Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )

Bölüm 39

29 Ekim cumhuriyet Bayramımız Kutlu olsun!!! 😉

Biliyorum sara 4 gözle bekleniyor...

Umarım beklediginize degecek bölüm olur. 😃😃😄
 

Ve sosyal medya hesabımı soranlar var. Facebook'u kullanmayı sevmiyorum. Online olarak twitter ve instigramı kullanıyorum. Eklemek isteyenler varsa ekleyebilirler.

Instigram:gulnurarslannn
Twiter:@glnrrsln

  Kendinizi tanıtırsanız sizi takip ederim. 😊😊
 

Semih'ten

Bir hafta gecmesine ragmen bulamamıstık. Yer yarılmısta üzerine kapanmıstı. Amına kodugum akıl düzgün düsünmüyordu!  Ondan haber alamıyordum. Hic bir boka yaramayan adamlar tutmustum. Ama yok yok yok...

Uykusuzluktan basım agrıyordu. O siktigim dibine kadar mutlu oldugum eve onsuz giremiyordum. Ona ne olmustu. Canı yanıyor muydu bir bok bilmiyordum. Her gün defalarca kez kendime küfrediyordum. Ofiste duruyordum. Burdan baska yere gidemiyordum. Saramı kaybetmistim elim kolum baglı durumdaydım. Bütün emniyeti ayaga gecirsemde siktigimin sehrinden bir haber cıkmıyordu. Bunun icin tüm serveti yatırmaya bile razıydım. Özel dedektiflerde  tutmustum. Ama para yemekten baska bir seye yaramıyordu. Onlara güvenemiyordum. Bende cıkıp arıyordum.

"Semih bey anneniz geldi"

Her gün aynı saatte basımda biten sekretere siktir git dememek icin zorluyordum. Kimseyle görüsmek istemiyordum. Bana  saramı versinler.

Aramadıgım delik sormadıgım insan kalmıyordu. Bir seyleri gözden kacırmıstım neyi.

Bu gün yine gidecektim. Kulübeyi bulmustum. Ama ona bakan tek bir kemara bulamamıstım. Yine her esnafı dolasacaktım elbet bir sey cıkacaktı. Bunun icin bir sürü adamda tutmustum. Umrumda degildi ne para ne pul... Saram gelsin ne derse kabulumdu.

"Oglusum"

Annemin sesine aldırmadim. Zaten hep aynı nutuk sara kacırılmıs yada kacırılmamıs ona ne havasındaydı! Mutlu duruyordu.

"Lütfen kendini harap etme. Gel biz de kal"

Her gün aynı söz patlayacaktım. Karsımdaki saate odaklanmaya calıstım. Zaman gecsin gitsin istiyordum. Agızımdan kötü bir söz çıkmamalıydı. Sakin olmak istiyordum. Sakince düsünmek.

"Oglusum lütfen. O cocuk aklı sira bizle oyun oynuyordur. Baska bir yerde  mutludur"

Nerden biliyor mutlu oldugunu. O beni sevdigini söylemisti o bensiz bir yere gidemezdi. O gece hic mutlu durmuyordu. Korkuyordu. Bana da bagırıp gitmisti. Onu tanıyordum o mutlu olamazdı.

"Sara zaten hastalikli bir kızdı. Sürekli aglıyordu. Kendini toparlayamamistir."

"Anne sus lütfen"

Sinirlerime hakim olmaya calısıyordum. Öz annem ne diyordu. Sara hastalıklı degildi. Kocası onun ailesini öldürmese bu hale düsmecekti.

"Oglusum annene kızma lütfen o senin iyiligini düsünür. Sara girdi gireli hayatımıza düzenimiz dagıldı."

Ya sabır!

Geliyorlar bana. Bir süredir kullanmadıgım sigarayi bir haftadır her gün bes paketle bitiriyordum. Tekrar cıkarıp yaktım. Beynimi uyusturması lazım. Yoksa tekrar sinirlenecektim. Ona gec kavustum. Erken bitirdi bizi. Yanlıs anlamasaydı bu olayların hic biri olmayacaktı. Biraz kafa dagıtmaya cıkmasaydım