Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{57}

Omdat we de 25K reads en de #2 in fanfictie hebben gehaald, is er vandaag een nieuwe update!!

~~~~~♡~~~~~

Pov Rose.

Het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open is dat er vijf paar ogen mij aanstaren. Ik glimlach. 'Waarom kijken jullie zo serieus? Jullie mogen heus wel lachen ofzo,' grinnik ik.

Ik weet niet wat het is, maar ik kan er slecht tegen als mensen serieus kijken, vooral als er niks mis is.

Langzaam verschijnen er glimlachen rond enkele gezichten. 'Beter,' grinnik ik nu.

Ik kijk naar mijn armen waar enkele schrammen en brandwonden op zitten. Gelukkig zijn de brandwonden niet heel erg, dus er is een kleine kans dat er littekens komen.

Ik kijk naar de klok, het is net middernacht geweest. 'Wanneer mag ik naar huis? Ik haat niks doen, en vooral niks doen in ziekenhuizen,' mompel ik.

'We vragen wel even,' Liam sleurt Louis mee. 'En ik moet dus mee,' mompelt Louis. Ik lach en kijk naar hoe de jongens de kamer verlaten. 'Niall, zullen wij wat eten halen voor ons klein kind,' zegt Harry doelend op mij. Ik rol met mijn ogen.

Ik weet waarom ze dit doen. Ze willen mij alleen laten met Daniel, maar dat maakt niks uit. Ze weten alleen niet dat ik hun door heb. Ik ben namelijk te slim...

'Ja is goed,' hoor ik Niall zeggen wanneer hij weggaat met Harry. Daniel komt langzaam dichterbij. Ik glimlach naar hem.

'Het spijt me, ik had beter op moeten letten,' zegt hij meteen. Ik schud mijn hoofd. 'Het geeft niks, het was dom, maar ik leef nog, het had erger kunnen aflopen.' Daniel glimlacht.

Ik maak een knuffel gebaar en niet veel later knuffel ik met Daniel. 'Maar, wat wou je pakken dan?' Vraag ik na het knuffelen. Daniel krabt met zijn hand achter zijn oor.

'Tja, dat is nu verloren gegaan, maar ik geef het je nog wel. Dus ik zeg niet wat het is,' er vormt zich een grijns rond zijn lippen. Hij weet dat ik zoiets haat.

'Verder nog iets gebeurd op aarde terwijl ik out was?' Ik kijk Daniel vragend aan. 'Naast dat heel Twitter en Instagram dood gaat niet veel bijzonders.'

Ik frons mijn wenkbrauwen en pak mijn mobiel die op het kastje ligt. Geen idee hoe die daar is gekomen, maar dat doet er nu niet toe.

Ik ontgrendel hem en open Twitter, omdat die wat overzichtelijker is. Heel Twitter is losgebarsten met vragen over hoe het met me gaat. Een glimlach vormt zich rond mijn lippen.

De jongens hebben de beste fans van de wereld. Misschien is het een goed idee om even te melden dat alles oké gaat. Ik bedoel, het is een goed idee. Ik zit namelijk vol met goede ideeën.

@Rose_Officialx: Hi guys! I want to say that everything goes well with me. Thanks for all those sweet messages! Lots of love x.

Ik sluit Twitter weer af en open Instagram even. Ik maak snel een random selfie en plaats die met dezelfde tekst op Instagram.

Ik heb niet eens goed gekeken naar hoe ik erop sta, maar dat boeit me niet. Ik trek me er gewoon niks van aan.

Ik lees de appjes die mensen naar me hebben gestuurd en reageer er op. Daarna leg ik mijn mobiel weer weg en kijk naar Daniel.

'We doen die date later gewoon een keer opnieuw, maar dan zonder ontploffingen en all those shit,' ik grinnik. 'Deal,' zegt Daniel terwijl hij glimlacht.

De vier jongens komen tegelijkertijd binnen. Toevallig? Jezaker, heel toevallig...

'En?' Ik kijk ze afwachtend aan. 'Je moet deze nacht hier nog blijven en je mag als alles goed verloopt begin van de middag weer naar huis,' zegt Liam.

Ik juich, voor hoever dat kan als je ligt en er draadjes aan je zitten. 'Wanneer mogen die dingetjes uit me? Ze zijn irritant. Zo kan ik niet vrolijk doen zonder me te storen,' dat laatste mompel ik.

Niall grinnikt. 'Sukkel.' Ik kijk hem aan. 'Ik weet niet hoor, maar ik dacht dat jij met Harry eten voor mij zou halen.' Ik kijk de blonde jongen aan terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruis.

'Verdomde kut draadjes, werk mee,' mompel ik terwijl ik ruzie maak met de draadjes waaraan ik vast zit. 'Sorry, maar Niall heeft alles opgegeten onderweg,' zegt Harry.

Mijn mond valt open van verbazing. Niall heeft mijn eten opgegeten, terwijl het van mij is, of eigenlijk was. 'Hoe durf je mijn eten op te eten,' mompel ik.

'Sorry Rose, ik had alleen zo'n honger e-en eigenlijk is dit je karma dus shut up,' zegt Niall.

Ik rol met mijn ogen. 'Zodra ik weg ben van deze plek zou ik maar oppassen.' Ik kijk Niall drijgend aan.

Niall schudt zijn hoofd. 'Nee, Rose, don't do that. Zullen we deze oorlog stoppen en vrienden worden?' Niall kijkt me vragend aan.

'De oorlog is pas voorbij als ik zeg dat het voorbij is. Voor als je het nog niet door had, de oorlog blijft en ik, Rose, ga hem van je winnen.'

Niall kijkt naar de klok en zucht dan. 'Waarom ben je zelf irritant terwijl je gewond in een ziekenhuis ligt terwijl het één uur 's nachts is,' mompelt hij.

Ik haal mijn schouders op. 'I don't know.' Louis, die net op een stoel zat, staat opeens rechtop en zwaait met zijn handen in de lucht.

'Ik weet het wel!' Roept hij. Iedereen kijkt hem afwachtend aan. 'Nou, Rose is irritant omdat ze ten eerste een Tomlinson is en ten tweede, Rose weet stiekem niet dat haar naam, Rose dus, irritant zijn betekent, daarom is ze zo vreselijk irritant.'

Ik schiet in de lach. Dit is de meest rare reden ooit. Ik heb er al veel over gehoord, maar dit, applaus. Well done Louis, well done!...

De dokter komt binnen met een glimlach op zijn gezicht. Zodra hij mij ziet schudt hij lachend zijn hoofd. 'Ik heb veel meegemaakt, maar dit, wat voor hyperactieve pilletjes heb jij genomen?'

Nogmaals schiet ik in de lach terwijl de snoertjes langzaam mijn lichaam velaten. Ik ga jullie enorm erg missen. Not...

'Volgens mij zit er verkeerde vloeistof in dat zakje,' zegt hij terwijl hij naar het zakje boven mijn bed wijst. Hierdoor schiet ik nog meer in de lach. Als ik ooit sterf, dan sterf ik lachend, dat is zeker...