One Direction Family ✔

Hoofdstuk 17

P.o.v. Sarah

"Gaat het?", vraagt Alice aan mij. We zijn na een avond stappen met Niall en Louis bij haar thuis aangekomen en inmiddels hebben we ons verzorgd en liggen we in bed. Alice heeft ook gelijk door als ik over iets aan het piekeren ben. Ze kent mij inmiddels ook heel goed.

"Ehm, ik denk het. Of eerlijk gezegd..., ik weet het niet zo goed, Alice. Ik weet niet wat ik voel. Ik heb zo lang niets gevoeld of mij leeg gevoeld van binnen, maar als ik Niall zie...
Ik vind hem leuk, echt heel leuk, maar ik ben zo bang. En op momenten dat ik denk dat ik niet bang ben en hij maakt een onverwachte beweging, dan voel ik toch de schrik in mijn lijf. Ik denk ergens wel dat Niall best lief is. Maar ik ken hem nog niet echt. En waarschijnlijk is het ook tijd om door te gaan met mijn leven, maar ik weet niet of ik mij er nu al voor open kan stellen. Hoewel ik het eigenlijk best graag wil. Of in ieder geval wil proberen dan."

"Dat is toch een goed teken dat je wil proberen om je open te stellen? En ik denk dat je er maar op één manier achter kunt komen of je je kunt openstellen. En er is ook maar één manier om hem te leren kennen."

"Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt inderdaad. Maar misschien vindt Niall mij wel raar of zo. Hij heeft vast ook gemerkt dat ik soms niet echt normaal reageer."

"Nou, het is ook logisch dat je soms zo reageert met wat je hebt meegemaakt. Maar misschien als we morgen bij hun zijn, kun je met Niall praten? Je hoeft heus niet meteen je levensverhaal te vertellen, maar je kunt wel een heel klein beetje achtergrondinformatie geven. Dan snapt hij het ook als je raar reageert, zoals jij het noemt. En je moet niet zomaar aannemen dat Niall je misschien wel raar vindt. Dat weet je helemaal niet. Heeft hij dat gezegd of zo?"

"Nee."

"Nou dan. Je kunt niet zomaar conclusies trekken wat jij denkt dat anderen denken. En al helemaal niet als je geen enkele aanwijzing hebt dat hij dat zou denken", zegt Alice eigenwijs.

"Ik haat het als je gelijk hebt. Het is gewoon... Ik ben gewoon niet eerder in deze situatie geweest.
Ik ben bang om iets te vertellen. Ik ben bang voor zijn reactie. Ik ben bang voor wat ik voel. Maar ik weet ook dat het tijd begint te worden om het verleden achter mij te laten. Alleen is het zo veel makkelijker gezegd dan gedaan."

"Wat voel je voor Niall? Kun je mij dat proberen uit te leggen?", vraagt Alice.

"Ik vind dat best moeilijk onder woorden te brengen. Deze gevoelens heb ik nooit willen hebben. En ik heb nog geprobeerd om de gevoelens weg te stoppen. Maar dat ik gevoelens heb in plaats van dat ik mij leeg voel van binnen, zegt toch al wat?

Als ik aan hem denk, krijg ik automatisch een glimlach op mijn gezicht. Ik vond het fijn om hem vanavond te zien en bij het afscheid wilde ik hem ook echt uit mezelf een knuffel geven en niet omdat hij mij een zoen op mijn wang had gegeven.

Ik voelde dat hij dat ook fijn vond en mij een knuffel terug gaf. Hij knuffelt heel lekker, maar ik was tegelijk toch ook bang dat hij toch zou willen zoenen of zo. En daarom liet ik hem ook best snel weer los. Ik weet wel dat veel meiden wel meteen zoenen, maar ik was daar vanavond nog niet aan toe. En ik ben ook een beetje bang dat hij meer verwacht dan ik bereid ben om nu al te geven.
Hij kan ieder meisje krijgen.
Ik verheug mij ook op morgen dat ik hem weer zie, maar kijk er nu ook een beetje tegenop, omdat ik weet dat ik met hem moet praten."

"Ik zou mij daar niet al te druk over maken als ik jou was. Ik ken hun natuurlijk ook nog niet zo lang. Maar ik heb wel het idee dat ze mensen gewoon in hun waarde laten. Dat ze Rose hebben geadopteerd, geeft ook aan dat ze zorgzaam zijn. Ze willen meer in het leven dan alleen een popsterrenbestaan.
Het zijn volgens mij allemaal jongens die om anderen geven. Ik denk echt dat Niall met alle begrip reageert. Als je aangeeft dat je het rustig aan wil doen, denk ik dat hij dat echt niet erg vindt.
Ik heb hem vanavond namelijk ook naar jou zien kijken hoor! Die jongen is helemaal weg van je. Meer dan jij doorhebt, geloof ik", zegt Alice.

