Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )

76.Bölüm :

Merhaba gençler ✋✋

Sizi çok özledim her ne kadan yorum yapmasanız da yine de özleniyorsunuz 😃

Zaten uzun bir süre sürmeyecek bu yolculuk yakında biter mutsuz bir sonla 😈😨

Neysemmmmm 😃 bol okumalı saatler 😊

Yeni hikayeme de göz atarsanız sevinirim... 😳😳

"PINOKYO" adlı eserime...

76. Bölüm :

Anlatıcı'dan

Sara korkuyla karşısındaki adama baktı. Nefret kusuyor gözleri diye düşündü. Takım elbiseli adamı yeni görüyordu. Ama az önce gördügü siyah araba dan dolayı düşünleri allak bullaktı.

"Mamma men koykuyomm." sahra ilk kez korkmuştu. Iri gövdeli, yüzü yara izli adamın ikisine de dik dik bakışı Sahrayı da korkuttu.

"Annem sakin ol. Siz kimsiniz ?" Sara cesurca söyledi . Her kimse korktuğunu belli etmemeliydi. Korkudan beslenen bir çok insan gibi onunda korkusundan besleneceğine nedense emindi. "Sara Hanım maksadım size zarar vermek değil. Gupse hanım'ın sizle konuşması gereken şeyler var."adam eliyle arabayı isaret edince Sara yutkundu. Gupse Abla'yı istemeden özlüyordu ve bu günün geleceğini biliyordu bi gün işte bu gündü günü. Fakat burayı Gupse hanım nerden bulmuştu koca bir soru işareti vardı yüzünde.  Sahra göğüsüne sinince saçını  öptü.

"Peki !" dedi. Karşısında duran adam bu emri bekliyormuş gibi balkondan koşarcasına indi. Bu görev icin görevlendirilmişti kötü kalpli bir adam değildi. Sadece görevini çok ciddiye almış bir adamdı. Bunun için ne gerekiyorsa yapacaktı.

Sara kızıyla arkasından ilerlediğinde cebindeki telefon tekrar çalmaya basladı. Bugün hiç susmamıştı ki telefon.

"Ayne neyen kafga ediyoylay!" sahra eliyle ileriyi işaret etti. Kavga etmiyorlardı aslında oradakiler arabayı uzaklaştırmaya çalışıyorlardı.

"Kavga değil bir tanem babaannen gelmiş onun icin mutlular." Melek hanım'a babaanne diyen Sahra'nın aklına Melek hanım gelince güldü. Üzgün ruh halinden eser kalmamıştı. "Meyek baybaaynem geymis." ellerini havaya kaldırdı. Özlemişti herkesi ama annesi gibi burada kalmak zorundaydı. Ama bu durumu anlayacak yasta olmadığı için sebepsizce herkese küsmüştü.

"Melek babaannen değil kuzum. Semihin annesi " Sara istemeden ilerliyordu. Semihi ondan uzak tutmak istemiyordu. Gupse ablayı hala nedensizce seviyordu uzun süre geçmesine rağmen hala Gupse abla için canını verir miydi birazda olsa evet. Kocası yüzündendi tüm her sey kadının bir suçu var mıydı saraya göre yoktu.

"Cemihimin mi aynesi ?" Sara yakınlaştıkça dizleri sanki carmıha dolanmış gibi sendeleyecek gibi oldu. Heyecanlıydı acaba ne konuşmaya  gelmişti yoksa tersleyecek miydi.

"Evet Semihin annesi !" gergin olunca ses tonuna hakim olamamış gibiydi. Sahra annesinin boynuna sıkıca sarıldı. Gerginliğini her zaman anlıyordu annesinin ruh haline göre hali değisirdi.

"Koykma ayne men ceni koyuyum." kızına gülümsedi fakat konusmadı. Cebinde bulunan telefonda hala titriyordu ama umrunda değildi.

"Sara hanım içeri gecmelisiniz." Saranın onlara doğru yaklaştıgı gören koruma saraya dogru gelmiş ve uyarmıştı . Gitmiyordu kadın diretiyordu. Süleyman beye coktan haber verilmişti ama yine gitmiyordu. Kadın olduğu icinde dokunulmayacaktı. Bu korumalar zaten Mete yaklaşmasın diye tutulmuştu.

"Konusmak istiyorum." arabaya yaklaşık yirmi adım mesafe kalmıstı. Korumalar geriye cekildi kadın inince yanında getirdiği üç adam geri de kaldı.