Bölüm 56: Kesit 3
Muratla arda da eve girince sarayı kontrol etmek icin gördükleri manzara vucutlarını kaskatı kesilmislerdi. Saradan iki adım geride durup gördükleri manzarayla sustular. Konusacak bir durum yoktu görünenler vardı.
Sara yutkundu tırnaklarını yol boyu yedigi icin kapıya sadece derileri gecti cizerken baktı ve baktı. Nefret edercesine bakti yol boyu ona bir sey oldu diye kendini heba etmisti simdi ise hic beklemedigi durumdu. O çirkin manzara gözlerinin önündeydi kör olmak istedi olsun ki dogrular ok gibi saplanmasındı kalbine. Sustu sadece sustu ölüm sessizligiydi bu suskunluk.
Özge yerinde kalkıp semihi dürterken semih hı diyebildi. Üzerine yorganın örtüsünü cekip kendini gizlemeye calıstı. Kazanan edayla etrafına baktı
"Semih uyan yakalandık ! "
Özge semihi dürterken semih dogruldu karsısında sarayı solgun bir halde görünce yerinden kalkmaya calıstı ama olmadı nerede oldugunu farketti. Yanında yatan kisiye baktı saraya baktı arkasında duran murat ve ardaya baktı. Kalkamadı yorganın altından alnını ovaladı ama nafileydi coktan her sey bitmisti. özge ise semihe sokuldu gece yasadıklarının verdigi semihin ona ait oldugunu anlama hissiyle semihe daha cok sokuldu. Umrunda degildi ne de olsa semih kalkmamıstı yanından hala özgeye aitti. Özgenin kendine ait olan yasişıklı erkekler ve yakışıklı olmayan erkekler kategorisinde semih yakısıklı erkeklerdeydi ve özge eger bir kisiyi istemisse elinde sonunda onun olurdu. Simdi ise semih onunda ve en büyük hamlesini yapmıs onu kendine ait etmisti. Gülümsemesi suratına yayıldı utanç duymadı hep o kazanmıstı simdi de o kazandı. Özge mantıgıyla hareket edip en dogru zamanı yakalamıs ve basarmıstı.
Sara gözünü hic ayırmadı göz kapaklarının kapanmasına izin vermedi kapıya daha cok yaslandı. Güçsüzdü ve Bu acı daha büyüktü korku doluydu belki de karanlık bir ormana yolu düsse kaybolsa daha az acırdı. Hayvan sesleri daha az ürperti ona saldıracak yırtıcı yaratıklar bile sarayı su durumda daha az etkisi altına alırdı. Bunu görmektense ölmeyi yeğlerdi. Yataga baktı etrafa dagılan camasırlara baktı bir zamanlar beraber yattıkları örtüyü dikkatle süzdü. Tanıdık iki yüzle karsılastı tekrar yutkundu bogazı dügümlendi sanki oraya civilendi. Heykel gibi karsıya sabitlendi semihin gözlerine baktı hemde feryatla askla yenilgiyle haklı oldugunun ortaya cıkmasının verdigi acıyla baktı. O ona demisti bunun olacagını biliyordu demisti iste hep haklıydı ama gönüldü bu dinlemiyordu sevdigini haklı buluyordu. Haklı kendisiydi keske haklı olmasaydı kendine küstü bunlar yalan olmalı ve semih haklı olmalıydı.
Sonra yanındaki özge baktı semihin gögüsüne yatan kendisi olmamalıydı ve gözlerinin ici gülüyordu. Sara bunu anlayınca daha da duruldu. Ne diyecekti ne yapacakti kosup üzerlerine atlasa hesap sorsa mıydı hesap sormayıp dövse miydi dövmeyip kacıp gitsemiydi. Düsmanın bu durumunda aglasamıydı onları güldürüp kendini parcalarcasina feryat mı etseydi. Cünkü sadece icinde hıckırıklar birikti onların o hali sarayı bir sene geriye attı belki de on yıl geriye hafızasını zorladı iyi günleri düsündü ama imkansızdı su anda düsünmek kendini sorguladı gitmeseydim onun aklına bu düsünceyi sokmasaydım dedi. Yine kendini suclu buldu semihi haklı bulup devam etmek icin ama olmadı. Ona bir kadının dokunmasını kabullenmedi kabullenecek kadar az sevmiyordu. Semih konusunda hep bencildi ve o bencillik semihi kimseyle paylasamamaktan geliyordu. Simdi ise bencil olamadı ona ait olmayan adama bencillik büyük bir lükstü titredi ve yorgun düstü ellerini ve ayaklarını tutamadı. Semih gibi onlarda ihanet etti semihe ait olmayi isteyen yanı agır basıp savasa yenik düstü gözünü semihe sabitledi. Yere düsmemek icin duvara yaslandı.
Murat ve arda yerinden hareket etti saranın yere yıgılanacak bedeni farketmislerdi. Sara yer oturdu birden ikiside basinda durdu ama sara sadece ayakta duramıyordu. Eger bu filmse geriye sarmalıydı ve bu sahneye gelmemek icin kırk takla atmalıydı bu sahnenin s'sini bile duymak görmek istemiyordu. Cünkü bunu birkere daha görmeye saranın cocuk bedeni ve aklı dayanmazdı. Bu sene onun icin hic güzel gecmeyecekti . Lanetlenmisti hemde kim tarafından Apar ailesi tarafından mete gupse semih özge halası yiyenleri herkes saraya düsmandı. Sara bunu sonradan anladı aklına dank etti aglamak yerine öfke doldu. Oysaki sara onları kosulsuz sevmisti gercekleri bilmeden at gözüyle sadece önüne bakmıstı. Onlar güldükce sara herseyi dogru sanmıs sahte oldugunu anlayamamıstı. Tüm suc sadece kendindeydi at gözüyle bakmasaydı keske. Cünkü o gözlerde ona ihanet etmisti yerinde irkildi sara bu sefer olmaz dedi. Babasının sözleri geldi düsmanına boyun egme! Semih düsman mıydı ama onu yapmamalıydı. Aglamak geldi annesini hatırladı kova aglacak ve bez onunla ne olursa olsun terler vucudundan akana düsünceleri kendini durgunluga hapsedene kadar silecekti aglamayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )
General Fiction"Kaybedecek bir aydınlığın yoksa karanlıktan korkmazsın..." dedi kadın sonrasında ise adama sıkıca sarıldı. Onunla nefes almak bile kadına bir ömür sürerdi.
