Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{59}

En zo gezegd zo gedaan. Ik ren keihard achter de Ier aan die snoep in zijn handen heeft. Opeens sta ik stil door een stem die mijn naam roept. Langzaam draai ik me om. Ik had veel verwacht, maar dit niet...

Pov Rose.

Een glimlach verschijnt rond mijn gezicht. Mijn voetbal maatje uit het weeshuis staat voor mijn neus. 'Jason?!' Roep ik ongeloofwaardig terwijl ik naar hem toe ren om hem te knuffelen. 'Meestal was eten belangrijker dan dat ik ben,' grinnikt Jason wanneer we onze armen om elkaar heen slaaan.

'Ja, maar Niall weet dat als ik boos word als hij alles opeet, hij een heel groot probleem heeft,' ik kijk Niall aan.

Even later laten we elkaar los. 'Hoe gaat het met je?' Vraagt Jason. 'Top, met jou?' Jason glimlacht. 'Goed, ik ben blij dat ik daar weg ben.'

De jongens en ik praten nog een tijdjemet Jason. Ik heb hem al een half jaar niet gezien dus we hebben elkaar veel te vertellen.

Zo heeft Jason vertelt dat hij blij is weg te zijn uit het weeshuis en dat hij een goedkoop appartement heeft gekocht en werk heeft gevonden.

Na een tijdje zijn we van plan om te gaan voetballen. Niall had Jason gevraagd om mee te doen. Dus nu zijn we met zijn zessen.

Na twee uren te hebben gevoetbald zijn we weer thuis. Jason is mee gegaan, omdat Harry dat van hem eisde. En als Harry iets wilt, dan zorgt hij ervoor dat hij het krijgt ook.

Ik grinnik bij de gedachte toen Harry Jason meesleurde de auto in. "Hij moet en zal mee" waren Harry's woorden. Als je ons allemaal niet had zien lachen, had je gedacht dat Harry hem zou ontvoeren.

Op dit moment sta ik in de keuken te kijken in alle kastjes. Ja ik heb weer honger...

Opeens word ik opgetilt en de keuken uit gedragen. Ik geef zacht een gil. Aan de kleding te zien is het niemand minder dan Harry Styles.

'Harold! Zet me neer jij idioot!' Roep ik terwijl ik met mijn benen spartel en met mijn handen op zijn rug sla. Het enige wat Harry doet ik grinniken.

Ik zucht diep. 'Harry, wat ben je van plan?' Harry staat stil, draait een rondje en begint dan te praten. 'Dat, Rose Tomlinson, ga ik je niet vertellen.'

Ik zie dat Harry naar de voordeur loopt. 'Harry! We gaan niet naar buiten.' Harry lacht. 'Dat gaan we wel.'

Als ik achterom kijk zie ik Harry naar de poort toe lopen. Ik heb geen idee wat hij van plan is aangezien we, als we door die poort gaan, sowieso worden aangevallen door de fans.

Ik snap niet waarom ze hier gaan staan. Ik zou mijn tijd liever verspillen aan eten. Want eten is het belangrijkste ter wereld.

'Waarom moest je met net ontvoeren op het moment dat ik wou eten?' Ik voel dat Harry zijn schouders ophaald, en dat voel ik omdat ik dus over zijn schouders hang.

Ik zucht. Ik zie Harry de poort openen. 'Is dit wel een goed plan?' Vraag ik een beetje in paniek. 'Het beste plan ooit.'

'Mag ik ook zelf lopen?' Hopelijk zegt hij j-. 'Nee.' Ik zucht geërgerd. 'Waarom niet?'

'Please, stel niet zoveel vragen.' Ik haal mijn schouders op. 'Best. Ik zal het proberen.'

'Goed.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat goed? Mag ik nu lopen?' Zeg ja, zeg ja, zeg ja...

Harry zucht. 'Nee, ik zei "goed" omdat jij zei- arg laat maar, zelfs als ik je ontvoer ben je irritant.'

Ik grinnik. 'Zo langzamerhand moet je dat weten Styles,' mompel ik. 'Wat zei je?' Harry staat stil, omdat fans zijn weg blokkeren. 'Niks,' mompel ik.

