Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{65}

Pov Rose.

Het is inmiddels een maand later en de lente is begonnen. Dit is echt enorm fijn aangezien ik dat winterse weer wel zat was.

In een maand is er niet veel bijzonders gebeurd. Mensen vonden het alleen heel erg bijzonder dat ik heb gezongen.

Het was alsof ik super belangrijk ben, maar ik ben gewoon een mens, geen ruimtewezen, tenminste, dat denk ik.

'Rose, schiet eens op. De bel is al gegaan,' ik word uit mijn gedachten gehaald door Mae die aan mijn arm trekt. 'Ja ja, ik kom al,' mompel ik terwijl ik opsta van mijn stoel en mijn tas grijp.

'Waar heb ik eigenlijk les,' mompel ik. Mae schudt lachend haar hoofd.  'Hoe moet ik dat weten.' Ik grinnik. 'Lekker dan.' Ik zie Daniel lopen.

'Ik ga wel stalker spelen, daar ben ik tenminste wel goed in.' Mae lacht. 'Nou dan zie ik je straks wel weer.'

Ik lach. 'Ja, doeg.' Zo snel als ik kan loop ik in de richting waar Daniel naartoe is gegaan.

We hebben af en toe wat woorden uitgewisseld, maar echte gesprekken hebben we niet meer gehad.

'Daniel,' roep ik. Ik ben namelijk bang dat ik hem anders uit het oog verlies. Ik raak altijd te snel afgeleid.

Daniel draait zich om en kijkt me glimlachend aan. 'Wat is er?' Ik grinnik. 'Waar hebben we les?' Daniel schiet in de lach. 'We hebben een tussenuur. Wiskunde valt uit.'

'Lekker dan, heb ik al die moeite gedaan voor niks,' mompel ik lachend. Daniel loopt naar me toe. 'Jij bent echt een sukkel.'

'Dankje, jij bent ook een sukkel.' Ik steek mijn tong naar hem om. 'Dan ga ik me nu maar vervelen in de kantine.' Ik draai me om en wil weglopen.

Je kunt wel raden dat het niet lukt aangezien ik voor de zoveelste keer word tegengehouden door iemand die mijn pols grijpt. I really like it, not...

Ik draai me weer terug naar Daniel. 'Aangezien jij toch niks te doen hebt, kun je ook wel meegaan naar de Starbucks.' Ik zucht. 'Oké ik ga wel mee, maar alleen omdat ik me anders dood ga vervelen.'

Samen lopen we het schoolgebouw uit en lopen we richting de Starbucks. 'Ik heb het nog niet gezegd, maar je was echt goed bij dat optreden van je.' Ik glimlach. 'Thanks.'

In de Starbucks praten we over allemaal niet belangrijke dingen. We staan nu op om de Starbucks te verlaten. Zoals ik wel vaker doe loop ik tegen iemand aan.

'Sorry,' zeg ik terwijl ik het meisje aankijk. Ze kijkt me met grote ogen aan. 'H-het geeft niet.' Ik glimlach.

'Mag ik met je op de foto?' Ik knik. 'Tuurlijk mag dat.' Ik wacht totdat ze haar mobiel pakt en de camera aanzet. Nadat we een paar foto's hebben gemaakt sta ik op het punt om de Starbucks te verlaten. 'Zijn jullie weer samen' Vraagt het meisje nu. We schudden beide ons hoofd. 'Ahh jammer.' Ik grinnik.

We zeggen het meisje gedag en lopen de Starbucks uit, opweg naar school. Bij school aangekomen loop ik eerst naar mijn kluisje om mijn jas erin te doen.

Daniel loopt met me mee. 'We moeten vaker zulke dingen doen,' zegt hij. Ik knik. 'Ja gezellig.'

Nadat ik mijn jas in mijn kluisje heb gedaan lopen we naar de aula en gaan daar aan een tafel zitten. Terwijl we nog wat praten open ik Twitter. Ik like wat berichten en antwoord er op een paar.

Daarna sluit ik Twitter weer af en open ik Instagram. Er zijn meldingen en foto's van muj in de Starbucks verspreid over Instagram. Hoe kan dat zo snel gaan? Ik heb te paparazzi niet eens opgemerkt.

Ik leg mijn mobiel op tafel. 'Wat hebben we zometeen eigenlijk?' Ik kijk Daniel vragend aan. 'Het wordt echt tijd dat jij je rooster eens leert,' grinnikt hij. 'Alsof jij je rooster weet,' mompel ik terug.

'Nou uhm, ja, ik weet het in ieder geval beter dan jou.' Ik wil hier tegenin gaan, maar houdt toch mijn mond. 'Ik kan jou zelfs vanalles wijsmaken, en je gelooft het al.'

'Maar dat doe je niet, omdat je weet dat dat je dood kan worden.' Daniel grinnikt. 'Jij bent ook zo gevaarlijk,' antwoordt hij sarcastisch.

Ik sla hem op zijn arm. 'Au? Waar was dat voor nodig?' Ik denk even na over wat ik kan zeggen. 'Er was een gele auto.' Daniel zucht en rolt met zijn ogen. 'In school is ook echt een gele auto.' Ik knik. In welke school is er nou niet een gele auto?

Ik pak mijn flesje water en drink daar wat van terwijl Daniel iets zegt over dat hij een toets heeft morgen, maar niet wil en gaat leren. Ik luister er eigenlijk niet naar, maar ik knik gewoon op het juiste moment.

'Je luistert niet hè?' Ik schud mijn hoofd. 'Nope.' Daniel zucht. 'Je kunt wel zien hoe ze jou opvoeden.' Ik grinnik. Meestal ben ik degene die de jongens moet opvoeden, want no way dat ik alles ga doen in huis. Dat moeten zij zelf maar regelen.

Laatst moest ik Harry uitleggen waarom er geen rode kleding bij witte kleding mocht. Toen haalde hij zijn schouders op en zei: "I don't care, roze is een mooie kleur". Vervolgens deed hij het gewoon samen in de wasmachine en daardoor had hij en de andere jongens roze kleding.

Ik had namelijk mijn witte kleding eruit gehaald, want ik heb geen zin om het roze te hebben. Als ik dat wilde had ik wel roze kleding gekocht.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door de bel. Leuk weer les. Ik zucht en sta op. 'Waar hebben we nou?' Vraag ik. Ik heb ook niet eens de moeite gedaan om zelf te kijken. Normaal had ik Lizz om dat te doen, maar die is liever bij Lena.

'We hebben schei-' Ik onderbreek Daniel. 'Oké, thanks nu weet ik waar ik heb, doei.' Ik loop snel weg richting het scheikunde lokaal, maar wordt al snel weer ingehaald door Daniel. 'Dat was echt niet aardig van je,' mompelt hij. Ik grinnik. 'Sorry, het spijt me niet dat ik niet aardig tegen je ben.'