One Direction Family ✔

Hoofdstuk 34

P.o.v. Liam

Ik vind het ineens jammer dat we met de groep hebben afgesproken. Ik zou haar zo graag weer één op één hebben. Helaas moet die date nog op zich laten wachten. Naar mijn zin zijn we veel te snel op de plek van bestemming en gaan we naar binnen.

Ik zie de rest meteen, omdat zij ook pas binnen zijn en nog aan een tafel aan het plaatsnemen zijn. Ik pak haar hand, waarop ze naar mij lacht en ik begeleid haar naar de rest, waar we ook plaatsnemen.

Ik zie gelijk dat de strijd om Rose inderdaad is verder gegaan. Want ze zit nu tussen Alice en Sarah in, met wie zij aan het lachen is. Je zou denken dat zoveel aandacht haar naar het hoofd zou stijgen. Ik denk ook wel dat ze het leuk vindt, maar Rose probeert iedereen aandacht te geven en is in die tijd dat ze bij ons is niet anders gaan reageren. Ja, ze moest even de kat uit de boom kijken. Maar ze is nog steeds een even lief en gemakkelijk kind als in het begin.

"Rose heeft het ook erg naar haar zin!", lacht Kate, die ook naar haar kijkt. En ik vertel haar lachend het verhaal over dat ze aan het strijden waren met wie Rose zou meerijden. Kate moet er ook om lachen.

Het eten is erg lekker. En zowel Sarah als Alice helpen Rose af en toe met het bestek. Het is te zien dat ze allebei van Rose houden en haar net als de jongens behandelen alsof ze hun eigen dochter is. Het is heel gezellig en er wordt veel gelachen, maar toch kan ik niet wachten dat ik straks nog even alleen ben met Kate. Hoewel dat eigenlijk ook het einde van de avond is. En daarom wil ik dat het nog een poos duurt tot die tijd. Tja, wat kan ik zeggen? Ik ben soms een beetje tegenstrijdig.

Niall heeft het overigens weer weten te regelen dat hij gewoon nog alles opeet wat Rose niet op krijgt. En ik zie dat Sarah daar ook om moet lachen. Zij is er inmiddels aan gewend dat Niall geen restje onbenut laat en zich wel 'opoffert'. Gelukkig heeft Rose goed gegeten, zie ik tevreden en krijgt Niall dus helemaal niet meer veel extra's.

Na het eten drinken we allemaal nog een kop koffie of thee om nog even na te tafelen. Rose krijgt een glas appelsap. Dan is de avond toch echt voorbij en voor het restaurant neemt iedereen afscheid van Kate en mij. Rose geeft ons allebei een dikke knuffel en een kus.

"Ik snap het, dat je Kate nog naar huis brengt, maar ik ga je toch wel missen bij het slaapliedje, papa", zegt ze. Mijn hart smelt en ik geef haar nog een extra knuffel.

"Morgen maak ik het goed met je. Dan mag je eerst iets later naar bed en dan zingen we nog een liedje extra!", beloof ik haar. Ze geeft mij spontaan nog een knuffel. Dan vertrekken Kate en ik echt. Ik houd de autodeur voor Kate open om haar te helpen met instappen en als ik de deur heb gesloten, loop ik om de auto heen naar de bestuurderskant. Dan hoor ik Louis en Niall weer, die Rose ervan proberen te overtuigen dat ze nu bij hun in de auto moet. En Harry bemoeit zich er natuurlijk ook weer mee en ik hoor hem nog iets zeggen als "samen uit, samen thuis". Ik ga ervan uit dat er geen derde wereldoorlog uitbreekt bij mijn afwezigheid. Zuchtend rol ik nog even met mijn ogen en stap dan lachend in.

"Wat was dat ontzettend schattig wat Rose zojuist tegen je zei. Daar word je toch helemaal week van van binnen? Ze houdt echt veel van je. En ik had het je echt niet kwalijk genomen als je eerst mee was gegaan om een slaapliedje te zingen en mij daarna pas had thuis gebracht. Het is echt zo'n schatje", lacht Kate.

"Dat is ze zeker. Ik houd ook echt ontzettend van haar. Alsof ze mijn eigen dochter is. Dat wij die bloedband niet hebben, maakt mij verder niets uit. In het weeshuis al maakte ze een diepe indruk op mij. Ze was toen zo onzeker. Het deed mij letterlijk pijn in mijn hart en de tranen schoten mij toen in mijn ogen. Dat was echt hartverscheurend. Ik heb echt geen seconde spijt gehad van de beslissing om Rose te adopteren. Ik ben echt blij met haar. Maar vanavond wilde ik ook nog even samen zijn met jou. Het slaapliedje kunnen de andere jongens ook voor hun rekening nemen."

Inmiddels zijn we bij haar appartement aangekomen.

