Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{50}

Laatste kans om vragen te stellen voor de Q&A (zie hoofdstuk 48) later vandaag komen de antwoorden online! (Closed)

~~~~~♡~~~~~

Pov Rose.

De volgende ochtend word ik wakker met hoofdpijn. Ik zucht en rek me uit. Ik herinner me gisteravond. Gelukkig is het nu vakantie en hoef ik Daniel of Lena niet te zien.

Ik sta uit mijn bed en loop naar nijn badkamer om de douche aan te zetten. Daarna loop ik naar mijn inloopkast en pak ik kleding. Ik merk de blaren op mijn voeten op. Ik zei het je toch, hakken zijn moordwapens...

Ik kijk op de klok en zie dat het net half tien is geweest. Dat is opzich best wel vroeg aangezien ik na twee uur vannacht pas ging slapen.

Ik loop naar de badkamer en kleed me uit. Vervolgens stap ik onder de douche om warme stralen water over mijn lichaam te voelen. Ik was mijn haar en lichaam. Daarna doe ik de douche uit.

Ik bedenk me nu pas dat ik ben vergeten om een handdoek klaar te leggen. Ik ben fucked up...

Ik open de deur van de douchecabine en loop snel naar de kast terwijl er water van mijn lichaam op de koude vloer belandt.

Zo snel als ik kan wikkel ik de handdoek om mijn lichaam. Ik droog me af en zo snel als ik kan trek ik mijn kleding aan.

Ik loop de badkamer uit nadat ik mijn lenzen in heb gedaan en ga naar de keuken om te ontbijten.

'Roooose!' Roept Niall zodra ik de keuken in kom. 'Ja, wassup?' Ik kijk Niall vragend aan terwijl ik een bord pak. 'We gaan vanmiddag Londen in, of je nu wilt of niet. De anderen gaan ook mee.' Ik zet het bord op tafel. 'Oké!' Roep ik luid terwijl ik eten pak.

Op één of andere manier ben ik vrolijk vandaag. Datgene dat gisteren is gebeurt boeit me niks. Ik weet niet hoe, maar ik weet wel dat ik me niet ga opsluiten in mijn kamer om daar de hele dag te gaan huilen. Ik weet namelijk dat Lena dat had gehoopt...

'Is er naast jou nog iemand anders wakker?' Ik kijk Niall aan en neem een hap van mijn broodje Nutella. 'Louis is al wakker, maar wil zijn bed niet uitkomen. Liam is gaan hardlopen en Harry, ik heb geen idee. Dat kind is te onvoorspelbaar.' Harry komt de keuken binnen.

'Wie is er onvoorspelbaar?' Niall schiet in de lach. 'Ik zei het je, je weet nooit wat mr. Styles doet.' Ik rol met mijn ogen terwijl Harry zijn schouders ophaalt.

'Louis komt zo ook. Ik heb hem niet uit bed geduwd als hij dat zegt,' Harry steekt onschuldig zijn armen in de lucht waardoor ik grinnik.

'Je weet dat Louis je terug gaat pakken, maar dan tien keer zo erg?' Zegt Niall. Harry opent zijn mond, maar sluit hem al snel.

'Nee, shit, ik denk dat ik voor de rest van mijn leven onder een brug ga slapen,' roept Harry dramatisch. 'Je hebt geld genoeg, dus waarom zou jij onder een brug slapen?' Ik kijk Harry vragend aan. Harry gromt. 'Waarom lijken jullie slimmer dan mij?'

'Kijk naar Niall, die kan nooit slimmer dan mij zijn,' Harry wijst naar Niall, die Harry een kwade blik geeft. Ik grinnik. Deze jongens maken om de meest onlogische dingen ruzie.

'Als jij slimmer dan mij zou zijn had je niet de tekst van je zelf geschreven liedje weggegooid.' Harry maakt zijn ogen tot spleetjes. 'Je had me belooft dat nooit door te vertellen, zometeen weet heel de wereld het,' roept Harry "gefrustreerd".

'De enige die het nu naast ons weet is Rose,' zegt Niall met een zucht. 'Ik geloof het niet, wie zegt dat er geen mensen hier zijn die ons afluisteren?'

