One Direction Family ✔

Hoofdstuk 30

P.o.v. Liam

Nadat we de spullen en medicijnen van Kate hebben opgehaald, komen we thuis aan.

"Ehm, Liam. Wat zullen de andere jongens zeggen als ze mij hier zien staan met tas en al? Wat moet ik zeggen?", vraagt ze.

"Dat is geheel aan jou. Als je je er comfortabel genoeg voor voelt, kun je gewoon de waarheid zeggen. In dit huis veroordeelt niemand een ander en ze zullen je alleen maar allemaal graag willen helpen."

"Ze weten dus nog niets? Over vorige week en zo?", vraagt ze twijfelend.

"Ik heb het de jongens niet verteld, nee, als je dat bedoelt."

"Bedankt", glimlacht ze. "Ik kijk even hoe het loopt, maar ik denk dat ik het ze gewoon eerlijk vertel. Ik kan moeilijk zeggen dat ik een waterlekkage thuis heb en daarom hier logeer, terwijl mijn gezicht er zo uitziet."

"Is misschien wel het verstandigste, denk ik ook. Ze zijn over het algemeen redelijk opmerkzaam. En die blauwe plekken in je gezicht en je oog dat deels dicht zit, kan je niet echt omheen. Zullen we dan maar naar binnen gaan? Dan geef ik je een rondleiding. Ik laat zien waar de logeerkamer is en als je over een paar dagen voorzichtig wat wil sporten, hebben we ook een eigen fitnessruimte en een kleine dansstudio".


P.o.v. Sarah

De school is inmiddels uit en ik ben met Rose op weg naar huize One Direction. Het begint inmiddels een vertrouwde route te worden.

Ik ben benieuwd naar hoe het met Liam en Kate is afgelopen. In de pauze heb ik de appjes met Liam nog eens nagelezen. Ik heb sterk de indruk dat hij veel om Kate geeft en dat zijn bezorgdheid verder gaat dan hij wil laten blijken.

Ik ben mij een beetje aan het afvragen hoe ik het onderwerp met haar ter sprake moet brengen, want ik wil haar er natuurlijk ook niet mee overvallen. Waarschijnlijk schaamt ze zich dood en juist dat gevoel moet weg. Dat zou al stap één zijn.

Rose zit in de tussentijd op de achterbank mee te neuriën met de muziek op de radio. Het klinkt zo grappig.
Al was ze niet de dochter van mijn vriend, dan nog zou ze veruit mijn favoriete leerling zijn. Ze is gewoonweg altijd vrolijk en ze is ontzettend lief. Ik herken mijzelf een beetje in haar. Allebei verlegen, maar op het moment dat er vertrouwen is naar een bepaalde persoon, dan wil ze er ook vol voor gaan. Dat heb ik ook, maar wel nog tot een bepaalde hoogte. Dat vertrouwen bij mij moet nog een beetje beter, vind ik zelf. Juist die kinderlijke onschuld en het volwaardige vertrouwen van Rose bewonder ik in haar en zou ik gelijk ook willen overnemen van haar. Ze is heel erg op haar gevoel gericht en vertrouwt al haar vaders volledig. Dat vind ik echt prachtig om te zien.

Inmiddels komen we aan bij het huis en bellen we aan. Niall doet de deur open en begroet ons. Eerst geeft hij Rose een knuffel, die vervolgens naar de huiskamer rent voor hij nog maar iets kan zeggen. Verbaasd kijkt hij naar mij en moeten we samen even om haar lachen.

Dan geven we elkaar ook een innige knuffel en een zoen.

"Alle jongens en ik hebben inmiddels van Kate het verhaal gehoord. Ik heb gehoord van Liam dat je met Kate wil praten. Echt lief van je. Wil je dat ik erbij blijf?", vraagt hij.

"Dat mag van mij, maar als Kate dan dichtslaat, is het misschien wel handiger als je je toch terugtrekt als ik dat zo brutaal mag vragen. Ik denk dat ze zich schaamt. En misschien loopt het gesprek ook wat moeizamer, omdat ze mij nog helemaal niet kent. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik het onderwerp moet aansnijden."

"We kijken wel. Ze heeft behoorlijk wat blauwe plekken, die zichtbaar zijn. Misschien dat ze er zelf wel over begint", zegt hij.

Ik knik en samen lopen we naar de huiskamer, waar we zien dat Rose al haar vaders nog aan het knuffelen is. Dan komt ze als laatste bij Kate aan.