Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 82

Oké genoeg smelt smelt 😂

Met een goed gevoel zette ik haar terug op de grond.
'Doei prinses' stak ik mijn hand nog naar haar op voordat ik de keuken verliet.
'Ik zal je wel even uitlaten' kwam Eva me achterna.
'Het hoeft niet hoor. Ik vind de uitgang wel' wilde ik niet dat ze zich bezwaard voelde.
'De deur gaat een beetje moeilijk' bleef ze er toch bij.
'Stella vond het leuk dat je er was, ik zag het aan haar' verzekerde ze me ervan terwijl ze de deur voor me open trok.
'Ik vond het ook leuk. Ze is een leuke meid' kon ik niet anders dan glimlachen. Die glimlach had mijn kleine meid op mijn gezicht gekregen.
'Als je nog eens wilt komen, bel dan even of we thuis zijn. Stella zal het leuk vinden' vertrouwde ze me toe.
'Zal ik doen' stemde ik erin mee. 'Bedankt dat ik langs mocht komen' vond ik het mijn plicht om haar te bedanken. Ze had me ook weg kunnen houden bij haar dochter.
'Ze vroeg zelf naar je, en ik had je zelf aan haar voorgesteld dus moet ik het nu doorzetten ook' haalde ze haar schouders op. 'Ik vind het belangrijk dat ze een band met je kan opbouwen. Ze lijkt ook op je' praatte ze verder.
'Mwa een beetje, ze lijkt meer op jou' vond ik dat ze meer op Eva leek dan op mij.
'Ze is net zo ondeugend als jij, en die oogjes van der dan' schudde ze haar hoofd. 'Toen jullie allebei zo keken net, dan is ze echt net twee druppels jou. In haar doen en laten lijkt ze wel echt heel er op jou' bleef ze erbij.
'Jij kent haar het beste dus als jij het zegt' liet ik het in het midden. Zo goed kende ik haar tenslotte ook niet.
'En ik ken jou ook best goed. Niet van nu, maar wel van vroeger en Stella heeft echt dezelfde streken. Als ze dan iets doet dan denk ik, ja dat heeft ze echt van jou. Frank vond dat altijd vreselijk als ik dat zei omdat hij haar vader was. Maar zulke dingen zie je gewoon. Zeker nu ze ouder word. Ze is ook zo wijs' deed ze er nog een schepje bovenop. En eigenlijk wist ik niet zo goed wat ik ermee aan moest. Zei ze het om indruk op me te maken, of was het gewoon de waarheid? Ik wilde er niet meteen weer iets achter zoeken.
'Toch bedankt' bleef ik erbij dat ik haar dankbaar was dat ze Stella en mij deze kans gaf. Hoe vaak zag je het niet anders, en zij had besloten om het zo niet te doen, en daar was ik nu toch wel blij om. Zeker nu ik Stella wat beter leerde kennen.
'Tot de volgende keer' knikte ze nogmaals dat het goed was.
'Ja ik kom zeker snel weer' knikte ook ik. Ik kon niet wachten om weer wat tijd door te brengen met me lieve meisje. Ik merkte nu al dat ik eigenlijk nog wel wat langer had willen blijven, maar dat kon helaas niet.
'Doei Floris' werd ik uit gedachte gehaald door Eva die haar lippen op de mijne had gedrukt.