Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 20a: Een Spel Met Feeënstof

De muziek vulde mijn oren en maakte mij licht, ik leek te zweven op de muziek die niet zo luid was dat je je stem moest verheffen om boven de muziek uit te komen. Je kon nog een gesprek voeren en nadenken zonder dat de muziek dat onmogelijk maakte. "Ik ga iets te drinken nemen", ik zie jullie nog wel", vertelde Siofra ons voor ze op de tafel met drankjes en hapjes afstruinde. Net toen ik wou vragen wat we hier nu exact moesten doen verscheen Caleb voor ons "zou ik je iets mogen laten zien Manal", begon hij. "Wat", vroeg ze hem "wat wil je mij laten zien?" "Als ik het je wou vertellen had ik dat al gedaan, het is een verassing", antwoorde hij. Manal knipperde met haar ogen en haar gezichtsuitdrukking gaf het antwoord al prijs. "Geen zorgen, we gaan naar de bibliotheek", zei Caleb toen Manal weigerde iets te zeggen. "Dan denk ik dat je beter Luna of Nora kunt vragen om mee te gaan, zij houden meer van boeken dan mij", vertelde Manal hem. "Misschien vraag ik ze een andere keer mee, nu wil ik dat jij met me mee gaat de verassing is voor jou niet voor hen", kwam er over zijn lippen, hij zei het zo serieus en gemeend dat ik zou meegaan moest ik haar zijn. "Oké dan, ik hoop dat het de moeite waard is want je hebt mij benieuwd gemaakt, nu wil ik weten wat de verassing is", zei Manal. "Volgt u mij", stelde Caleb charmant voor terwijl hij één arm tegen zijn rug hield en met de andere in de juiste richting zwaaide "ik stel nooit teleur", gaf hij te verstaan. Ze liepen samen weg, vermoedelijk richting de bibliotheek terwijl Nora en ik elkaar aan stonden te kijken. Ik weet niet wat Nora ineens bezielde maar ze zei:" ik kom zo terug Luna, ik denk dat ik iemand zag", en rende toen de menigte in en verdween zo aan mijn zicht. Daar stond ik dan alleen tussen mensen die ik nog nooit had gezien.

Kleren Luna

Kleren Nora

Kleren Manal