One Direction Family ✔

Hoofdstuk 44

"Ja, dan kun jij ook niet, Amber", zegt Emily. "Maar we komen wel een andere keer. Als het bij jou thuis wat rustiger is en iedereen ook thuis is", vervolgt ze.

Dan hoor ik de bel gaan en zonder nog iets te zeggen, draaien ze zich snel om om naar binnen te lopen. Ook in de pauze negeren ze mij. Ik snap niet zo goed wat er is gebeurd. Ik had mij juist verheugd op vanmiddag en heb best wel moeite gedaan om een leuke middag te organiseren met hun, maar nu gunnen ze mij geen blik meer waardig.


P.o.v. Sarah

Vandaag is het een rotdag. Toen we op school aankwamen, liep Rose meteen naar Emily en Amber.
Ik ben een beetje in de buurt gebleven onder het mom dat ik moest surveilleren op het schoolplein voor schooltijd. Ik heb het gesprek woord voor woord meegekregen en ik baal als een stekker. Ik had zo graag ongelijk gehad wat die twee meiden betreft! Ik had het Rose zo gegund. Ik zag op haar gezicht dat ze het niet goed begreep en dat ze zwaar teleurgesteld is.

Alsof de dag nog niet erg genoeg was, moest ik vandaag ook nog bij de directeur verschijnen.
Het komt erop neer dat ze heel tevreden zijn over mijn functioneren, maar dat ze verwachten dat er een krimp van het aantal leerlingen komt. Volgend schooljaar zal er dus een klas minder zijn. En dat betekent ook dat ze een docent minder nodig hebben.

Aangezien ik als laatste docent ben aangenomen, word ik nu ook als eerste docent ontslagen. Doordat mijn eerste jaarcontract nu bijna is afgelopen, wordt het niet meer verlengd. Ik zal nog een maand mogen komen werken tot en met het einde van mijn contract, maar dan is het voorbij. De resterende maanden van het schooljaar zullen waarschijnlijk worden opgevangen door de vaste invaldocent.
Het was allemaal niets persoonlijks, zei de directeur nog een keer.

Ik ben nu een beetje in paniek. Het houdt in dat ik geen inkomen meer heb en daardoor wordt het nu moeilijk om mijn maandelijkse kosten als huur, verzekeringen, boodschappen en dergelijke te betalen. Ik zal zo snel als mogelijk ander werk moeten zien te vinden. En wat ik nog het allerergste vind, is dat ik Rose moet achterlaten, die natuurlijk gewoon een andere docent krijgt. Ik zal haar dus alleen nog maar zien in het huis van de jongens.

Nu zitten Rose en ik in de auto op weg naar huis en moet ik mijn eigen problemen even aan de kant zetten. Daar moet ik maar over nadenken als Rose er niet bij is. Ik wil graag weten hoe ze zich nu voelt. Net op het moment dat ik aan het denken ben hoe ik het ga vragen, begint Rose uit zichzelf.

"Sarah, denk jij dat ik iets fout heb gedaan naar Emily en Amber? Ze zouden vandaag mee naar huis komen en Kate komt straks. Ik had echt gedacht dat ze het leuk zouden gaan vinden. Ze zeiden vanmorgen ook als eerste tegen mij dat ze zin hadden om te komen. Maar toen ik zei dat we vandaag dus alleen zijn met jou en Kate, hadden ze ineens iets anders te doen en konden ze niet meer komen. Ik dacht dat je met hun moeders had afgestemd dat ze vandaag konden?"

Shit, hoe moet ik hierop reageren?

"Ik voel me er echt wel rot door. Het leek wel alsof ze niet meer wilden komen toen ik zei dat mijn papa's er vandaag niet zijn. Het lijkt wel alsof ze mee naar huis wilde komen voor hun en niet voor mij. En de rest van de dag hebben ze niks meer gezegd tegen mij."

"Ik snap je, Rose. Maar ik wil even heel duidelijk gezegd hebben dat jij niks, maar dan ook echt niks fout hebt gedaan. Ik denk dat Emily en Amber niet helemaal eerlijk zijn geweest naar jou. En dat is geen mooie eigenschap in mensen, Rose.
Echte vriendinnen zouden om jou geven en het altijd leuk vinden om te komen, ongeacht wie er op een bepaald moment bij jou thuis is. Zelfs als jouw papa's er niet zijn en je Kate niet had gevraagd om dansles te komen geven, zou een echte vriendin het leuk vinden om te komen. Gewoon om te kletsen of wat te spelen. Dat ze niet komen is een verlies voor hun, want jij bent vele malen leuker en liever dan die twee meiden samen."

