Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 109

Even moest ik dan ook nadenken hoe ik mijn antwoord zou formuleren. Ik wilde haar niet nog verder kwetsen. Al wilde ik dat sowieso al niet, ik ben echt gek op haar.
'Nou' drong ze aan op een antwoord terwijl ik de tranen in haar ogen zag staan. Ze voelde zich echt enorm verraden.
'Allebei' besloot ik toen toch maar eerlijk te zijn. Haar zo te zien brak echt mijn hart.
'Ik geef om je Eef. Ik voel me fijn bij jou' lichtte ik mijn antwoord toe.
'Ach lul niet' sneed ze ijverig door zonder nog op te kijken.
'Zal ik dan maar naar huis gaan' legde ik mijn mes neer. Ik wilde het niet nog erger maken dan het nu al was.
'En dan weer weglopen zeker. En dan kan ik het Stella uitleggen waarom jij er ineens weer zo nodig vandoor moest gaan. Heb jij enig idee, hoe veel zij tegen jou op kijkt? Heb je enig idee hoeveel pijn het haar doet, als jij weer gezellig naar huis toe gaat. Als ik haar moet uitleggen dat jij ergens anders woont, met een andere vrouw terwijl je hier zegt dat je mama zo lief vind' ging ze helemaal los tegen me.
'Eef. Sorry' wist ik niet wat ik er tegen in moest brengen. 'Ik ben een lul oké' gaf ik toe. Ik had geen idee dat het zoveel teweeg bracht bij mijn kleine meisje. Dat ik zoveel verwarring had gecreëerd.
'Laat ook maar' gooide ze ook haar mes op het aanrecht waarna ze wegliep. 'Ik dacht echt dat je om me gaf, maar misschien had mijn vader toch gelijk gehad' stroomde de tranen over haar wangen heen. Meende ze dit echt?
'Dit meen je niet Eva. Ik ben altijd oprecht tegen jou geweest. En ik geef wel echt om je. Dat van vanmiddag in het zwembad, dat is heus niet gespeeld hoor als je dat soms denkt' ging ik haar achterna. Normaal gesproken zou ik nu inderdaad weglopen, maar ik wilde absoluut niet dat zij zulke gedachtes had. Want er was ook absoluut niks van waar. Ik gaf juist zo ontzettend veel om haar.
'Mama' kwam ook Stella achter ons aan.
'Ga maar even televisie kijken. Papa moet eventjes met mama praten' stuurde ik haar terug naar beneden. 'We komen zo weer beneden' stelde ik haar gerust waarna ze terug keerde naar beneden toe.
'Zie je nou wat je doet' was Eva totaal overstuur.
'Kom nou eens hier' liep ik dichter naar haar toe.
'Nee niet doen' liep ze daarin tegen achteruit bij me vandaan.
'Eva blijf staan' sprak ik haar toe waarna ze abrupt tot stilstand kwam. Alsof die woorden indruk op haar maakte.
'Ik weet niet wat ik moet zeggen, om het goed te maken. Maar je hebt gelijk, ik had echt geen idee' schudde ik mijn hoofd dat ze gelijk had.
'Het is nooit mijn bedoeling geweest om het voor jou zo moeilijk te maken. En ik heb je ook nooit willen kwetsen dus als dat wel gebeurd is, dan spijt me dat echt heel erg. Maar ik wil wel dat je weet dat alles wat ik tegen jou gezegd heb, dat alles wat ik gedaan heb naar Stella maar ook naar jou toe, altijd oprecht is geweest. Ik vind jou een mooie vrouw, ik vind jou lief en aantrekkelijk' wilde ik dat ze wist dat ik het niet gespeeld had. Dat ik altijd oprecht naar haar was geweest.
'Kom alsjeblieft hier zodat ik je kan troosten' hield ik mijn armen voor haar gespreid zodat ik haar erin op kon vangen. Haar kon troosten en haar kon zeggen dat het goed zou komen.

Het is zwaar irritant, ik kan via de app geen reacties plaatsen. Ik krijg steeds de melding dat ik niet ingelogd zou zijn... heel apart. Iemand die hier ook last van heeft toevallig?