One Direction Family ✔

Inleiding

P.o.v. Rose

Ik ben Rose. Ik heb licht bruin haar en ogen die blauw zijn. Maar als je goed kijkt, zit er ook een beetje grijs doorheen. Ik ben zes jaar, maar nog een paar nachtjes slapen en dan word ik zeven. Ik kijk er stiekem wel naar uit, want je bent niet elke dag jarig. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat er niet veel aandacht aan wordt besteed. Ik zit namelijk in een weeshuis. En daar kunnen ze niet elke week een feestje geven voor iemand. Daar is het geld niet voor heeft Alice mij verteld.

Alice is sinds twee jaar een begeleidster in het weeshuis en heel lief in tegenstelling tot de andere begeleiders. De dagen dat Alice er is, is mijn humeur ook altijd een beetje beter. Ze geeft me vaker een knuffel of een aai door mijn haren of gewoon zo maar eens een knipoog, waardoor ik altijd moet lachen. Ze geeft me altijd het gevoel dat ik toch een beetje speciaal ben in de hele grote groep.

Vorig jaar heeft ze mij op mijn verjaardag zelfs een cadeautje gegeven. Dat had ze zelf gekocht voor mij. Het is een mooi bedelarmbandje en daar zit één bedeltje aan. Een ster. Omdat ze mij een ster vindt, had ze gezegd en toen had ze me een knuffel gegeven. Ik heb het armbandje dan ook altijd om. Het is mijn meest dierbare bezit.

Verder heb ik namelijk geen persoonlijke bezittingen. Naast het schooluniform van het weeshuis heb ik twee setjes nette kleren voor in het weekend als mensen komen adopteren.

Ik ben al vanaf dat ik baby ben in het weeshuis. Ik heb geen idee wie mijn eigen ouders zijn en of ze nog leven. Ik ben namelijk te vondeling gelegd toen ik maar een paar uur oud was. En ik ben vernoemd naar de vrouw die mij heeft gevonden en naar het ziekenhuis heeft gebracht. Zij heette Rose en ik daardoor nu dus ook. Tja, het had erger gekund. Stel je voor dat ze Wilhelmina had geheten of zo!

Doordat ik in de eerste uren van mijn leven onderkoeld ben geweest en niet de benodigde zorg heb gehad, heb ik een paar jaar last gehad van een zwakkere gezondheid. Daardoor werd ik in het verleden niet snel geadopteerd, omdat ik vaak ziek was. Iedereen heeft liever een gezond en blij kind dan een ziek kind.

Ik ben twee keer geadopteerd geweest. De eerste keer was ik drie. Maar al snel kreeg ik toen ik bij hun was een zware longontsteking en werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Het stel heeft mij daarna terug gebracht naar het weeshuis. Ze hadden namelijk zelf ook een kindje gehad en dat was gestorven. Ze durfden het toen toch niet aan met mij, omdat het verdriet van hun eigen kindje nog te diep zat. Toen ik vier jaar was, ben ik nog een keer geadopteerd geweest. Maar dat stel ging na een paar maanden scheiden en toen ben ik ook teruggebracht.

Ondanks alles gaat het nu stukken beter met mij.

Ik ben gewoon weer gezond, maar ik heb geen hoop dat ik geadopteerd word. En als ik geadopteerd word, zal ik wel snel teruggebracht worden.

Ik ben een lastig kind, want anders was ik niet tot twee keer toe terug gebracht. Althans daarmee pesten de andere kinderen mij in het weeshuis. Omdat ik vaak ziek was en niet naar school kon, hadden de andere kinderen allemaal al groepjes en kon ik moeilijk aansluiten bij een groepje. Daardoor ben ik altijd een beetje het buitenbeentje geweest in de klas.

Wat ik nu nog niet weet, is dat mijn leven totaal gaat veranderen. En dat heeft te maken met vier bekende jongens, van wie ik nog nooit heb gehoord.