One Direction Family ✔

Hoofdstuk 46

P.o.v. Alice

Naast mij zit Rose rechtop te slapen. Ik veeg een plukje haar uit haar gezicht en kijk vertederd naar haar. Het is een heel moeilijke week geweest voor de jongens. Louis belde mij op een avond in alle staten, nadat hij telefoon had gehad van zijn stiefvader. Doordat hij helemaal over zijn toeren was, was er aanvankelijk bijna geen touw aan vast te knopen van zijn verhaal.

Toen ik het eindelijk begreep, vond ik het verschrikkelijk voor hem. Voor hem, maar natuurlijk ook voor zijn moeder, stiefvader, halfbroertje en halfzusjes.

Het is vandaag zaterdag. Ik heb vrij gevraagd bij het weeshuis, want op zaterdag werk ik daar altijd en vanmorgen zijn Louis, Rose en ik naar Doncaster gereden naar zijn ouderlijk huis.

Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Louis en ik met zijn tweeën zouden gaan. We hebben Rose gisteren proberen uit te leggen waarom wij vandaag naar haar oma en opa zouden gaan, maar toen ze begreep dat haar oma heel ziek is, wilde ze mee. Ze wilde samen met ons soep maken voor haar oma en haar knuffelen. Ze ging ook meteen een tekening voor haar maken. Zo schattig!

Ik had zijn moeder natuurlijk al een paar keer eerder gezien, maar ik schrok verschrikkelijk. Het was goed te zien wat voor verschrikkelijk ziekte leukemie is.

Ondanks dat Rose en ik ook zijn uitgenodigd om te blijven slapen, hebben we besloten dat alleen Louis blijft. Hij wil langer blijven dan Rose en ik kunnen blijven. Wij moeten maandag namelijk weer gewoon allebei naar school. Bovendien gun ik hun ook nog samen een familiemoment. Ik denk dat die er niet meer veel zullen zijn, zoals het er nu uitziet.

Om ook te veel drukte in het huis te voorkomen, hebben we besloten dat Rose en ik alleen vandaag blijven. Het is nu al best laat in de avond en we zitten in de trein terug, waarna we van het station worden opgehaald door Harry en Jess. Gelukkig is het een goede verbinding tussen Doncaster en Londen.

In het huis van de jongens verloopt het al even moeilijk. Kate is nog steeds vermist en ook Liam is in alle staten. Diezelfde avond zijn ze nog naar de politie gegaan om aangifte te doen. Doordat er bloed aan haar gevonden kettinkje zit, hebben ze het gelukkig wel serieus genomen, maar een echte zoektocht beginnen ze altijd pas na een etmaal.

Liam was woedend, wat ik heel goed kan begrijpen. We denken allemaal dat Steven erachter zit en hebben dat ook gemeld bij de politie.

Hij is wel verhoord, maar omdat ze geen enkel bewijs hebben, stond hij ook al weer vrij snel buiten.

Als alibi heeft hij opgegeven dat hij in de dansstudio was. De politie heeft dat gecontroleerd. Hij had inderdaad wel een reservering voor een danszaal opstaan, maar niemand heeft hem daar gezien. Een erg zwakke alibi dus.

We hebben echter geen poot om op te staan. Het is zijn woord tegen dat van ons. Toch zijn we ervan overtuigd. Ze is tot in de hal van het appartementencomplex gekomen, want daar hebben Liam en Harry haar telefoon en ketting gevonden. En Steven kan, net als ieder ander, natuurlijk gewoon wel tot in de centrale hal beneden komen, omdat je daarvoor geen sleutel nodig hebt in dat appartementencomplex en je gewoon via de schuifdeuren naar binnen kunt lopen.

Ondertussen hebben de jongens over een week eigenlijk een paar optredens en concerten opstaan. Gewoon in Engeland en ik begreep dat het management er behoorlijk moeilijk over doet. Ondanks dat de jongens hun fans eigenlijk niet in de steek willen laten, willen ze het aflassen, maar het management wil het laten doorgaan. Zoals ik het inschat, is dat absoluut niet mogelijk. Zowel Liam als Louis zijn niet tot iets in staat. Laat staan het geven van een concert.

Ik kijk op mijn mobiel en zie dat Sarah en Jess een groepsapp hebben aangemaakt. We willen de jongens allemaal helpen waar het mogelijk is en we besluiten om het morgen te bespreken met hun. We beginnen alvast via de app te brainstormen over de mogelijkheden.
  
  
P.o.v. Jess