City of Angels

^^41^^

Αλεξάνδρα POV

Ο Φοιβος, κρατώντας με απο το χερι με οδήγησε ξανά στο ασανσέρ για να κατεβουμε κάτω.
Ενα κίτρινο ταξί ήταν σταθμευμένο μπροστά απο την είσοδο.

"Να η κούρσα μας!" είπε γελώντας.

"Που θα πάμε;" τον ρωτησα με περιέργεια.

"Αυτο είναι μυστικο. Αλλά για να εξασφαλίσουμε οτι δεν θα καταλάβεις τιποτα.." είπε και έβγαλε ενα μαντήλι δένοντάς με αυτό τα ματια μου.

"Ει, έλα! Δικαιούμαι να βλέπω!" γκρινιαξα.

Εκείνος γέλασε και με βοήθησε να καθισω στις πίσω θέσεις του ταξί.

Κάτι ψιθύρισε στον ταξιτζή και πήρε κι εκείνος τη θέση του δίπλα μου.

Σε όλη τη διαδρομή με είχε αγκαλιάσει απο τους ώμους και με κρατούσε σταθερά στις στροφές.

"Φτάνουμε;" ρωταγα κάθε δέκα λεπτα..

"Έχουνε ακόμη δρόμο." απαντούσε εκείνος γελώντας.

Έπειτα απο αρκετή ωρα το αυτοκίνητο σταμάτησε.

"Πες μου οτι φτάσαμε επιτέλους!" φώναξα.

"Ναι φτάσαμε αλλά αυτό δεν το βγαζεις ακόμα." είπε και μου τσίμπησε τη μύτη.

"Φφφ, καλά" γκρινιαξα εγώ.

Κατά βάθος το διασκέδαζα πολύ αυτο. Πρωτη φορά κάποιος μου κανει τέτοια έκπληξη!

Χαμογελασα.

Ο Φοίβος με βοήθησε να βγω απο το ταξί. Με κρατούσε σφιχτά καθοδηγώντας με για να μην πέσω. Κατεβηκαμε κάποια σκαλιά.

Αφού δεν εφαγα τα μούτρα μου, ημασταν παρα πολύ τυχεροί.

Ένιωσα τις γοβες μου να πατούν πανω σε κάτι ξύλινο. Άκουγα τα ρυθμικά βήματα μας πανω στην ξύλινη επιφάνεια.

Μια δυνατή μουσική αρχισε να ακούγεται. Κόσμος να μιλάει και να γελάει.

Ο Φοίβος με έπιασε απαλά απο την μέση και σταμάτησε να κινείται.

"Ποτε θα ανακτησω την όραση μου;" ρωτησα κι εκείνος γέλασε.

"Τώρα αμέσως!" είπε και έλυσε το μαντήλι απο τα ματια μου.

Ευγνώμων που επιτέλους μπορούσα να δω παρατήρησα το τοπιο γύρω μου.

Ουαου! Θάλασσα, και beach bar! Με δυνατή μουσική και μπόλικο κοσμο.

Ηταν υπέροχα. Το μπαρ ηταν περιτριγυρισμένο απο δάδες χωμενες στην άμμο και στα σημεία που πατούσε ο κόσμος υπηρχαν ξύλινες πλάκες.

Σε ενα υπερυψωμένο σημείο, ηταν ένας DJ που κουνουσε το κεφάλι του ακούγοντας τη μουσική που επαιζε.

Χαμογελασα. Είχα τόσο καιρό να πάω σε beach party! Ως γνήσιο παιδι της θαλασσας, αυτό ηταν οτι καλυτερο!!

Γύρισα και κοίταξα τον Φοίβο. Χαμογελούσε και με παρατηρούσε. "Δεν πάμε να πιούμε κάτι;" πρότεινε και με πήρε απο το χέρι.

"Φυσικά! Μωρο μου είναι υπέροχα εδώ!" είπα και τον φιλησα στο μάγουλο.

"Ξέρεις, έχω γενέθλια σήμερα! Και όταν άκουσα για αυτό το beach party θυμήθηκα που μου είχες πει οτι λατρεύεις τέτοιες φάσεις. Οποτε να μαστε!" ειπε και μου χάρισε ενα χαμόγελο.

Παραγγειλαμε τα ποτά μας στον barman και έπειτα μπήκαμε στον ξέφρενο χορό.

Ηταν όλα τόσο τέλεια! Τα κορμιά μας λικνιζονταν ρυθμικά στη μουσική και χαμογελουσαμε και όλα ήταν τόσο μαγικά!

Και η θάλασσα! Κάτω απο τον ήχο της μουσικής, μπορουσα ακόμα να διακρινω τον παφλασμο των κυμάτων.

"Είσαι πανέμορφη" μου ψιθυρισε και με φίλησε καθώς χορευαμε.

{..}

Η ωρα είχε παει ηδη τρεις και τα πόδια μου είχαν πονέσει απο τον χορό!

"Νομιζω οτι ήρθε η ωρα για την τριτη έκπληξη." είπε.

"Νομιζω οτι με πεθαίνουν τα πόδια μου και δεν μπορώ να κουνηθω." του απάντησα και γελασα.

"Θα το φροντίζω εγώ αυτό." είπε και με μια επιδέξια κινηση, με σήκωσε στην αγκαλιά του και έβγαλε τα παπούτσια μου.

Άρχισα να γελαω ασυναίσθητα.

"Έτοιμη;" με ρώτησε.

"Φύγαμε!" απαντησα..

Αωωω τι κιουτ παιδιά!! Πάω να γράψω κι άλλο, δεν μπορω!! Άντε να δουμε και την τριτη έκπληξη. Φιλάκια πολλά μέχρι το επομενοοο😍