Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 60

De rest van de week was even ontspannend en heerlijk geweest. Ik kon er nu wel weer even tegen aan. Een paar keer had ik Barry gesproken, en uiteindelijk had hij een verklaring los weten te krijgen. Zowel bij Eva haar vader als bij haar man. Al ontkende haar vader meer en deel van zijn daden, terwijl zijn schoonzoon hem er eveneens van beschuldigde zoals Eva ook al had gedaan. Dat zou dus wel goed komen met de naderende rechtszaak. Ik was blij dat het uiteindelijk toch nog zo snel rond was allemaal. Des te eerder kon het hoofdstuk gesloten worden.
'Oh ik heb geen zin om te gaan werken' rolde ik nog even tegen Nicole aan ook al moest ik echt aanstalten maken.
'Blijven we toch nog een dagje thuis' grinnikte ze.
'Als dat eens kon' opperde ik in de wetenschap dat, dat er niet in zat.
'Kunnen we nog samen douchen dan' stelde ze voor.
'Als we gewoon douchen' stemde ik ermee in.
'Wij douchen altijd alleen maar toch' grinnikte ze wederom in de wetenschap dat, dat helemaal niet waar was.
'Nou kom op' sprong ik als eerste het bed uit om haar voor te gaan naar de badkamer.
'Ik weet het zeker nu' hield ze ineens haar handen op haar buik.
'Wat weet je zeker' legde ik de link niet direct.
'Dat ik zwanger ben. Ik weet het zeker' straalde haar ogen.
'Doe nou niet zo, als die test dan weer negatief is he' wilde ik haar behoede voor de teleurstelling die we al zo vaak te verwerken hadden gehad. Ze was dan altijd zo down en dat wilde ik niet weer.
'Maar ik voel het. Het is zo anders nu' bleef ze erbij.
'Als jij dan een test koopt dan doen we die vanmiddag samen goed' stelde ik haar voor. Als het wel zo was dan wilde ik er bij zijn als de test dat bevestigde.
'Ja. Je zult zien dat ik gelijk heb' verzekerde ze me ervan terwijl ze haar armen om me heen sloeg. 'Ik hou zoveel van jou Floris' keek ze me zwoel in de ogen. 'Eindelijk een kindje van jou en van mij' droomde ze er al helemaal bij weg.
'Ik hou ook van jou lief' drukte ik een kus op haar lippen. 'Maar ik moet nu wel naar mijn werk' moest ik het onderonsje helaas verpesten. Ik wilde nu niet gelijk weer te laat op het bureau verschijnen. Dan zouden de grappen weer om mijn oren vliegen.
'Tot vanmiddag schatje' drukte ze gauw nog een kus op mijn lippen. 'Denk maar vast na over een stoere naam voor onze zoon. Of een lieve voor ons prinsesje' straalde ze van oor tot oor. Ik hoopte van harte dat ze het deze keer wel bij het rechte eind had. Zeker omdat ze er nu echt van overtuigd was dat het zo ver was. Zo overtuigd was ze nog nooit van haar zaak geweest. En het zou het een stuk makkelijker maken om haar over Stella te vertellen als we samen ook een kindje zouden krijgen. Ik kon niet wachten tot deze dag voorbij was. Maar alleen als het positief zou uitpakken.