One Direction Family ✔

Hoofdstuk 18

P.o.v. Niall

Die middag komen Sarah en Alice samen aan.
Ze vertellen dat ze eerst nog langs het appartement van Sarah zijn gereden. Ze heeft mijn kleren die ze afgelopen week heeft geleend gewassen en die heeft ze nu bij zich.

We begroeten hun vrolijk met een knuffel. Louis en Alice geven elkaar wel een zoen. En mijn knuffel met Sarah duurt iets langer dan de knuffel van gisterenavond. Ik zie dat ze moet blozen en ik voel dat ik dat zelf ook doe. Rose is door het dolle heen en de meiden gaan eerst samen naar de woonkamer.

Ik ruim even gauw mijn kleren op in mijn kamer en plof dan naast Sarah op de bank. Rose zit tussen Alice en Sarah in en vertelt enthousiast dat ze gisteren Liam en Harry twee keer heeft verslagen met 'Mens-Erger-Je-Niet'.

"Zullen we straks met zijn allen de tuin in? Het is zo'n mooi weer", zeg ik.

"Lijkt mij een leuk plan", glimlacht Sarah naar me.

"Mag ik dan weer vliegeren?", vraagt Rose.

"Van mij wel! Ga Harry maar vragen of hij de vlieger voor je gaat halen", zeg ik. En ze rent gelijk naar Harry toe.

"Ha ha. Slim gedaan. Je dacht 'dan kan ik nog even blijven zitten'?", vraagt Sarah lachend.

"Wát zeg jij daar? Denk je echt dat ik zó in elkaar zit?", vraag ik nep-boos.

"Ehm, nee, tuurlijk niet", zegt ze, terwijl het lijkt of ze weer schrikt. Haar fonkelende ogen staan ineens weer behoedzaam. Of zie ik dat toch verkeerd? Ik heb er gelijk spijt van.

Als we een tijdje later allemaal buiten zijn, helpen Sarah en ik Rose met de vlieger.
Gelukkig gaat het weer normaal. We hebben enorm veel pret. Sarah gaat ook echt leuk om met Rose. En Rose vindt Sarah ook geweldig. Ze kunnen het heel goed met elkaar vinden en daar ben ik wel heel blij om. Ik zie de vrolijkheid en spontaniteit die Sarah uitstraalt naar Rose. Jammer dat ze niet zo ongeremd bij mij kan zijn. Want dat ik verliefd op haar ben, dat weet ik wel zeker.

"Poe, daar word je nog best moe van", lacht Sarah die nu naast mij neerploft. Ik zie dat Rose nu naar Louis en Alice gaat, zodat zij haar kunnen helpen met het vliegeren.

"Ik vond het echt geweldig om jou zo samen met Rose te zien. Jullie waren allebei heel enthousiast aan de gang met die vlieger", bloos ik naar haar.

Voorzichtig schenkt ze mij ook een glimlach en moet ze ook blozen.

"Ehm, zou ik... ehm..., ik vroeg me af.... Ow shit.... Waarom kom ik nu niet uit mijn woorden? Zou-ik-misschien-even-met-je-kunnen-praten? Ehm... Sorry. Ik ben een beetje zenuwachtig", zegt ze terwijl ze mij onzeker aankijkt.

"Is nergens voor nodig hoor. En vertel maar. Gewoon rustig aan doen. Ik bijt niet hoor", glimlach ik.

"Zullen we samen een rondje lopen? Jullie tuin is groot genoeg. Het lijkt wel een park", lacht ze onzeker, waarna ze op haar lip bijt. Ik knik en we lopen samen een stukje door de tuin. Ik merk dat ze erg zenuwachtig is.

"Wat het ook is, ik vind je hartstikke leuk. Je kan mij alles vertellen. En ik beloof je dat ik niet raar zal opkijken of zo. Het is nergens voor nodig dat je zenuwachtig bent voor mij", probeer ik haar gerust te stellen.
Ik hoop dat ze nu eindelijk iets vertelt waarom ze zich ineens zo kan terugtrekken of zo. Ik ben er wel erg benieuwd naar, maar weet ook dat het geen zin heeft om ernaar te vragen. Ik wil haar gewoon laten vertellen wat ze zelf wil vertellen en haar niet te veel onder druk zetten.

"Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed hoe ik moet beginnen. Ik heb het idee dat er een bepaalde klik is tussen ons... Ehm..."

"Zo voel ik dat ook", probeer ik haar aan te moedigen. Ze lacht naar me en ik zie wat zenuwen verdwijnen in haar ogen.