Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{19}

Pov Rose.

Het is nu een dag voordat ik waarschijnlijk weer terug naar het weeshuis ga. De afgelopen dagen is er niet veel gebeurd.

Niall gaf me een nieuwe mobiel, die ik eerst natuurlijk niet aan wou nemen, ik heb de jongens en Allison volledig genegeerd.

De jongens hebben wel eens pogingen gedaan om met me te praten, maar waarom zou ik met ze praten als ze me niet geloven?

Ik heb aan de ene kant zin om naar het weeshuis te gaan morgen, want dan ben ik hier weg, maar aan de andere kant wil ik er ook weer niet heen, luna is namelijk geadopteerd en ik moet zeggen, het is moeilijk voor mij. Ze zit nu aan de andere kant van Engeland en de kans dat ik haar ooit nog zie is klein.

Carmela bleek net zo'n bitch als Allison te zijn. Dus ik heb daar niemand meer.

Jason is er dan nog wel, maar die wordt over een maand achttien, dus daar heb ik niet veel aan en we waren toch niet echt vrienden.

Mijn maag knort. Ik zucht. Mijn voedselvoorraad is op dus ik moet wel naar beneden. Fuck my life.

Ik open de deur en loop de trap af. Ik kom Louis in de gang tegen, maar die negeer ik gewoon.

Ik loop naar de keuken en ga opzoek naar eten. Plotseling staat Allison achter me. Negeer haar Rose.

'Dus, je kunt wel alvast afscheid nemen, want je bent morgen weg hier,' begint Allison, 'ze mogen je niet, ik ben best wel trots op mezelf dat ze mijn leugens over jou geloofden.'

Ik kijk Allison kwaad aan. 'Want weet je, die nacht dat jij terug kwam hadden ze het over jou en mij. Ze geloofden me niet over dat jij steelde, dus ik dacht, laat ik het maar geloofwaardig maken.'

'Allison, houd je mond maar gewoon. Alles wat jij mij verteld wist ik allang.' Ik open de koelkast en kijk of er iets lekkers in zit.

Oké, niks lekkers in de koelkast... 'Jammer dat je morgen dan helemaal alleen bent. Iedereen verlaat je.'

Ik houd mijn mond, omdat ik weet dat Allison ervan houdt als ik ga reageren.

'Je familie liet jou ook al in de steek.' Dat had ze niet moeten zeggen. Ik trap tegen haar enkel aan. 'Au! Bitch!' Allison kijkt me kwaad aan.

'Je mag alles over mij zeggen, maar dan ook alles, zollang je maar niet over mijn familie praat, begrepen!' Ik kijk Allison kwaad aan. Ik zie kort angst in haar ogen, maar dat verdwijnt al weer snel.

'Arme, arme Rose. Weet je, ik heb spijt dat ik je volledige naam niet heb verteld aan die mensen van tv, want in denk dat dat beter was geweest!'

Ik zie de deur opengaan. Harry komt de kamer binnen. Allison doet alsof ze heel zielig is dat ik tegen haar been trapte. Aansteller.

Harry kijkt eerst mij aan en dan weer naar Allison. Ja ja wees maar weer boos op mij.. 'Allison, je hebt wat gedaan?!' Roept hij opeens. Huh, wat?

Allison staat op. 'Niks, hoezo?' Ze kijkt Harry betrapt aan. 'Ik heb alles wel gehoord. Hoe kon ik ooit denken dat Rose degene die was die fout zat.' Hij kijkt Allison kwaad aan.

'Ik haal nu de rest en jij-' Harry wijst naar Allison, 'gaat nu in de woonkamer zitten en wacht tot ik terug ben!' Harry is echt boos.

Ze knikt, Harry verlaat de keuken. 'Slet,' sist Allison. 'Allison nu!' Ha, hij had het dus gehoord.

Allison zucht en loopt naar de woonkamer. Ik ga op een kruk zitten die bij het keukeneiland staat.

Ik staar een tijdje voor me uit. Ik denk aan van alles. Ik kijk naar de deur als ik die open hoor gaan. Louis staat er.

'Uhm Rose, zou je even mee willen naar de woonkamer?' Vraagt hij. Ik knik en loop zwijgend achter hem aan.

