Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 20

Nog nooit was ik zo snel bij het kantoor van onze leidinggevende geweest. Barry kwam dan ook hijgend binnen terwijl ik ongeduldig op hem wachtte. Hij zou het me niet in dank afnemen als ik zonder hem al begonnen was.
'Wat kan ik voor jullie doen' keek Flamand fronsend van de één naar de ander.
'We willen een buurtonderzoek doen' stak ik meteen van wal. Ik zou er geen doekjes om winden. Dit is wat ik wou.
'Een buurtonderzoek' keek ze me onderzoekend aan waarna ze haar blik op Barry richtte.
'Ja' knikte hij instemmend dat hij het met me eens was.
'En op basis waarvan' richtte ze zich nu weer tot mij.
'Mevrouw heeft geen idee wat er gebeurd is, en wij ook niet. Misschien heeft iemand iets gehoord of gezien. Degene die dit op zijn geweten heeft, moet hiervoor gepakt worden. Dat bent u wel met me eens toch' wist ik precies hoe ik het spelen moest. Flamand was prestatie gericht. De verantwoordelijke moesten gepakt en veroordeeld worden. Dat is wat ze wilde, en wij moesten daar voor zorgen.
'Oké' knikte ze goedkeurend. 'Verder nog iets' wachtte ze af.
'Er zijn geen camera beelden' praatte ik haar bij over de stand van zaken. 'Haar echtgenoot zegt dat ze naar een vriendin was. Maar wie dat is daar heeft hij geen idee van. En mevrouw zelf' haalde ik mijn schouders op.
'Ga dat buurtonderzoek doen' knikte ze wederom dat ze het ermee eens was.
'Bedankt' knikte ik terug waarna ik net zo snel weer buiten stond als dat ik net in het kantoor was.
'Jij hebt bonuspunten gescoord' kwam Barry lachend naar buiten terwijl ik al lang en breed bij de auto stond te wachten.
'Ik doe gewoon mijn werk' haalde ik onverschillig mijn schouders op.
'Jij en een buurtonderzoek' wist hij wel beter. Als ik ergens een hekel aan had, dan was dat het wel. En posten, dat vond ik ook echt vreselijk. Maar nu had ik het zelf voorgesteld. Er mocht niks over het hoofd gezien worden, en dus kon niemand dit beter dan ik zelf. Met hulp van mijn partner, dat dan weer wel. Anders zou het nog twee keer zo lang duren ook. Hoe eerder we antwoorden vonden hoe beter.
'Geef jij nou maar gas' negeerde ik Barry zijn opmerking.
'Ze gaat niet dood hoor. Beetje rustig' nam hij alle tijd om van het parkeerterrein af te rijden.
'Volgende keer rijd ik zelf wel' ging het me niet snel genoeg.
'Wolfs ze is niet dood he. En ze gaat ook niet dood' bleef Barry de rust zelve.
'Rijd nou maar gewoon. Ik hoef dat gepreek van jou niet' bromde ik terwijl ik uit het raam naar buiten keek.
'Was ze wel echt verliefd op jou' keek Barry nu op zij.
'Wat lul jij nou' begreep ik niks van die opmerking.
'Ze zegt je niet te kennen, of ze wil je niet kennen. Ze was ineens verdwenen. Misschien is ze wel voor je gevlucht' somde hij op.
'Ik dacht dat je mijn vriend was' sloeg ik de auto deur hard dicht.
'Het moet toch een betekenis hebben' volgde Barry uiterst rustig.
'Je bent een lul. En weet je. Ik doe het verder wel alleen' beende ik bij hem vandaan. Als hij echt zo over me dacht, dan hoefde het van mij niet meer.