Ik schud lachend mijn hoofd. 'Jullie zijn nog kinderachtiger dan Lou-, hé Louis, alles goed?' Ik glimlach naar Louis die in de deuropening staat. 'Laat ik gewoon doen alsof ik dat niet hoorde, ja alles gaat goed, met jou?' Louis glimlacht terug en gaat naast Niall zitten. 'Prima.'

'Mooizo,' Louis kijkt van mij naar Harry. Hij geeft Harry een boze blik terwijl Harry probeert om zijn lach in te houden. Al gauw houdt Harry het niet meer em begint hij met lachen. 'Harry pestkop.' Louis gooit een appel richtimg Harry's hoofd. Harry kan de appel nog maar net ontwijken.

Liam komt de binnen en kijkt vragend naar de appel die op de grond ligt daarna kijkt hij Louis aan. 'Waarom gooi je met appels?'

'Ten eerste, wie zegt dat ik het was en ten tweede, er ligt maar één appel op de grond.' Liam rolt met zijn ogen. 'Louis, je weet dat Niall niet met appels gooit als hij in de "ik-ben-Niall-en-ik-ben-vrolijk" stemming zit.'

Louis zucht en kruist zijn armen voor zijn borst. 'Harry had het verdient.' Liam pakt de appel op. 'Waarom had Harry het verdient?'

'Harry gooide me uit mijn bed. En ik kan je zeggen, dat doet pijn.' Liam schudt lachend zijn hoofd tereijl hij de appel op tafel legt. 'Ik ga douchen en daarna gaan we weg, oké?'

Iedereen knikt. 'Ja papa,' zegt Louis terwijl hij can zijn stoel springt en Liam random een knuffel geeft. Ik schiet in de lach aangezien Liam niet weet wat hij met Louis aan moet.

Iets langer dan een uur later lopen we door het centrum van Londen. Niall en ik hebben net zolang gezeurd totdat we een ijsje kregen. Dus nu huppelen we over straat met een glimlach op ons gezicht en ijs in onze handen.

Ik let weer eens niet op en loop tegen iemand aan. Zodra ik opkijk zie ik dat mijn ijsje in zijn gezicht is belandt. Als ik merk wie het is kijk ik geschrokken, maar dat gaat al snel weg, omdat dat ijs zijn mooie, maar stomme gezicht verpest. Voor de super slimme mensen onder ons die niet wisten wie het was. Het is Daniel.

Niall kan het ook niet laten om te lachen. 'Rose, jij onhandig kip,' komt er moeilijk uit zijn mond door het lachen. Daniel haalt zoveel mogelijk ijs uit zijn gezicht en kijkt me aan.

'Hoi Rose,' zegt hij. 'Hi!' Roep ik terwijl ik nogsteeds lach. Je ex zien met ijs op zijn gezicht is één van de leukste dingen ooit.

'Sorry voor dat-' ik wijs naar zijn gezicht, 'maar je had het verdient, dus eigenlijk neem ik mijn sorry nu terug en loop door. Doei!' Ik loop langs Daniel terwijl ik het hoorntje van mijn ijsje op zijn hoofd zet. Ik zei toch dat eenhoorns bestaan...

'Rose!' Ik blijf staan en draai me om naar Daniel. Ik kijk hem afwachtend aan. 'Kunnen we vanavond praten?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee sorry, geen tijd. Doei!'

Ik loop naar de jongens die een stukje verderop lachen. Niall is er ondertussen ook al. 'I'm ready for I don't know what!' Zeg ik. De jongens kijken me bezorgt aan.

Waarschijnlijk zijn ze vang dat ik boos wordt of ga huilen, maar dat gebeurt niet. Want ik ben Rose en dat wil zeggen dat ik geen tijd heb om boos of verdrietig te zijn aangezien ik het te druk heb met vrolijk zijn.

Lang leve mijn vrolijke leven waarin ik geen tijd heb voor andere dingen dan vrolijk zijn. Volgens mij ben ik een raar wezen dat hier niet thuis hoort...

~~~~~♡~~~~~

Vanavond komt dus de Q&A online. Speciaal omdat ik de 50 hoofdstukken heb bereikt! Whoohoo! Feestje🎉