"Vind je het leuk om nog even mee naar binnen te komen?", vraagt ze met een blos op haar wangen.

"Heel graag. Ik ben blij met je uitnodiging, want ik wil je namelijk nog iets vertellen."

Al snel zitten we samen op de bank. Ik voel dat ze voorzichtig tegen mij aanleunt en het voelt gelijk heel vertrouwd.

"Ik ben zo blij dat je mijn leven bent binnengekomen, Kate. Zonder dat je het zelf wist of er ook maar iets voor hebt gedaan, heb je mijn leven op zijn kop gezet.

Ik vond je vanaf de eerste minuut dat ik je zag geweldig. Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren hoe je moest lachen dat Niall en Louis tikkertje speelden tijdens de eerste opdracht. Jouw prachtige lach klonk als muziek in mijn oren. En je ging toen ook al zo leuk met Rose om.

Ondanks dat ik je die dag nog niet echt goed kende, denk ik dat ik meteen al verliefd op je was. Ik durfde het alleen nog niet toe te geven. Inmiddels hebben we al best veel samen meegemaakt en ik weet het nu zeker.

Ik wil zeggen dat ik van je houd, Kate. En mijn liefde voor jou groeit elke dag. Mijn hart vult zich met geluk en blijdschap als ik mij realiseer dat je gewoon mee gaat met ons op tournee en dat we dus geen afscheid hoeven te nemen. Ik wil elke dag bij je zijn, omdat je mijn leven veel mooier maakt. En ik hoop dat ik jouw leven ook mooier mag maken.
Lieve Kate, zou je mijn vriendin willen zijn?"

Ze kijkt me lachend en met tranen in de ogen aan en knikt dan snel. "Ja, Liam. Ik wil heel graag jouw vriendin zijn. Ik ben heel gelukkig dat je mij hebt gevraagd. Al een tijdje ben je mijn beste vriend, bij wie ik altijd terecht kan. En ik ben ook verliefd op jou."

We leunen naar voren en geven elkaar voor het eerst een zoen. Zodra ik haar mooie, zachte lippen voel, sta ik in vuur en vlam voor en door haar. Alle passie, die we eerst nog in een dans moesten spelen, is nu de waarheid geworden en in die tijd enorm toegenomen.

Na een tijdje trek ik terug om op adem te komen en ik hoor dat zij ook haar ademhaling niet meer onder controle heeft. Haar gezichtsuitdrukking wil ik nooit meer vergeten. Ze is nog steeds buiten adem en heeft mooie blosjes op haar wangen, terwijl ze mij nog steeds verlegen aankijkt en er toch ook een voorzichtig lachje zichtbaar is. Ze ziet er uit om op te vreten.

Ik zoen haar gelijk nog een keer en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen. Ze maakt mij helemaal gek. Ik probeer alle liefde die ik voel en de nog onuitgesproken beloften naar haar over te brengen in die ene zoen.

Weer moeten we allebei terugtrekken om op adem te komen. Ik realiseer mij dan dat ik nog een cadeautje heb voor haar en dat weerhoudt mij ervan om haar niet nog een keer in mijn armen te sluiten en verder te zoenen.

Ik ga een klein beetje rechter zitten, zodat ik het doosje uit mijn colbert kan halen, dat ik nog steeds aan heb. Ik voel nog de hitte door het zoenen en heb het inmiddels bloedheet. Maar ik wil het haar nu eerst geven.

Ik pak het doosje, klap het open en houd het voor haar.

"Ow, Liam. Wat ontzettend mooi, zeg! Dat had je toch helemaal niet hoeven doen!", zegt ze, terwijl zij mij stralend aankijkt.

Ik heb een kettinkje voor haar gekocht van witgoud. Aan de ketting hangt een ronde medaillon met daarop een danseres. Ze pakt het uit het doosje.

"Het is echt prachtig!", lacht ze. Dan ziet ze dat ik ook nog iets heb laten graveren op de achterkant.

'Dans met je hart en je voeten zullen volgen. Dat wij nog lang samen zullen mogen dansen. Liefs, Liam' en daaronder staat nog de datum van vandaag.

Als ze het leest, krijgt ze tranen in haar ogen.

"Dit is echt heel bijzonder en ontzettend mooi. Dank je wel, Liam. Ik zal hem altijd blijven koesteren en doe hem gelijk om!", lacht ze.

Ze prutst wat met het sluitinkje van de ketting en ik besluit haar te helpen. Als ik met een vinger haar huid aanraak, voel ik weer de hitte die tussen ons overspringt. Als ze de ketting om heeft, blijven we nog even in elkaars armen liggen en hebben we onze vingers verstrengeld. Ik weet dat ik dit nog nooit eerder in mijn leven heb gevoeld wat er nu door mij heen gaat.