Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 107

Aan het eind van de middag waren we terug thuis gearriveerd. Eva en Stella in elk geval. Het was hun huis.
'Blijf papa nou eten' kwam hetzelfde ritueel nu weer op gang. Ze zou echt niet opgeven tot ze eindelijk een keer haar zin zou krijgen. Dat was me wel duidelijk. Elke keer weer als ik hier was, was het steeds hetzelfde liedje. En dus besloot ik maar overstag te gaan. Misschien had ze er dan eindelijk vrede mee.
'Nou vooruit dan' stemde ik ermee in.
'Jaaaa joepie. Mama' rende Stella van blijdschap een rondje door de keuken.
'Alleen als het van mama mag' hield ik haar nog voor dat ze wel eerst toestemming van haar moeder moest hebben. Het was Eva haar huis, en ik kon niet zomaar bepalen dat ik mee zou blijven eten.
'Jawel toch mama' knikte Stella zelf al heel overtuigend.
'Dat is geen vragen he Stel' schudde Eva afkeurend haar hoofd.
'Mag het mama, please' ging ze nog net niet op haar knieën.
'Alleen als papa kookt' was Eva haar voorwaarde.
'Ja papa' had de kleinste al haar hoop nu op mij gevestigd. 'Mama kan niet koken' schaterde ze het uit.
'Echt wel' verdedigde Eva zichzelf meteen. 'Het zijn misschien vooral gewoon aardappelen en groente maar ik kan het wel' trok ze zich toch een beetje terug.
'Oké deal. Maar dan help je me wel' had ik dan ook nog wel een voorwaarde.
'Waarom maak jij alles zo moeilijk' rolde Eva met haar ogen.
'Ik maak het niet moeilijk. Dat doe je zelf' schudde ik mijn hoofd dat het niet aan mij lag.
'Je weet het leuk te vertellen' wuifde ze het vervolgens weg. Ze begon toch zelf.
'Nou wat gaan we eten dan' trok ik de kast en koelkast om beurten open om te kijken of daar nog iets lag. 'Hm dat is niet veel' inspecteerde ik bedenkelijk de boel.
'Ik zei toch, ik ben van de aardappelen, groente en vlees' verweerde Eva zich opnieuw.
'We maken wel wat' knikte ik terwijl ik wat spullen bij elkaar verzamelde. Het was genoeg om er een potje van te kunnen maken waar we van zouden smullen. Eva en Stella vast ook, want als ze iets hiervan niet lustte, waarom hadden ze het dan in huis?
'Ik ga even naar de wc en dan kunnen we aan de slag' lichtte ik Eva in dat ik er bijna klaar voor was. Ik moest alleen Nicole nog even inlichten dat ik niet mee zou eten, maar dat wilde ik dan weer niet doen in Eva haar aanwezigheid. Ik wilde niet dat zij zich afgewezen zou voelen, want ik wilde haar ook helemaal niet afwijzen. We hadden zo'n leuke middag gehad en die wilde ik maar wat graag nog even voortzetten met deze twee leuke dames en daarom koos ik ervoor om niet in hun bijzijn, en vooral die van Eva, een belletje naar huis te plegen. Dan zou de hele sfeer meteen weer omslaan en dat was wel het laatste dat ik wilde.