Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 155

Het had minder lang geduurd dan ik verwacht had, eer we helemaal gesetteld waren in Maastricht. En eigenlijk vond ik het ook wel fijn om weer 'thuis' te zijn. De plek waar ik opgroeide van jongetje tot man. En Eva bloeide ook weer helemaal op nu ze weer thuis was. Stella zat weer op haar oude school bij haar oude vriendinnetjes. Het was net alsof het nooit anders was geweest. Het enige wat een beetje wennen was, waren mijn nieuwe collega's. En het huis was niet optimaal, maar zoals Eva zei, we hadden tenminste een dak boven ons hoofd.
'Wie wil der een ijsje' stelde ik voor. Het was nog prima weer buiten, om nog even een rondje te doen.
'Ikke, ikke papa' was Stella al opgesprongen.
'Ben jij nog niet genoeg verwend vandaag' sloeg ik mijn armen om haar heen om haar te knuffelen.
'Jawel' knikte ze dat ik daar wel gelijk in had.
'Als je jarig bent dan mag dat he' nam Eva het voor haar op.
'Oja dat was het' deed ik alsof ik dat vergeten was.
'Ja papa ik ben jarig' danste ze vrolijk door de keuken heen. De eerste verjaardag die we samen als gezin vierde, sowieso de eerste verjaardag waar ik bij was.
'En hoeveel jaar ben jij geworden dan' haalde ik deze grap al voor de vierde keer vandaag uit.
'Oh papa' zuchtte ze hard wat tot een hard gelach van Eva leidde.
'Papa is een beetje dom he' deed Eva nog wat olie op het vuur.
'Ik weet het al, Stella is vier jaar geworden' stak ik plagend vier vingers in de lucht.
'Nee gekke papa' schudde ze lachend haar hoofd. 'Ik ben zes jaar' stak ze zes vingers in de lucht.
'Eén, twee, drie, vier, vijf, he zes' telde ik haar vingers. En ondanks dat ik dit al drie keer eerder had gedaan vandaag, bleef ze erom lachen.
'Mag ik nu dan een ijsje' was ze mijn vraag niet vergeten.
'Nou kom op' stemde ik ermee in. Ik had het immers zelf voorgesteld.
'Wil je ook een ijsje mama' had ze zich vervolgens op haar moeder gestort. 'Lekker chocola' wist ze wel waar haar moeder van hield.
'Mama heeft liever mij' drukte ik mijn lippen op haar wang.
'Dat zeg je niet tegen haar' gaf ze me een pets tegen mijn buik aan.
'Ga maar lekker kussen, maar ik wil wel eerst een ijsje' deerde het Stella niet. Ze wist inmiddels niet beter of dat papa en mama met elkaar kuste. En dat ze net zo graag met elkaar wilde knuffelen als dat we met haar deden.
'Nou nou mevrouwtje' hield ik lachend de deur voor haar open waarna ze naar buiten sprong.
'Deze kant' ging ze ons al voor, op weg naar de ijssalon. Ze kende de weg maar al te goed.
'Bijdehante tante' had ik mijn arm om Eva heen geslagen waarna we onze dondersteen volgde.
'Van wie zou ze dat nou hebben he' kwam ze nog een beetje dichter tegen me aanlopen. Momenteel voelde ik me de gelukkigste man op aarde. Ik had alles wat mijn hartje mij begeerde.