Harry fluistert iets tegen de fans dat ik niet kan verstaan. 'Zo hangen is vervelend,' zeur ik. 'Des te stiller je bent, des te sneller dit klaar is,' zegt Harry blij. 'Wat klaar is?'

'Rose, stop, je bent irritant.' Ik grinnik. Enkele fans begin met lachen en ik zie allemaal flitsen. En dat is knap aangezien mijn haar voor mijn gezicht hangt.

Harry zet me even neer. 'Je blijft staan waar je staat.' Ik haal mijn schouders op. 'Prima, mag ik ook zitten?' Ik kijk Harry afeachtend aan. Harry zucht, duidelijk geïrriteerd, maar knikt na een tijdje.

Het is echt makkelijk om iemand te irriteren. Het enige wat je hoeft te doen is teveel vragen stellen en veel zeuren. Ik ga op de stoep zitten en binnen enkele seconden staat er een groep met meisjes om me heen. Ik glimlach naar hun en begin wat met ze te praten.

Ik heb namelijk geen zin om op Harry te wachten zonder iets te doen. Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak, maar voordat ik hem kan ontgrendelen pakt Harry hem af. 'Die krijg je later weer terug.'

Ik weet niet wat er aan de hand is, maar er is iets dat ik niet mag weten. Of nog niet...

Ik zucht en begin weer gesprekken met de fans om me heen. Het zijn er inmiddels meer geworden, maar telkens als ik vraag wat er aan de hand is zwijgt iedereen.

Harry praat wat met de paparazzi. Geen idee waarom, maar er zijn op dit moment wel meer dingen die ik niet weet. Na een tijdje grijpt Harry mijn pols zodat ik moet opstaan.

'Wat ga-' Harry legt zijn hand op mijn mond. 'Niet praten jij kleine smurf.' Ik rol met mijn ogen. Harry haalt zijn hand weer van mijn mond af. 'Alle smurfen zijn trouwens klein,' mompel ik.

Harry zucht en tilt me weer over zijn schouder. 'Waarom mag ik zelf niet lopen?' Harry grinnikt. 'Omdat dit leuker is.' Ik zucht.

'Ik heb honger,' zeur ik. 'Je hebt altijd honger, dus stop met zeuren jij en stap in de auto.' Uhm dat gaat heel makkelijk als ik nog over je schouder hang....

'Harry?' Ik zie dat Harry de autodeur opend. 'Als ik in de auto moet gaan zitten, dan moet jij me wel laten staan, want zo gaat dat moeilijk.' Ik grinnik terwijl Harry mij snel weer op mijn benen neer zet.

Ik stap in de auto. Alle vier de jongens stappen nu in de auto. 'Rose?' Ik kijk Louis aan die naast me zit. 'Ja? Wat is er Louis?' Ik kijk de bruinharige jongen aan.

'Je moet een blinddoek om.' Ik zucht. 'Waarom?' Louis grijnst. 'We gaan je vermoorden, maar dat mag jij niet zien.' Ik rol met mijn ogen.

'En nu serieus,' mompel ik. 'Oké, je moet een blinddoek om, omdat wij dat zeggen, we gaan je niet vertellen waarom.'

'Je krijgt tien seconden.' En zo ziet ik binnen tien seconden niks meer. Ik heb geen idee waar we naartoe gaan en het aan iemand vragen heeft geen zin.

Dan bedenk ik me opeens dat Jason bij ons thuis was. 'Waar is Jason?' Vraag ik. 'Daar gaan we geen antwoord op geven,' zegt Niall. Ik voel dat hij glimlacht.

'Waarom moet precies Harry rijden?' Vraag ik. 'Rose, als je nu niet stil bent krijg je ducktape voor je mond.'

'Dat heb je toch niet, Louis.' Ik had dat beter niet kunnen zeggen, want nu, twee minuten later, heb ik ducktape op mijn gezicht geplakt.

Ik voel me echt alsof ik ben geontvoerd. Het enige wat nog mist is dat ik niet vastgebonden ben. Maar ik kan daar niet naar vragen, omdat er ducktape op mijn mond is geplakt, helaas...