One Direction Family ✔

Hoofdstuk 6

P.o.v. Rose

"Vandaag hoort een feestmaal te zijn. Lust je pizza, Rose?", vraagt Niall.

"Geen idee. Ik heb nog nooit pizza gehad", zeg ik een beetje beschamend.

"Geeft niet, joh. Wil je zelf een pizza of wil je gewoon van ieder van ons wat proberen? Dan krijg je verschillende smaken", vraagt hij.

"Dat laatste wil ik wel proberen".

"Oké. Ik ga wat verschillende smaken bestellen!", roept hij weer enthousiast.

"Zullen wij dan in de tussentijd alvast je koffer uitpakken en je onder de douche zetten?", vraagt Liam.

Ik knik en samen lopen we naar mijn kamer. Mijn koffer is al snel uitgepakt. De inloopkast ziet er inderdaad een beetje zielig uit. Nog steeds een hele lege inloopkast op dat ene setje kleren en twee pyjama's na die we uit mijn koffer halen en in de kast leggen. Mijn tekenblok leg ik op mijn bureau.

"Morgen zullen we ook potloden en stiften kopen voor je", zegt Liam. Ik begin te stralen bij dat goede nieuws. Liam pakt een pyjama uit mijn kast en legt deze klaar op de badkamer. Ook legt hij een handdoek, zeep en shampoo klaar.

"Lukt het je zelf of wil je mijn hulp?", vraagt hij lief.

"Ik denk dat het zelf wel lukt. Maar als je wil wachten, dan kan ik jou altijd roepen als het nodig is".

"Dat is prima", zegt hij. Hij legt nog uit hoe de douchekraan precies werkt en dan loopt hij terug mijn kamer in.

Ik doe de badkamerdeur dicht, maar niet op slot. Als er dan wat zou zijn en ik zou hem roepen, kan hij ten minste binnenkomen. Bovendien is hij nu mijn vader en vertrouw ik hem.

Ik kleed mij snel uit en doe mijn kleren in een wasmand die mij nog niet eerder was opgevallen. Ik doe de douche aan en wacht even tot het water warm is, voordat ik eronder stap.

Snel was ik mijn haren en de rest van mijn lichaam. In de kortste keren ben ik klaar en droog ik mij af. Ik trek mijn pyjama aan en open dan de deur, terwijl ik mijn haren nog aan het kammen ben.

"Dat is snel", zegt Liam verbaasd, terwijl hij van zijn telefoon opkijkt.

"Dat ben ik gewend. Als je een badkamer moet delen met elf anderen, staat er altijd wel iemand op de deur te bonzen. Je kunt dan niet alles langzaam doen, want als iedereen dat doet, zouden we nooit op tijd op school zijn", zeg ik schouderophalend.

"Klinkt best logisch. Maar hier mag je ook gewoon nog even lekker onder de douche staan om van de warmte te genieten of zo. Zolang het maar niet een uur is, want dan zijn we bang dat je verdronken bent in de douche", voegt hij er lachend aan toe.

Nadat ik mijn haren heb gekamd, gaan we samen naar beneden.

Op de eettafel staan inmiddels vijf dozen met verschillende pizza's. Harry is nog bezig om de pizza's in verschillende punten te snijden. Bij de geur alleen al, loopt het water in mijn mond. Niall zit al aan tafel. Ik klim op een stoel naast hem. Als de rest ook zit, legt Harry een stuk pizza op mijn bord.

"Dit is pizza Hawaii", zegt hij en vervolgens zegt hij nog "pizza tonijn, pizza salami, pizza margarita en pizza 4 kazen", terwijl hij ze één voor één aanwijst.

Na de eerste hap weet ik zeker, dat ik nog nooit zoiets lekkers heb geproefd. Eerst concentreer ik mij op de lekkere pizza onder mijn neus, maar dan ga ik ook luisteren naar mijn vaders. Tijdens het eten zijn ze gewoon gezellig aan het kletsen en maken ze grapjes met elkaar.

"Ik ken ook een mopje", zeg ik.

"Waahhh.... Laat horen!", roept Louis gelijk enthousiast.

"Nou ehm.... Er zitten twee kraaien op het dak als er een straaljager overkomt. Zegt de ene kraai: 'Die gaat hard', waarop de andere kraai zegt: 'ja logisch. Ik wil jou wel eens zien vliegen als je staart in brand staat!'".

