Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 62

Na het bezoek aan de garage werkte we het dossier bij op het bureau. Alles wat we te weten waren gekomen voegde we er aan toe om zo niks over het hoofd te zien.
'Kom we gaan kijken of hij die beelden al heeft' stelde ik voor toen we zover waren. De eigenaar was zo van slag geweest dat hij niet in staat was geweest om de beelden van de videocamera op te zoeken. We hadden hem wat tijd geven en met hem afgesproken dat we later zouden terug komen. Waarschijnlijk was hij dan wat tot rust gekomen en kon hij ons nog wat meer vertellen dan vanmorgen toen hij stijf stond van de adrenaline.
'Ja ik kom eraan' liep Barry nog even snel op en neer naar de printer toen mijn telefoon rinkelde.
'Ja Barry hier' nam mijn collega op die dichterbij was omdat ik al bijna bij de deur was.
'Ja wacht effe. Wolfs de balie voor jou' hield hij de telefoon omhoog.
'We komen toch die kant op' wuifde ik het weg.
'We komen die kant op' deelde hij vervolgens mee via de telefoon.
'Oh ja' praatte hij terug tegen de telefoon.
'Ze hebben iemand aan de telefoon voor je' reikte hij mij de telefoon nu aan.
'Ja met Wolfs' nam ik zuchtend de telefoon over.
'Ik heb een vrouw aan de telefoon die naar jou vraagt' vertelde de receptioniste me.
'Wie' was ik niet zo van de anonieme telefoontjes.
'Mevrouw van Dongen' beantwoordde ze mijn vraag.
'Zeg maar dat ik er niet ben' wees ik het gesprek af.
'Dan zit ik ermee Wolfs' was ze het er niet mee eens.
'Dat is dan jou probleem' beëindigde ik het gesprek waarna ik alsnog achter Barry aanliep die nu op mij stond te wachten.
'Wie was het' wilde hij uiteraard weten.
'Niemand' weigerde ik het met hem te delen.
'Leugenaar' geloofde hij het dan ook niet. 'Ik kan het ook beneden vragen he' dreigde hij.
'Eva' gaf ik toen zuchtend maar toe. Ook al ging het hem niet aan wie er voor mij belde, maar toch.
'Je zult haar toch een keer onder ogen moeten komen' was het voor hem aanleiding om er gelijk weer over te beginnen.
'Ja dat weet ik ook wel' zuchtte ik dan ook geïrriteerd. 'Maar nu niet oké' wuifde ik het voor de tweede keer weg vandaag.
'U kunt het later nog eens proberen' hoorde ik de receptioniste zeggen toen we langs de balie liepen en ik mijn duim naar haar op stak. Ik was nu bezig met een zaak en wilde me niet af laten lijden door andere zaken. En dus ook niet door Eva, want ik wist dat ik geheid afgeleid zou zijn, om welke reden ze dan ook contact met me wilde, ik wist dat het mij weer aan het denken zou gaan zetten en dat wilde ik nu nog heel even niet. Nog heel even vol blijven houden dat het leven was zoals het nu is en dat alles goed is. Nog heel even.