"Denk je dat echt?"

"Ik ben er eigenlijk van overtuigd. Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je iets vertelt. Je hoeft echt niet alles te vertellen. Dat is in dit stadium nog veel te persoonlijk en te vroeg waarschijnlijk. Maar als je niets vertelt, kan hij het ook opvatten dat je niet geïnteresseerd bent op momenten dat je schrikt of je terugtrekt. Als hij weet wat er aan de hand is, kan hij daar ook begripvol op reageren in plaats van verkeerde conclusies trekken."

"Dank je wel, Alice. Zo had ik het helemaal nog niet bekeken.
Ik ben echt blij dat ik jou ben tegengekomen in het leven. Je bent echt een hele goede steun voor mij en echt een goede vriendin. Je weet altijd raad als ik het even niet meer weet."

"Geen probleem hoor, Sarah. Ik hoop alleen dat jijzelf ook een keer gaat zien wat voor prachtvrouw je bent. Dat geloof je zelf niet en dat doet mij echt verdriet. Je hebt zo veel te bieden in het leven aan mensen om je heen. Je hebt het alleen zelf nog niet door.
Maar Niall ziet het wel, volgens mij. En jij denkt misschien dat Niall elk meisje kan krijgen dat hij wil, maar ik denk dat hij gelukkig zou mogen zijn met jou. Praat morgen maar met hem. Ik denk echt dat het zal helpen."

"Dat zal ik doen. Hoewel ik nog niet precies weet wat ik ga zeggen. Maar je hebt mij wel iets meer vertrouwen gegeven.
Zullen we nu maar gaan slapen? We moeten er morgen ten slotte niet al te vermoeid uitzien alsof we een kater hebben en zo bij hun op de stoep staan", lach ik nu.

"Dat is goed. Welterusten, Sarah."

"Nog eens bedankt, hè Alice en welterusten."

***

P.o.v. Niall

We zitten aan de ontbijttafel en ik ben helemaal blij. Gisterenavond was het onverwachts heel gezellig geweest en ik kan niet wachten tot Sarah en Alice er weer zijn.

"Raad eens!", zeg ik met een grote lach op mijn gezicht naar de jongens.

"Ik weet het!", roept Louis gelijk, met net zo'n grote glimlach op zijn gezicht als ik heb.

"Jij mag niet raden".

"Ehm..., het is mooi weer en we gaan vandaag nog iets leuks doen met Rose?", vraagt Liam.

"Dat ook! Maar dat is niet wat ik bedoel."

"Ehm..., het heeft met gisterenavond te maken?", vraagt Harry nu.

"Oooeeeeehh, warm!!!", roept Louis enthousiast.

"Jullie hebben de hele avond gedanst op de beste liedjes ooit?", lacht Harry nu.

"Ha ha, heel grappig hoor", zegt Louis sarcastisch.

"Maar we hebben wel gedanst inderdaad", voeg ik er lachend aan toe.

"Gaat het om het gezelschap met wie jullie hebben gedanst?", vraagt Liam. "En denk goed na over hoe jullie het verwoorden, want onze kleine engel zit erbij. Voorlichting is nog niet nodig", mompelt hij het laatste er achteraan.

"Rustig maar hoor, Liam. Dat weten wij ook. Maar onze Rose gaat het ook leuk vinden wat we gaan vertellen", zeg ik en ik zie haar gelijk nieuwsgierig opkijken van haar wentelteefjes.

"We zijn gisterenavond Alice en Sarah tegengekomen en vanmiddag komen ze op bezoek. Kunnen we met zijn allen wat doen", vervolgt Louis enthousiast.

"Wat leuk!", roept Rose gelijk. "Van mij mogen ze vaker komen hoor!"

"Dat is fijn! Van mij ook!", lach ik, terwijl ik zie dat Rose weer haar dansje doet.
Blijkbaar houdt ze heel erg van dansen. Of ze is gewoon vaak heel blij. Of ze heeft stiekem op onverklaarbare wijze Tomlinson genen meegekregen, want die is ook zo druk en gek, lach ik in mijzelf. En voor de zoveelste keer deze week besef ik weer dat Rose echt een vrolijk en leuk kind is.