Even blijft het stil en dan beginnen alle jongens keihard te lachen. "Die is echt heel leuk", gilt Louis. "Ik wist niet dat je ook nog heel erg grappig bent. Hoe kom je aan die mop?"

"Die heeft Alice mij verteld", zeg ik dan trots. Ik ben er trots op dat ze mijn mop leuk vinden.

"Ken je nog meer moppen?", vraagt Harry.

"Eéntje".

"Vertel", roepen ze allemaal in koor.

"Nou goed dan...

Er komt een konijn bij de bakker en het konijn vraagt vriendelijk 'Meneer de bakker, heeft u ook worteltjestaart?', waarop de bakker zegt: 'Nee sorry meneer konijn. Ik heb geen worteltjestaart.' De volgende dag komt het konijn weer en vraagt: 'Meneer de bakker, heeft u ook worteltjestaart?' En de bakker zegt weer: 'Sorry, maar ik heb geen worteltjestaart'. Dat gaat zo een paar dagen door en de bakker vindt het echt zielig voor het konijn, dus hij besluit op een goede dag een worteltjestaart te maken voor het konijn. En ja hoor, het konijn komt weer binnen en vraagt 'Meneer de bakker, heeft u ook worteltjestaart?'. En de bakker zegt enthousiast 'jazeker, meneer konijn!', waarop het konijn zegt 'Vies hè?'"

En weer moeten ze keihard lachen. Louis vraagt mij vervolgens nog of ik weet waar die bakker zit, maar dat weet ik ook niet. Ik geloof niet dat die bakker echt bestaat, want ja..., het is een mop. Ik ben al bijna zeven en geloof niet meer dat alles bestaat. Maar misschien bedoelt hij het ook wel als grapje, bedenk ik mij dan.

Na het eten, help ik met afruimen. Ik vind hun zo lief en wil graag iets doen. Dan gaan we naar de huiskamer op de bank zitten. En ik had gelijk: de bank met al die kussens zit heerlijk. Ze zetten de TV aan en zappen wat.

"Wat wil je zien?', vraagt Harry.

"Geen idee, mag ik dat zeggen?", vraag ik verwonderd.

"Anders vragen we het toch niet, kleintje?", lacht Liam.

"Ik ben niet klein", waardoor ze moeten lachen.

"Tuurlijk niet joh, maar weet je al iets?", vraagt Louis lief.

"Ehm..., is er misschien ook een video van wat jullie doen? Ik ben wel nieuwsgierig".

Harry knikt en doet een DVD in de speler en even later zie ik dus wat een concert is. Alle vier mijn vaders staan op het podium en zijn aan het zingen. Niall speelt soms ook nog gitaar. Het is echt super mooi.

Dan draait de camera over het publiek. En ik zie allemaal meisjes gillen en huilen. Een beetje hetzelfde als vandaag in het weeshuis is gebeurd.

Het derde liedje vind ik gelijk echt heel erg leuk en vrolijk. 'Live While We're Young', heet het, volgens Liam.

Ik merk dat ik moe begin te worden en ondanks dat ik het concert heel leuk vind om naar te kijken, maak ik het mijzelf iets gemakkelijker door te gaan liggen op de bank. Mijn hoofd leg ik op de schoot van Louis.

Ik begin het een beetje koud te krijgen en hij merkt het. Hij tovert gelijk een fleecedeken op van achter de bank en legt die met een glimlach over mij heen. Na een paar minuten heb ik het weer lekker warm en voel ik dat ik in slaap begin te vallen.

"Ik denk dat het tijd wordt dat we ons engeltje naar bed gaan brengen", hoor ik Liam zeggen. Ik voel dat ik opgetild word door Louis en dat hij mij vervolgens toch voorzichtig wakker maakt.

"Nog even je tanden poetsen en dan mag je naar bed", grinnikt hij.

Ik poets mijn tanden en kruip dan in bed. De jongens zingen samen nog een stukje van "Live While We're Young" voor mij. En ik besef dat ze dat speciaal voor mij doen. Echt zo lief! Ze geven me nog allemaal een knuffel. Maar ik krijg niet meer mee dat ze de kamer uitlopen. Dan slaap ik al.