City of Angels

^^11^^

Μόλις ο Φοίβος μου γύρισε την πλάτη εγώ έμεινα να τον κοιτάζω πεισμωμένη. Τον βλακα! Είχα αρχίσει να τον συμπαθώ αρκετά. Δεν ξέρω, ένιωθα κατι για αυτον παρόλο που δεν τον ήξερα κι αυτός σηκώθηκε κι έφυγε.

Τον είδα να γυρνάει και να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου. Ξαφνιαστηκα. Με φίλησε παθιασμένα και μου είπε: Ευχαριστώ που με εφέρες νοσοκομειο." μου έκλεισε παιχνιδιάρικα το αριστερό του μάτι και έφυγε παλι τρέχοντας.

"Μην τρέχεις, μόλις έκανες ράμματα!" του είπα προστατευτικά και γύρισε χαμογελώντας.

Γύρισα σπίτι μπερδεμένη. Τι τρέχει με μένα; Από τη μια, είχα αρχίσει να νιώθω κάτι για τον γλυκό μου Γιώργο που είναι δίπλα μου απο το Γυμνάσιο και απο την αλλη, αυτός ο Φοίβος, δεν ξέρω, μου κινεί το ενδιαφέρον αλλά δεν τον ξέρω σχεδόν καθόλου..

Πρεπει οπωσδήποτε να τα πούμε οι δυο μας, κατσαδιασα νοητά τον εαυτό μου.

Εκατσα στο κρεβάτι μου και κοίταξα τη μεσημεριανή Εκάλη.. Τοσο ήρεμη, αρχοντική και απρόσιτη. Όλα αυτά τα ακριβά σπίτια, πανακριβα αμάξια παρκαρισμενα σε κάθε υπόστεγο.. Ενιωσα σαν να ήθελα να φύγω απο δω. Να ζήσω στο Μοναστηράκι που όλα ηταν τόσο ωραία, στο ρυθμο της πολης. Εδώ ο καθένας κοίταζε την δουλιτσα του.

Έψαξα στις επαφές μου το τηλέφωνο του Γιώργου. Δίστασα να πατήσω το πλήκτρο κλήσης.. Νομιζω οτι ο Γιώργος ηταν και θα είναι ο καλύτερός μου φίλος και μέχρι εκεί. Αφού έλυσα προσωρινά το θεμα μου, πήρα τον Γιώργο τηλέφωνο.

"Τι έγινε καλό μου μεσημεριάτικα;" είπε με μια φωνή σαν να τον ξυπνησα.

"Καλά, κοιμόσουν ρε ρεμάλι;" ρώτησα πνίγοντας ενα γέλιο.

Απάντησε με ενα μακρόσυρτο ναι. "Καλά τοτε, να μην σε ενοχλω." συμπέρανα εγώ και ετοιμάστηκα να κλείσω το τηλέφωνο.

"Θες να βγούμε το βράδυ;" με ρώτησε έξαφνα.

"Εμ, ναι, από όσο βλέπω στην ατζέντα μου δεν έχω τίποτα άλλο κλεισμένο για απόψε." χασκογέλασα.

"Ωραία, τι θες να δουμε;"

"Τι εννοείς;" ρώτησα

"Ταινία. Έλεγα να πηγαίναμε μάνα σινεμά μωρέ.." ανταπάντησε.

"Α, κοιτά, θέλω πολύ να δω το Jason Bourne το τελευταιο!!" είπα με ενθουσιασμό.

"Ω, τέλεια." είπε. "Έχω ήδη κλείσει εισητήρια." πρόσθεσε γελώντας.

"Δηλαδή οτι και να σου έλεγα η απάντηση θα ηταν η ίδια ε; Κατάλαβα.." μουρμούρισα παιζοντας την μουτρωμένη

Έκλεισα το τηλέφωνο και έπεσα να κοιμηθώ, βαριομουν πολύ. Επιπλέον, συνέχεια στριφογυρνούσε ο Φοίβος στο μυαλό μου. Τι ηταν αυτό το φιλί της τελευταίας στιγμής; Δεν μπορω να πω, το ήθελα κι εγώ αλλά, ποτε θα τον ξαναδώ; Μήπως απλα με εκμεταλλεύεται; Εχει εγκληματική φύση στο κάτω κάτω!!

Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος..

Αυτά λοιπόν για τώρα!! Ελπίζω να σας άρεσε!! Φιλάκια πολλά! Thanks for reading! 😚😚😘😘❤❤