Sınava haftalar kalmıstı. Okuldaki arkadaslarim izin aldıgı icin bende almak zorunda kaldim. Aslında okul da yalnız kalmak sıkıcıydı. Ömerde izin almıstı. Ilk baslarda beraber çalısırken sonradan ceyda da bize katıldı. Batuyla beraber ders calısamadıkları icin olsa gerek.
Gupse abla on gibi beni uyandırırken kahvaltıyıda hazırladıgı söyledi. Kimse olmadıgı icin yataktan kalkıp üzerimi giyinmeden sort ve atletle asagı indim. Gupse ablanın kızarttıgı patateslerin kokusunu alıyordum.
"Gunaydin ablacim"
Yanagımı sömürerek öptüm.
"Günaydın tatlım"
Masaya oturup patateslere gömüldüm. Yemeklerinin tadına diyecek yoktu.
"Abla bu gunde ben gitsem olur mu?"
"Tabi tatlım. "
"Tesekkur ederim"
"Aksam o zaman alır seni mete amcan "
Her aksam isten donerken mete amca beni alıyordu. Zahmet oluyordu istemedigim halde geliyordu.
Semih hocanın iceri girmesiyle yemek zevkim öldü. Ben evde kimse yok diye sortla atletle inmistim. Tamam bir kere beni gordu. Ama bu ikinci olacak degildi.
"Günaydın oglusum"
"Gunaydın anne"
Her sabah oldugu gibi gupse ablayı yanagından öpüp bana da günaydın deyip yanıma oturdu. Bu okul zamanında semih hocanın evde ne isi vardı. Bide beni böyle görmüstü.
Benim tarafıma bakmıyordu ama rahatsız olmustum. Güzelim yemegi de bırakıp gidemiyordum.
Yemekten kimse önemli degildi. Ama beni bu halde görmesi garipti.
"Ablacım ellerine saglık. Ben kactım. Hazırlanıp cıkacagım."
Ayaga kalkip sortumu cekistirerek yürüdüm. Kosar adımlarla odaya girerken nefes nefeseydim. Pek takıntılı degildim ama utanıyordum. Babamin yanına bile böyle cıkmazdım. Utancım gecene kadar bekleyip üzerime yırtık kot ve beyaz tisort giyip odadan cıktım. Zaten kitap almamada gerek yoktu. Bir cogu evimizdeydi. Ömerle uzun zamandır calısıyorduk. Birbirimizin eksigi tamamlamıstık. Sadece bir suru deneme yapmak kalmıstı. Ömere gelecegimi haber verip mutfaga yöneldim. Semih hoca her zaman eve gelen günlük gazetelerle ilgileniyordu. Annesi ise masayı toplamıs bulasıkları makineye yerlestiriyordu.
"Abla ben cıkıyorum"
"Tamam tatlım dikkatli ol."
Ayagıma beyaz spor konversleri giyip deri montumuda alıp cıktım. Metrobus beni yarım saate evimizin oldugu caddeye bırakmıstı. Ceyda ömer ve murat gelmislerdi. Yani onlar her zamanki gibi benden once geldiler. Bir sokak altında evimiz onların evinin. Murat demisken o niye gelmsiti ki.
"Selam gencler"
Hepsine tek tek sarılmistim.
"Kanki grubunuza yeni eleman ben ömeri yalnız bırakamam. Duyduguma göre cok kızsı kızsıymısınız. Kankime ne yapacagınız belli mi olur."
"Onuda bize alet edip nufusumuza gecirecegiz "
Benim soyledigim lafa murat saacma bir sekilde gülerken eve girdik. Murat ilk kez geldigi icin etrafı süzüyordu. Annemle babamın fotografına gelince durdu. Duvardan cıkarıp eline aldı. O sırada ceyda ve ömer yerlesmislerdi.
"Kanki sen bu kadının kızısın demi"
"Evet"
"Sana bir sey diyim mi hic benzemiyon sen evlatlıksın demedi deme."
YOU ARE READING
Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )
General Fiction"Kaybedecek bir aydınlığın yoksa karanlıktan korkmazsın..." dedi kadın sonrasında ise adama sıkıca sarıldı. Onunla nefes almak bile kadına bir ömür sürerdi.
