One Direction Family ✔

Hoofdstuk 28

Ik moet denken aan de woorden van Liam. Dat ik hem zou moeten bellen als er weer iets zou gebeuren. Ik twijfel even, maar besluit toch dat ik niet ga bellen. Ik zie op de klok dat het kwart voor tien is. Waarschijnlijk ligt hij nog te slapen. Ik neem mijn bord met het broodje mee naar de bank in de woonkamer en ga zitten.

Meteen voel ik mijn ribben weer. Het broodje heb ik helemaal geen zin in, omdat ik nog steeds zo misselijk ben. Eerst maar de paracetamol ook echt innemen. Dat helpt vast. Terwijl ik deze slik, gaat mijn telefoon. Ik zie dat het Liam is.
Even raak ik in paniek. Oké, hij is dus wel al wakker. Moet ik het hem nu zeggen? Hij gaat nog twee keer over, voordat ik de telefoon opneem, terwijl ik nog steeds geen besluit heb genomen.

"Hoi, met Kate".

"Hey Kate. Met Liam. Ik mis je."

Huh? Hoor ik nu goed dat hij me mist?

"We hebben met ons tweeën een kwartier geleden afgesproken in de dansstudio, maar ik zie je nog nergens. Alles in orde? Of heb ik mij vergist met de afspraak?", hoor ik hem nu vragen.

Snel kijk ik op mijn telefoon en zie dat het maandag kwart voor tien is, terwijl ik dacht dat het zondag is. Hoe is dat mogelijk? Heb ik dan meer dan een etmaal op mijn keukenvloer gelegen? Ben ik zo lang buiten westen geweest? Ik voel gelijk weer paniek in mij opkomen. Buiten westen zijn voor meer dan 24 uur is niet normaal en zeker niet gezond. Al mijn spieren zijn ook helemaal verstijfd, maar ik nam aan dat dat komt doordat de keukenvoer geen goede plek is om een nacht te liggen. Blijkbaar is het dus meer dan een nacht geweest dat ik buiten westen ben geweest. Hoe kan ik nu een hele dag hebben gemist?

"Kate?"

Ik besef dat ik al die tijd nog helemaal niets heb gezegd. Mijn gedachten gaan ook trager dan ik gewend ben van mijzelf. Wat moet ik nu zeggen? Ik voel de paniek nog verder over mij heen komen en ik begin trillend te ademen.

"Wat is er aan de hand, Kate? Waarom adem je zo? Waar ben je? Wat is er gebeurd?", vraagt Liam nu bezorgd.

"Ehm, ik heb ruzie gehad met Steven en..."

"Waar ben je, Kate? Ik kom nu naar je toe."

"Nee, dat hoeft echt niet, Liam. Ik..."

"Jawel, Kate. Ik kom. Wat is je adres?"

Ik geef hem mijn adres en hoor dan alleen nog: "Ik ben onderweg. Ik ben er binnen een kwartier." En dan wordt de verbinding verbroken.

Versuft staar ik naar mijn telefoon. Wat? Is Liam nu onderweg? Hiernaartoe? Dat kan ik helemaal niet gebruiken! Stel dat Steven dadelijk binnenkomt op het moment dat Liam hier is. Dan zijn de poppen helemaal aan het dansen.

Slechts tien minuten later gaat de bel. Zou dat Liam al zijn? Van de dansstudio tot hier rij ik vaak meer dan een kwartier. Dat kan niet, tenzij hij alle snelheidsrecords heeft verbroken. Steven zal het ook niet zijn. Hij zal gewoon zijn sleutel gebruiken. Ik besluit de bel dan maar even te negeren. Ik heb geen zin om ook maar iemand te zien op het moment.

Dan gaat de bel nog een keer.

"Kate? Doe alsjeblief je deur open", hoor ik de vertrouwde stem van Liam nu.

Ik doe de deur open en hij stapt snel naar binnen en sluit de voordeur weer.

"Mijn God, Kate. Je gezicht! Heeft Steven dit gedaan?"

Ik schud mijn hoofd en voel mij weer in paniek raken.

"Bedankt voor het komen, Liam, maar je kunt echt niet hier zijn. Sorry dat ik dat niet al gelijk zei aan de telefoon. Je moet gaan. Als Steven je hier ziet..."

"Laat Steven dan maar aan mij over als hij hier komt. Wat is er gebeurd? Heb je nog meer verwondingen?"

Ik schaam me dood en draai mij om om terug naar de huiskamer te lopen. Ik voel dat hij mij zachtjes vastpakt bij mijn arm, waardoor ik niet verder kan lopen. Ik geef een kleine piep van pijn, maar hij heeft het gehoord.

"Dit is zware mishandeling, Kate. Je kunt hem hier niet zomaar mee laten wegkomen", zegt Liam verontwaardigd.

Ik weet dat hij gelijk heeft, maar het ligt iets moeilijker dan hij denkt.

"Liam, je hebt heus wel gelijk, maar..."

"Nee, niks te maar. Die kerel mishandelt je. Die moet je voorgoed uit je leven bannen!"

"Wat ik wilde zeggen, is dat het niet zo gemakkelijk is als je denkt. Hij is niet alleen mijn vriend, maar ook mijn danspartner. We dansen competities op Europees niveau en dit jaar hebben we zelfs voor het eerst een hele goede en reële kans om door te breken naar de wereldkampioenschappen. Daar heb ik mijn hele leven voor getraind! Vanaf dat ik klein kind ben, heb ik elke dag van mijn leven restricties opgelegd om tot hier te komen. Je kunt niet zo makkelijk een danspartner wisselen voor een andere. Daar heb je misschien wel twee jaar voor nodig om weer tot het oude niveau te komen waar je was met je vorige danspartner. Tuurlijk vind ik het niet oké wat hij nu heeft gedaan, maar ik zit in een lastige positie. Ik kan niet van de ene op de andere dag opgeven waar ik al 20 jaar elke dag aan werk."

"Sorry Kate. Zo ver heb ik nog niet gedacht. Wat wil je zelf? Want zoals het nu gaat, kan het niet. Ik hoop dat je dat wel inziet."

"Dat zie ik ook wel, maar ik kan op dit moment nog niets beslissen. Ik zou de relatie misschien kunnen beëindigen, maar dat we wel danspartners blijven. Ik weet het niet. Ik moet daar rustig over nadenken, want op dit moment kan ik niet helder denken. Ik voel me zo stom gewoon." Ik voel het schaamrood op mijn kaken staan.

"Ik snap je, maar je bent niet stom. Denk dat nooit van jezelf alsjeblieft! Kom, pak je spullen. We gaan naar het ziekenhuis."

"Wat? Nee, dat is echt niet nodig. Ik moet vandaag gewoon even rustig aan doen. Die dansles van vandaag maak ik goed met je. Die halen we komende week gewoon in!"

"Denk je nu echt dat mij die dansles op dit moment ook maar iets interesseert, Kate? Dat komt wel een keer. Voor mijn part regelen we met het management dat het opnemen van die clip op een later moment gebeurt. Jij bent nu veel belangrijker. En ik vind het echt heel belangrijk dat we nu naar het ziekenhuis gaan. Je moet je laten controleren op je verwondingen. Dat ben je aan jezelf verplicht. Als topsporter moet je je lichaam in ere houden. En we gaan er nu voor zorgen dat dat gebeurt. Bovendien zei je net dat je niet helder denkt. Ik neem nu dus de beslissing voor je."