Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{45}

Pov Rose.

Ik loop door het schoolgebouw. Ik moet zeggen mijn humeur was echt goed toen ik hier aankwam. Nu is het net de kleine pauze en mijn vrolijke humeur is verdwenen. Puur omdat ik Lena tegen kwam zonet in de gang. Ze is dus echt hierheen verhuisd en zit nu ook nog op dezelfde school.

Gelukkig zit ze niet bij me in de klas, want anders zou ik alles wat ik maar in mijn handen kan krijgen tegen haar gezicht aan gooien.

Zelfs Lizz of Daniel kan mij biet opvrolijken. Het enige dat zou kunnen helpen is als dit een droom is of als Lena NU vertrekt.

Lizz en Daniel zijn zo irritant om steeds te vragen wat er is. Ik geef ze dodelijke blikken als antwoord. Ze hoeven het niet te weten, zolang ik het hun niet wil vertellen doe ik het niet.

Ik kijk naar mijn chocolade koekje die ik in mijn hand heb. Ik heb hem gestolen van Niall. Ik ben echt een dief. Tenminste volgens Niall.

Zuchtend neem ik een hap van het koekje. Ik heb helemaal geen trek meer nadat ik Lena's lelijke kop heb gezien. Het maakt je misselijk.

'Rose, jezus zeg, jij bent in een slecht humeur,' zegt Daniel die tegenover me staat. 'Je hebt zelf een slecht humeur dus houd je mond alsjeblieft, dankjewel.' Daniel zucht.

'Ben je on-' ik onderbreek hem met een kwade blik. 'Waarom denken jongens altijd dat wanneer je chagrijnig bent, dat je ongesteld bent? Ik kan je zeggen ik ben niet ongesteld. Hier heb je mijn koekje, doei.' Mijn koekje die ik normaal gesproken enorm lekker vindt gooi ik tegen Daniel's hoofd waarna ik wegloop.

Nu heb ik geen eten meer, maar dat maakt niks uit aangezien ik toch niet meer honger heb. Met mijn flesje water in mijn handen loop ik de kantine uit, Daniel verbaasd achterlatend. Ik hoor voetstappen achter me en zodra ik me omdraai zie ik Lizz lopen.

Ze geeft me een vragende blik wanneer ze naast me loopt. 'Ik leg het je ooit wel eens uit, maar op dit moment ben ik niet in de stemming,' mompel ik. Ik neem een slok van mijn water. Ze knikt begrijpend. 'Je weet me te vinden, hè als er iets is?' Ik knik en glimlach.

Lena maakt de grootste fout van haar leven. Ik ben namelijk te stom om te gaan irriteren. Of zoiets.

'Waar en wat hebben we zo?' Ik kijk Lizz vragend aan. 'Uhm, scheikunde in ergens boven ons.' Ik grinnik. Lizz weet het lokaal nooiy precies. Meestal lopen we maar gewoon waar we denken waar we naartoe moeten.

Soms lopen we dan de meest random lokalen binnen en dan kijken al die kinderen daar je vet awkward aan. Vervolgens loop je de deur weer uit om keihard te gaan lachen.

De bel is luid en duidelijk te horen. Nu hebben we scheikunde. Gezellig! Ik loop samen met Lizz de trappen op en ga naar de E-vleugel. We kijken elk lokaal in totdat we de juiste vinden.

Ik zie Lena zitten. 'Zitten we hiet wel goed?' Ik kijk Lizz vragend aan die haar schouders ophaalt. Onze scheikunde leraar komt binnen. 'Ja Rose, dit is het juiste lokaal.' Ik zucht en ga op mijn plaats zitten. Het is echt fijn om een vakkenpakket te hebben. Echt waar I love it.

Lena heeft me de hele tijd wat raar aangekeken waardoor ik telkens met mijn ogen rolde om haar overdreven reacties. 'Wie is dat?' Fluistert Lizz naar me. 'Dat lieve schat is Lena.' Lizz knikt en kijkt me dan vragend aan. 'Hoe ken je haar dan?' Ik zucht. 'Later vertel ik je meer, en ze is mijn liefste nicht ooit.' Sarcasme druipt er vanaf.

Ze knik weer en maakt "ben-je-chagrijnig-door-haar" blik. Ik knik en kijk vervolgens naar mijn boek die dicht op mijn tafel ligt. Ik weet niet, maar ik open mijn boeken meestal pas als iemand er iets van zegt. Ik heb namelijk nooit zin om letters te lezen uit een schoolboek.

Ik speel wat met mijn pen terwijl de klas binnenstroomd. Het eerste wat me opvalt, als de deur wordt gesloten door de leraar, is dat Daniel er nog niet is. Hij zou vast wel weer te laat zijn. Het aantal keer dat hij te laat komt in een week is niet te tellen op twee handen.

En zoals verwacht wordt de deur na vijf minuten geopent en staat Daniel daar. De leraar zucht geërgerd, wetend dat het geen zin heeft om Daniel eruit te sturen, en wijst naar de enige lege plaats in het lokaal. De plaats naast Lena.

Daniel loopt langs me en glimlacht lief. Daarna loopt hij naar zijn plaats en gaat onderuit zitten op zijn stoel. Hij kijkt Lena aan, haalt dan ongeïnteresseerd zijn schouders op en pakt zijn mobiel uit zijn broekzak.

Terwijl Lena aandacht van Daniel probeert te krijgen, zit Daniel met zijn mobiel te kloten zoals hij altijd doet. 'Daniel pak je je boeken ook?' Daniel kijkt op naar de leraar en knikt dan. Hij pakt de boeken dir op Lena's tafel liggen en legt ze op zijn tafel. 'Ik zei, JOU boeken, niet die van je buurvrouw.'

'Misschien zijn dit mijn boeken wel meneer. Dat weet u niet.' De leraar kijkt van Lena naar Daniel. 'Lena, zijn dat zijn boeken?' Daniel geeft Lena een waarschuwende blik waarna ze knikt. Waarom is dat kind bang voor Daniel?

Zuchtend loopt onze scheikundeleraar naar Daniel's tafel en pakt "zijn boek". Hij kijkt op de kaft. 'En sinds wanneer heeft meneer roze kaftpapier, of beter gezegd, sinds wanneer kaft meneer zijn boeken.'

'Meneer, roze is wel echt goals. Als u weet wat goals betekent tenminste.' De leraar zucht en schuift de boeken naar Lena's tafel. 'De volgende keer heb je je boeken gewoon bij je.' Daniel knikt. 'Ik zal mijn best doen.'

'En dan nu gaan we verder met bladzijde 36.' Onze scheikundeleraar klapt in zijn handen om de aandacht van de leerlingen te krijgen.

De hele les heb ik niet opgelet. Het feit dat ik in één ruimte met Lena zit is moordend. En dan ook nog het feit dat ze Daniel's aandacht de hele tijd vraagt en vervolgens mij bitchie blikken stuurt maakt me pissed. En nee ik ben niet jaloers. Je waagt het niet om me zo te noemen!

Als we ooit naar een dierentuin gaan met zijn allen, dan sluit ik Lena op in het apenhok. Oh nee wacht.. Dat kan ik de apen niet aan doen. Beter dump ik haar tussen de dode vis voor de ijsberen, want ze haat vissen. Wie helpt me?