One Direction Family ✔

Hoofdstuk 12

P.o.v. Liam

De volgende dag is Rose jarig en wij hebben de vorige avond nog het huis versierd met slingers en ballonnen. Ook zijn we in alle vroegte opgestaan en heb ik alvast de taart bij de bakker gehaald. De andere jongens hebben samen voor het ontbijt gezorgd.

Zachtjes gaan we naar boven en zingen we haar wakker met "Happy Birthday". Al snel is ze wakker en begint te springen op haar bed en mee te zingen.

"Zo gevangen, klein aapje. Van harte gefeliciteerd!", zegt Harry terwijl hij haar optilt en begint te knuffelen.

"Dank je wel, papa Harry, maar ik ben niet klein", lacht ze, terwijl ze terug knuffelt.

"Nee, natuurlijk ben jij niet klein! Papa Harry is gewoon nog niet goed wakker en heeft niet goed gekeken. Je bent nu een jaartje ouder en dus ook een jaartje groter!" grijnst Louis, terwijl hij haar overneemt en ook knuffelt.

Ik moet stiekem lachen. Die logica van Louis slaat echt helemaal nergens op. Maar voor vandaag laat ik het maar voor wat het is.


P.o.v. Louis

Vandaag gaat een leuke dag worden. Rose is jarig en we hebben een paar verrassingen voor haar. We hebben allemaal onze familie uitgenodigd, zodat ze kan kennismaken en ik heb Alice gebeld. Ze komt vanmiddag ook naar haar verjaardag. Ik ben zo benieuwd naar de reactie van Rose. Die twee houden echt van elkaar, dat was wel te zien in het weeshuis. En als Alice ertoe bereid is, wat ik wel vermoed, moeten we maar gewoon contact blijven houden met haar. En dat vind ikzelf ook meer dan oké, denk ik stiekem.

Wij hebben pannenkoeken gemaakt, maar geen gewone hoor! Harry en ik hebben geprobeerd om pannenkoeken te maken in de vorm van een konijn. Eerst geprobeerd om die vorm te krijgen met het beslag dat in de pan kwam, maar dat lukte niet zo goed. Vervolgens hebben we maar gewone pannenkoeken gemaakt en deze vervolgens uitgesneden in de vorm van een konijn. Liam is in de tussentijd de taart ophalen en Niall eet al verschillende mislukte creaties op, onder het mom dat iemand moet voorproeven of het lekker is. Die jongen zal nooit genoeg gegeten hebben, volgens mij.

Zelf hebben we ook de grootste lol gehad met onze baksels. En we proberen creatief te zijn om het konijn een gezicht te geven. We hebben met stroop een snoetje en de ogen getekend. De meeste zijn niet zo goed gelukt, maar dat geeft niet. De beste geven we gewoon aan Rose. Voor de grap leg ik bij iedereen op het bord naast de konijnenpannenkoek nog een wortel, hoewel niemand die hoeft te eten. Want wortel en pannenkoeken is misschien niet de beste combinatie. Ik vind het er alleen grappig uitzien en ik besluit alvast om wél mijn eigen wortel op te eten straks.

Vrolijk halen we haar samen uit bed en nadat iedereen haar heeft gefeliciteerd en geknuffeld, gaan we ontbijten. Als iedereen aan tafel zit en Rose ziet wat er op haar bord ligt, begint ze keihard te lachen. Die verrassing is dus alvast gelukt.

"Je bent echt groot aan het worden, Rose. Zou je het leuk vinden dat je straks gaatjes in je oren krijgt en je eerste oorbellen?", vraagt Harry. Meteen begint ze blij te knikken en doet weer een raar vreugdedansje, zoals ze al eerder heeft gedaan.

Na het ontbijt kleden we ons allemaal aan. Rose krijgt een leuke jurk aan en ik doe een poging om haar haren in te vlechten. Het is best aardig gelukt, al vind ik dat zelf. Dan vertrekken we met zijn allen naar de stad en gaan een juwelierszaak binnen.

"Je mag in mijn hand knijpen, als het pijn doet", zeg ik, terwijl ik mijn hand geef. Het eerste gaatje wordt geschoten en ze knijpt inderdaad even kort, maar wel pijnlijk in mijn hand. Wat een kracht voor een meisje van zeven! Bij het tweede gaatje, zie ik ineens een klein traantje in één oog.

"Ach, meissie toch. Gaat het wel?", vraag ik.

"Ja hoor, papa!" En ze lacht al weer, terwijl ze mij een knuffel geeft.