Ik ga op een stoel zitten en kijk naar de vloer. 'Allison, waarom heb je het gedaan.' Ik ben benieuwd naar wat ze te zeggen heeft.

'Ik haat dat kind gewoon en dit had ze verdient.' Allison kijkt me kwaad aan. 'Omdat?' Vraagt Niall. 'Omdat ze altijd alles voor elkaar krijgt. Iedereen mag haar. En het was de enige manier om van haar af te komen,' zegt ze alsof het haar niks boeit.

'Rose, wil jij iets zeggen?' Liam kijkt me hoopvol aan. 'Nee.' Ik vergeef het hun nooit dus waarom zou ik met ze gaan praten.

Liam knikt. 'Allison, je hebt over van alles gelogen en we willen niet met een leugenaar in huis wonen, dus jij gaat morgen sowieso terug,' zegt Harry. Nadat Allison heeft geknikt kijkt hij naar mij.

'En als Rose terug wil morgen, wat ik volkomen begrijp, dan laten we haar gaan. Ik vind het jammer dat deze week zo is gelopen. En ech waar, het spijt me Rose.' Hij kijkt me met spijt in zijn ogen aan.

'Het zal wel,' ik sta op en loop naar mijn kamer. Dacht maar niet dat ik het hun zou gaan vergeven.

Waarom was ik ook alweer naar de keuken gegaan? Oh ja, ik wil eten. Ik zucht. Dan maar verhongeren.

~ The next morning ~

Pov Niall.

De jongens en ik zitten in de woonkamer te wachten op mevrouw Black. Allison heeft ons, nadat Rose de woonkamer verliet, uitgescholden over allemaal dingen.

Het doet me niks. Wat me wel pijn doet is dat ik Rose niet geloofde. Ze zal het ons nooit vergeven en dat begrijp ik, alleen het voelt niet goed.

Ze gaat straks weg en dan hebben we het nooit goed kunnen maken. Want ze blijft hier toch niet.

De deurbel gaat. Louis staat op om de deur te openen. Ik hoor een bekende stem. Die van mevrouw Black. Ik slik. Dit was het dan.

Louis komt binnen gevolgd door mevrouw Black. 'Ik had gehoord dat Allison mee terug gaat?' Vraagt ze. Ik knik. 'Oké, en Rose?'

'Rose mag zelf haar keuze maken,' zeg ik. 'Ik haal Allison en Rose wel even,' zegt Liam.

Even later staan ze in de woonkamer. 'Allison pak je spullen maar alvast en ga in de auto wachten,' zegt mevrouw Black. Allison knikt en loopt weer weg.

'Rose heb je al een beslissing gemaakt?' Vraagt mevrouw Black dan. Ze knikt. Aan de spullen die in de hal staan te zien, weet je dat ze gaat.

'Oké, loop je even met me mee?' Rose knikt alweer en loopt met mevrouw Black naar de hal.

Ik hoor ze praten, maar kan niet verstaan wat ze zeggen. Allison komt snel de woonkamer in. 'Doei, sorry dat ik zo deed,' zegt ze. Je kunt aan haar zien dat ze er niks van meent. We zeggen iets dat lijkt op 'doei' terug.

'Ik ga,' hoor ik Rose zeggen. Ik slik. Ze gaat echt weg. We zien haar nooot meer terug en kunnen het nooit meer goedmaken.

De andere jongens blijken het ook gehoord te hebben en kijken wat voor zich uit.

Mevrouw Black komt de woonkamer binnen. 'Doeg jongens,' zegt ze. Wij zeggen haar gedag en dan loopt ze weg.

Ik hoor de voordeur dichtgaan en een auto start.

Dit was het dan. Rose is vertrokken, voorgoed...

EINDE!

~~~~~♡~~~~~

Dit was het dan! Hopelijk vonden jullie dit boek leuk!😊 Er komt nog een epiloog en een dankwoord en dan is het klaar!

Oké nee... dit is niet het einde😏 Het boek gaat gewoon verder. No worries!

Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk! En dan zie ik jullie bij een volgend hoofdstuk!
xx