. Iets ouder dan Flamand schatte ik haar, maar ze keek wel een stuk serieuzer.
'Eens gelijk. Wat fijn dat u zo snel al tijd had om met mij contact te hebben' wist ik dat vrouwen ervan hielden als je maar goede dingen over ze zei. Al bleken die praatjes niet nodig om indruk te maken. Ze was al onder de indruk van mijn dossier die ze van Flamand toegestuurd had gekregen.
'Wat mij betreft ontmoeten wij elkaar zo spoedig mogelijk zodat we alles in orde kunnen maken. Ik zie geen reden om u niet hierheen te halen' verzekerde ze me ervan.
'Ik moet het natuurlijk even met mevrouw Flamand overleggen' hield ik een antwoord in het midden.
'Is zij daar nog, geef mij haar' kwam ze er alweer tussendoor.
'Eh ja momentje' was ik uit het veld geslagen door haar directheid.
'Mevrouw Mechels wilt u nog spreken' verruilde ik het kantoor voor mijn eigen werkplek.
'Wacht nog even' hield Flamand me tegen voordat ik ook maar weg zou gaan.

'Je kunt er morgen heen, maak er een dagje uit van met Eva en je kleine' deelde ze me vervolgens een paar minuten later mee. Dit ging ineens allemaal wel heel erg snel.