Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{38}

Pov Rose.

Het is nu begin van de middag. Harry en Liam zijn ook al op de hoogte van wat er vanochtend in gebeurd. We zijn nu van plan om de stad in te gaan, omdat Niall en ik zin hadden in een ijsje. We zijn geen vreetzakken hoor.. hoe kom je daarbij?

Ik zie er nogsteeds uit als een zombie, maar dat maakt niet uit. Ik loop het huis uit nadat ik mijn schoenen aan heb getrokken en ik mijn tas heb gepakt.

Ik had geen zin om naar boven te gaan om lenzen in te doen dus nu loop ik met mijn bril. Ach ja, maakt ook niks uit. 

'Harry schiet nou eens op slome!' Roepen de jongens. Ik grinnik. Vanaf boven hoor je een geïrriteerd "ja" vandaan komen.

Nog geen vijf minuten later zitten we met zijn allen in de auto. Keiharde muziek galmt er door de auto. Als je nu buiten staat zou je alsnog mee kunnen genieten van de muziek.

Even later stappen we uit en lopen we door Londen. De jongens hebben zich vermomd en zelfs ik moest eraan geloven.

'Ijsje!' Roept Niall. Hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar de ijssalon. 'Ik kan zelf ook wel lopen,' mompel ik.

Niall is echt een raar kind, vanochtend liep hij nog met krukken terwijl hij nu met gemak kan rennen zonder krukken.

We komen de ijssalon binnen en bekijken al het ijs. Harry, Louis en Liam komen even later ook binnen.

Mijn blik valt op het blauwe ijs. Smurfenijs is goals! We nemen elk een ijsje met drie bolletjes en slagroom. Ik heb smurfenijs, met aardbei- en chocoladeijs. Misschien een beetje een rare combinatie, maar hé, het is lekker. Zodra we buiten staan vindt Niall het nodig om een selfie te maken met zijn allen.

We lopen slenterend door Londen met ijs. Opeens horen we allemaal geschreeuw. Een groep meisjes loopt naar ons toe en kijken vooral Harry verbaasd aan. Harry probeert verbaasd terug te kijken, maar het lukt hem niet echt. Waardoor Niall en ik moeten lachen.

'Mogen we met jullie op de foto?' Vraagt een meisje van ongeveer mijn leeftijd. 'Tuurlijk,' Louis glimlacht. Ik stap aan de kant. 'Nee Rose, jij moet er ook op,' zegt het meisje nu.

'Nee, maar uh,' ik word meegesleurd door Louis. Wat hebben deze jongens met het meesleuren van mij.

Één van de meisjes vraagt een voorbijganger of hij een foto wilt maken. Ik sta nu naast het meisje, dat wou dat ik ook op de foto kwam, en naast Louis.

Nog geen vijf minuten later staan we vast tussen de mensenmassa. De jongens houden mij telkens in de gaten en blijven bij me in de buurt. "Voor het geval dat" waren de woorden van Niall. Harry heeft Paul gebeld. Hij zou zo snel mogelijk komen zei hij.

Ik moet zeggen, ik word hier wel een beetje gek van. Iedereen roept mijn naam en trekt aan me, waardoor één van de jongens mij weer terug trekt zodat ik in hun buurt blijf. Wel lief dat ze zo goed op mij letten terwijl ze worden aangevallen door fangirls.

'Gaat het nog?' Vraagt Liam bezorgt. Ik knik. Die schreeuwende mensen zijn nog niet eens het ergste. Echt waar, ik haat paparazzi. Ze stellen echt klote vragen en je krijgt telkens flitsen te zien.

De meisjes worden drukker en beginnen steeds meer te trekken, te vragen en te gillen. Ik voel dat Liam mijn hand vast pakt. Ineens wordt er ruimte gecreëerd om ons heen. Dat zal vast Paul zijn met wat andere mensen.

We worden door de beveiligers begeleid naar de auto. Veel mensen volgen ons. Het trekken wordt alleen maar erger, maar ik loop door.

Omdat ik niet echt oplet, ik let bijna nooit op, loop ik tegen iemand aan. 'Ga aan de kant vieze hoer,' hoor ik haar roepen. 'Kijk zelf uit,' ik kijk recht in haar ogen. Degene die ik nooit meer wil zien staat recht voor mijn neus. Lena.

'Wat doe jij hier,' zegt ze. Ik kijk haar kwaad aan. 'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Ik voel iemand mijn arm pakken. 'Rose kom we moeten gaan,' zegt Louis. 'Ach moet Rosie gaan, wat jammer zeg,' Lena kijkt me bitchie aan.

'Wat doe jij hier?' Ik vraag haar het nog één keer. 'Ik wou mijn favoriete nichtje vertellen dat ik ga verhuizen naar Londen.' Als zij hier komt wonen wordt het mijn dood.

'Ik geloof je niet,' zeg ik dan maar. Louis trekt nog harder aan mijn arm. 'Rose kom nou, anders komen we hier nooit weg,' zegt Louis doelend op de fans die om ons heen staan.

'Ach Rosie, heb je eindelijk een familie,' ze grinnikt vals. Ik. Haat. Haar. 'Helaas voor jou komt er een tijd dat ze jou in de steek laten, ze hebben het dan te druk om er voor jou te zijn.' Louis en Niall kijken me bezorgd en verbaasd aan. Waarschijnlijk hebben ze niet door dat Lena voor me staat.

'En dan heb je niets meer,' ik kijk Lena kwaad aan. Lena lijkt hier van te genieten. 'Lena, je laat mij, maar vooral hun met rust. Kom je aan hun dan kom je aan mij,' nadat ik dat heb gezegd duw ik haar aan de kant zodat ik erlangs kan.

De jongens volgen me op de voet. Na vijf minuten lopen komen we veilig in de auto. 'Wat duurde dat lang zeg,' zegt Harry. Ik kijk hem kwaad aan. 'Het spijt me dat ik werd gestoord door Lena.' Harry zijn ogen worden groot. 'Je bedoelt je nicht Lena?' Ik knik. 'Ja die ja.'

'Wat heeft ze gezegd?' Vraagt Liam. 'Haar standaard zinnetjes.' Liam kijkt me vragend aan. 'Waar het op neer komt is dat ze me geen familie gunt en dat ze hoopt dat ik door jullie in de steek word gelaten.'

'Wat een vieze vuile hoe-' Harry wordt onderbroken door Liam. 'Niet schelden Harry.' Harry zucht. 'Die hoer verdient het om uitgescholden te worden,' Harry vouwt zijn armen over elkaar heen. Liam zucht.

Ik kijk wat uit het raam. Waarom zou zo iemand als Lena naar Londen verhuizen, als dat überhaupt de waarheid is. Ze weet waarschijnlijk wel dat ik er woon, maar om nou speciaal vanwege mij ernaartoe verhuizen is wel een beetje onzin. Waarschijnlijk is het gewoon toeval dat ze hierheen verhuisd en kan ze gebruik maken van het feit dat ik hier woon. Maar alsnog hoop ik natuurlijk dat het een leugen is.

Want echt waar. Lena is zo'n soort persoon die je gaat stalken en lastiggevallen totdat je er gek van wordt en ze haar doel heeft bereikt.