One Direction Family ✔

Hoofdstuk 31

P.o.v. Liam

Geweldig hoe goed Sarah het heeft aangepakt. Ze heeft Kate eerst laten vertellen en nu laat ze Kate nadenken over hoe het in de toekomst kan ontwikkelen door een stukje van haar eigen verhaal te delen. Misschien gelooft Kate haar nog niet, omdat ze wil vasthouden aan het vertrouwde dat ze kent. Maar juist daarom is het goed dat Sarah vanuit haar persoonlijke verhaal heeft kunnen vertellen hoe een gewelddadige relatie zich verder kan ontwikkelen. Ik zie op het gezicht van Kate dat ze wel onder de indruk is. Maar ik zie ook dat ze moe begint te worden.

"Heb je je medicijnen al opnieuw ingenomen?", vraag ik haar. Ze moet namelijk de medicijnen om de zes uur innemen.

Ze schudt haar hoofd.

"Kom, dan breng ik je even naar je kamer. Dan kun je nog een beetje rusten voordat we dadelijk gaan eten."

We staan op.

"Dank je wel, Sarah, dat je jouw verhaal met mij hebt willen delen. Ik zal denken aan wat je hebt gezegd", zegt Kate zacht tegen Sarah.

Sarah staat ook op en geeft Kate voorzichtig een korte knuffel. "Als er wat is, twijfel niet. Je kunt altijd bij mij terecht. Echt doen hoor!", zegt Sarah nog eens.

"Dank je", fluistert Kate met tranen in haar ogen.

Dan gaan we samen naar boven en breng ik haar naar de logeerkamer die aan mijn kamer grenst.

"Ik slaap overigens in die kamer naast je. Mocht er een keer iets zijn of je zou iets nodig hebben of zo, dan weet je waar je kunt aankloppen", zeg ik vriendelijk, terwijl ik op mijn kamerdeur wijs.

"Heel erg bedankt, Liam. Ik ben jullie echt dankbaar dat ik hier mag logeren", zegt ze. Ze ziet erg bleek valt me op.

"Je hoeft mij of de andere jongens echt niet te bedanken. Het is voor ons allemaal vanzelfsprekend dat je hier terecht kunt. Maar gaat het wel? Je ziet zo bleek."

"Misselijk", mompelt ze. En dan rent ze ineens door haar kamer naar de bijbehorende badkamer. Ik volg haar en zie dat ze aan het overgeven is in de WC. Ik hou voorzichtig haar haren vast.

"Bedankt", zegt ze, terwijl ze de WC doorspoelt. "Ik poets even snel mijn tanden".

"En je moet je medicijnen innemen. Hopelijk dat de misselijkheid dan ook gelijk wat afneemt", herinner ik haar.

"Oh ja. Doe ik ook meteen daarna. Bedankt."

"Gaat het lukken? Of moet ik even wachten tot je op bed ligt?"

"Nee hoor. Bedankt. Het gaat mij wel lukken. Ik denk inderdaad dat ik nog even ga rusten voor het eten. Hopelijk dat die medicijnen meteen werken."

Ik knik. "Rust zacht", zeg ik nog voordat ik de deur achter mij dichttrek.

Ik besluit gelijk om daad bij het woord te voegen bij mijn eerdere belofte en zoek op mijn telefoon het nummer van een slotenmaker. Laten we dat meteen regelen. Zou Kate dan op een gegeven moment naar huis willen, dan heb ik in ieder geval een gerust gevoel dat die klootzak niet naar binnen kan op de momenten dat het hem uitkomt.

Ik krijg verbinding en hoor dat de slotenmaker direct kan komen. Ik geef hem het adres en rijd ook zelf naar het appartement van Kate.

Nadat de slotenmaker het slot op de deur van haar appartement heeft vervangen, krijg ik de drie bijbehorende sleutels en betaal ik hem. Ik geef hem nog een fooi vanwege de snelle service. Dat is in ieder geval alvast geregeld, denk ik tevreden.

Ik ga maar snel naar huis. Als er iets is met Kate, wil ik er voor haar zijn. Daarom zou ze ook bij ons komen logeren. De andere jongens, Sarah en Alice, die waarschijnlijk inmiddels ook thuis is, zullen er ook voor haar zijn, maar ik had het beloofd. En ondanks dat ik liever niet had dat ze deze zorg nodig heeft, wil ik wel voor haar zorgen zo goed als ik kan.


P.o.v. Kate