One Direction Family ✔

Hoofdstuk 40

P.o.v. Liam

Vol zenuwen loop ik terug naar de kleedkamer waar Lou en Lux nog steeds zijn. Inmiddels is Louis er ook en aangezien Harry er niet is, neem ik aan dat hij nu op het podium bij James is.

"Wat zie jij maar wit om je neus?", lacht Louis.

"Ehm, ja, gewoon een beetje zenuwen voor de vragen straks."

En ik probeer een lach op te zetten, maar ik geloof niet dat Louis erin trapt. Hij kijkt me in ieder geval aan met een blik van 'daar-geloof-ik-geen-ene-mallemoer-van'. Ik heb nog niet besloten of ik Louis en Harry iets vertel. Maar op dit moment kan het niet. Lou is erbij. En ze is echt een fantastische vrouw. Maar zij kent Sarah helemaal nog niet. En het is ook niet aan mij om het te vertellen. Het is zo ontzettend persoonlijk.

"Waar is Niall?", vraagt Louis dan.

"Die was ook wit om de neus. En aangezien hij anders nog best lang moest wachten op ons, heb ik hem alvast naar huis gestuurd. Wij moeten dadelijk dus even Paul bellen, zodat hij ons kan ophalen."

Dat is in ieder geval niet gelogen. Niall zag ook wit om zijn neus. Alleen vertel ik nu maar een heel klein deel van het verhaal.
Mijn God, Liam. Wit om de neus! Het klinkt alsof Niall en ik aan de cocaïne zitten!

Snel zet ik die debiele gedachte uit mijn hoofd. Als Harry straks klaar is, zal hij Louis toch wel vertellen dat Niall en daarna ik de kleedkamer zijn uitgerend. Het zal in de auto op weg naar huis dus misschien toch wel ter sprake komen. En misschien moet ik ook maar iets vertellen straks in de auto. Want ik weet niet hoe we Niall en Sarah straks gaan aantreffen. Ik moet de jongens waarschuwen dat ze rustig zijn en niet als idioten de kamer binnen rennen, zoals ze wel vaker doen.

"Als er maar niets in de lucht hangt als jullie allebei wit om de neus zijn", zegt hij nu toch bezorgd.

Waar ben ik mee bezig? Deze jongens zijn mijn beste vrienden. En nu ben ik gewoon aan het liegen tegen Louis. Hij maakt zich zorgen dat we ziek worden, wat natuurlijk nergens op slaat, omdat ik de waarheid verzwijg.

"Kom nog maar even zitten, Liam. Dan zorg ik er inderdaad voor dat je iets meer kleur op je gezicht krijgt. Ik denk dat je binnen de tien minuten aan de beurt bent", zegt Lou vriendelijk.

Ik knik en plof naast haar op de stoel.

"Bedankt, Lou. Je bent een topper", glimlach ik.

***

Na de show zitten we in de auto. Het hele spel dat James Corden had opgezet was leuk bedacht, maar ik was er totaal niet bij met mijn gedachten. Ik heb natuurlijk wel mijn best gedaan, maar iedereen heeft soms momenten dat ze het moeilijk vinden om te concentreren. James had het op een gegeven moment wel een beetje in de gaten en in plaats van daarover te beginnen, heeft hij mij hints gegeven naar de antwoorden in het spel. Geweldige vent, die James.

"Had je nog met Niall gesproken toen hij de kleedkamer uitrende?", vraagt Harry nu.

"Ja. Ehm..., sorry Louis. Zojuist zei ik dat ik hem naar huis heb gestuurd, omdat hij bleek was, maar ik heb je toen maar een klein deel van het verhaal verteld. Ik wil jullie ook wel iets meer vertellen, maar ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden. Het gaat om Niall en Sarah. Het is eigenlijk niet aan mij om het te vertellen. En ik voel mij nu ook behoorlijk rot richting hun dat ik jullie toch iets vertel. Maar dat zal ik doen, zodat jullie de situatie ook kunnen begrijpen. Ik weet namelijk niet wat we straks thuis gaan aantreffen."

"Hoe bedoel je? Ze hebben toch zeker geen ruzie of relatieproblemen of zo? Het was vandaag zo'n fijne dag en ze lijken zo gelukkig samen", vraagt Louis meteen bezorgd.