Ik zie in mijn achteruitkijkspiegel dat ze het begrijpt. Emily en Amber zijn niet echt geïnteresseerd geweest in haar. Ik had er heel wat voor over om haar dit verdriet te besparen. Het is een harde les om te leren. En al helemaal op zo'n jonge leeftijd. Gelukkig is er na deze week een weekje vakantie. Ik denk dat Rose en ik daar allebei wel aan toe zijn.

"Zullen we anders samen naar de ijssalon gaan? En dan bellen we Kate dat ze daar ook naar toe moet komen! Als je daarna nog wil dansen, beginnen jullie gewoon iets later. Maar ik heb wel zin in een extra groot ijs met slagroom!"

Ik zie dat ze naar mij kijkt via de achteruitkijkspiegel en dan komt er toch weer een stralende lach op haar betraande gezicht.


P.o.v. Kate

Ik kom terug uit de ijssalon en ben bijna thuis. Het heeft iets langer geduurd in de stad dan aanvankelijk de bedoeling was. We hebben gewoon lekker zitten kletsen, eerst onder het genot van een ijsje en daarna hebben we nog wat gedronken.

Rose was aanvankelijk toch wel verdrietig. Ze dacht dat ze twee leuke vriendinnen had gemaakt, maar nu blijkt toch dat ze niet geïnteresseerd waren in Rose zelf, maar in de jongens.

Ik vind het echt verschrikkelijk voor haar. Haar vertrouwen en goedgelovigheid heeft toch wel een deuk(je) opgelopen en dat is best wel lastig voor haar.

Ook merkte ik aan Sarah dat ze zich rot voelde. Eerst dacht ik nog doordat dat met Rose was gebeurd en zij dat natuurlijk van dichtbij had meegemaakt, maar toen ik haar vroeg wat er was, vertelde ze dat het om iets anders ging. Het had wel met haar werk te maken, maar ze gaf aan dat we het er een andere keer over zouden hebben. Ik begrijp dat ze het wel wil bespreken, maar niet in bijzijn van Rose.

We hebben afgesproken om vanavond nog te appen als Rose in bed ligt. Sarah is echt een goede vriendin geworden in de tijd dat we elkaar kennen. Als ze mij niet zo voor Steven had gewaarschuwd, weet ik niet of ik nu met Liam zou zijn of misschien nog steeds wel bij Steven.
Ik ben enorm blij hoe het is gelopen, want ik houd van alle jongens, hun vriendinnen en Rose en in het bijzonder natuurlijk van Liam.

Ondanks dat ik eerst niet te hard van stapel wilde lopen met Liam, gaat onze relatie toch best snel.
Ik heb nog nooit zo goed kunnen praten met een man en wat dat betreft zie ik hem echt als mijn beste vriend. En ook de liefde die ik voor Liam voel, is in deze hele korte tijd al even groot geworden als de liefde die ik altijd voor dansen heb gehad. Ik heb het nog nooit zo gevoeld bij een andere jongen, ook niet met Steven in de tijd dat het wel nog allemaal goed ging tussen ons.

Soms denk ik wel eens dat we onszelf al te snel aan elkaar hebben gegeven, maar het steeds terugkerende verlangen naar elkaar, zorgt er wel voor dat Liam en ik het ook in de slaapkamer enorm fijn hebben samen. We doen het uiteraard wel heel voorzichtig, omdat we elkaar pas zo kort kennen. Ik slik gewoon netjes de pil en hij zorgt ook nog eens voor extra bescherming. Maar ik heb nog nooit zo'n fijne relatie gehad als met Liam en ik hoop echt dat het zo voor altijd zal blijven.

Terwijl ik nog aan het nadenken ben over Rose, Sarah en Liam let ik niet goed op als ik de centrale hal van mijn appartementencomplex binnenstap. Ik voel even een stekende pijn in mijn hoofd en daarna niets meer.