Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )

70.Bölüm-Nefret ediyorum

Yine bir pambık yazar klasiğiyle selam ✋

Bu gün nasılsınız genjler 😄

Yogun istek üzerine yb geldi 😯

70

Uzun süredir ilk kez mutlu olduğumu hissetsemde bu gün kimseyi değil sadece kendimi düşünecektim. Bu kararı alsamda bu gün asla sorgulamayacaktım. Canım yanacak mıydı yansın kalbim acıyacak mıydı acısın ama mutlu olayım. Bir günlük ! Bir günlükte olsa kendimi düşünmek istiyordum.

Mezarlıktan Sahra'yla beraber çıkıp beni bekleyen gri jeep'e bindim.  Evin yolunu verip saat beşten sonra yapılacak en güzel işin eve gitmek oldugunu karar verip Murat ve Süleyman amcadan bir günlükte olsa izin istedim. En azından denecektim. Belki gidebilirdim ama kızımı babasından babasını kızımdan uzak tutmak istemiyordum. Geriye yaslanıp iş temposunu üzerimden atmak ve huzur bulmak için kızımın minik alnını öptüm.

Ailemin evinin önüne uzun sürmeyen yolculukla vardığımızda heyecan tüm bedenimi sarmıştı. Yemyeşil olan bahçe sanki bize gülümsüyor gibiydi. Semih'in haberi yoktu dün ofise gelmiş bu gün ise uğramamıştı. Murat gelmeden onunla son kez zaman gecirmek istiyordum. Sonrasında ise sonrasını bilmiyordum! Esila'nın istegi üzerine ve iç sesimin bir kez de olsa yasa demesine uyarak gelmiştim. 'Babamın evinde kalmak istiyorum.' dediğimde Süleyman amca bizde gelelim demişti.   Itiraz etmiştim. Iki korumayla birlikte göndermek istemişti. Bu film vari şeyleri zaten sevmediğimi Murat bildigi icin izin vermişti. Zaten yarın aksama gelecekti cezası bitiyordu.

Bahce kapısının kulak tırmalayıcı sesi rahatsız etmişti. Sahra elimi bırakıp koşarak bahcede dolanırken demir kapıyı örtmek için döndüğümde beni bekleyen araba ya göz devirdim. Gerek yoktu Semih vardı ve Mete bey bana zarar veremezdi. Ama onlar semih'in burda oldugunu bilmiyordu. Arkamı arabaya dönüp Sahra'nın pesinden ilerledigimde merdivenlere elini koymuş cıkmaya uğrasıyordu. Kucagıma alıp balkona cıkardım. Posta kutusunda her zaman bulunan yedek anahtarı alıp kilidi iki kez çevirdim.

Garip bir mutluluk vardı ve tüm her şeyi dısarıda bırakacaktım. Bir günde olsa yalanda olsa mutlu olacaktım.

Kapıyı kapattıgımda anlaşılan araba beni bekleyecekti. Giriste ayakkabıları çıkarıp beyaz dolaba attım. Sahra yanımda karanlık koridora bakarken kucagına aldım. Buraya gelmek güzeldi bu ev sevinclerimi yasattıgı kadar acılarımı da beraberinde getiriyordu.

Koridoru gecip aşinası oldugum salonun ışığını yaktığımda ev sessizdi. Oldukça sessiz ve soguktu. Semih'i görmemenin verdigi hayal kırıklığı kelimelerle anlatılmazdı.

Sahra'yı kucağımdan indirdim. Salonda tur atıp etrafı keşfetmeye başlayınca üzerimdeki paltoyu ve cantamı cıkarıp koltuğa koydum. Ev oldukca düzenliydi ve hiç toz gözükmüyordu. Semih acaba yalnız mı evde duruyordu hep neden yoktu.

"Ayneee cemih'in efisine geydik o yog." üzerindeki montu cıkarıp yanıma oturttugumda güldüm. Zekasına şaşıyordum ve her zaman beni şasırtmaya devam edebiliyordu.

"Semih birazdan gelir annem. Belki de evdedir."çantamdan telefonu alıp Semih'in numarasını bulup cevirdim. Telefon sesi mutfaktan gelirken ayaga kalkınca Sahra korkuya dizimi tuttu. Mutfagın ışığı acıp masadaki telefonu elime aldım.

Güzelim yazması mutlu etmişti beni hemde cok. Ama o yoktu ve sanırım ona süpriz yapmak için yanlış bir gündü. Anlasılan evde sadece biz kalacaktık.

Telefonla beraber kucagıma Sahra'yı da alıp ışığı kapattım. "Cemihhh neydee ?" omuz silkip "bilmiyorum ki annem nerdeyse " umarım gelirdi.