City of Angels

^^29^^

Φοίβος POV

Η ώρα έχει πάει δέκα και είμαι ήδη τρείς ώρες στη δουλειά.. Εδώ πάντως και ενα μισαωρο, η ξανθιά σερβιτόρα της αριστερής πτέρυγας, με κοιτάει συνέχεια.

Τι ζόρι τραβάει; Εντάξει, καλη κοπέλα, αλλά πάνω απο την Αλεξάνδρα καμία.. Με έχει φάει η βαρεμάρα. Σε μια ωρα σχολαω.

Αυτές τις μέρες, έχω τετράωρη βάρδια, για να με δοκιμασουν. Αν δουν οτι είμαι καλός, θα με βάλουν εξάωρο.

Μακάρι, έτσι θα βγάζω πιο πολλά χρήματα και θα νοικιάσουμε ενα σπιτάκι με την Αλεξάνδρα και θα ζήσουμε τη ζωή μας, και θα ταξιδεύουμε.. Τώρα που έρχονται Χριστούγεννα μακάρι να μπορουσα να την πάω κάπου.. Αλλά δεν έχω χρήματα ακόμη.

Τις σκέψεις μου διέκοψε ενα νεύμα ενος πελάτη που ήθελε λογαριασμό.

Πλησίασα και ικανοποίησα το αίτημά του.

Η ώρα πέρασε σκουπίζοντας και καθαρίζοντας το μαγαζί για να το ετοιμασουμε για την επόμενη μέρα.

Σε λίγο, ο υπεύθυνος ήρθε και μας είπε οτι αφού δεν εχει κοσμο, θα μας αφήσει να πάμε σπίτια μας.

Πήγα στο ντουλάπι μου πίσω από τον παγκο, και πήρα την κόκκινη ζακέτα μου και το σακίδιό μου. Η ξανθιά κοπελα με πλησίασε.

"Ο Φοίβος δεν εισαι; Ο καινούριος;" με ρώτησε παιζοντας χαζα με μια τούφα απο τα μαλλια της. Η Αλεξάνδρα δεν θα έκανε ποτε κάτι τόσο.. Κιτς..

"Ναι. Και εσύ είσαι η;" Ρώτησα κι εγω με την σειρα μου αφού δεν ήξερα το όνομα της.

"Γιάννα." απάντησε εκείνη αισθησιακά. "Θες να πάμε για κάνα ποτό;" μου πρότεινε.

"Όχι. Βασικά, κοιτά Γιάννα, έχω κοπελα." απάντησα αφου κατάλαβα τον σκοπό της.

"Φοίβο, έκπληξη!" άκουσα την φωνη της Αλεξάνδρας απο πίσω.

"Κοιτά, συνήθως δεν ρωταω για να πάρω αυτό που θέλω." είπε η Γιάννα.

Με τράβηξε κοντά της και με φίλησε στο στόμα. Την έσπρωξα απότομα.

"Τι κάνεις μωρή;" φωναξα αγριεμενα. Αυτό μου έλειπε τώρα, μια καθυστερημένη σερβιτόρα με πρόβλημα διαχείρισης ορμονών..

Η Αλεξάνδρα είχε ήδη φύγει. Την είδα να καβαλαει μια μηχανή και να φεύγει.

Μάλλον για αυτο ήρθε το μωρο μου. Πήρε το δίπλωμα της μηχανής.

"Αλεξάνδρα, Αλεξάνδρα γαμωτο." φώναζε τρέχοντας πίσω της.

Η ξανθια ηλίθια γελαγε μέσα απο την καφετέρια. "Και μεγάλη τιμή σου εκανα που σε φίλησα άχρηστε" γκρινιαξε.

"Αι τραβά απο κει που ρθες μωρή." φωναξα προσπαθώντας να μην την βρισω μπροστά στον υπεύθυνο.

Έχασα και την δουλεια. Μπράβο ηλιθιε.

Πήρα γοργά τον δρόμο για το τροχόσπιτο. Φοβόμουν μην τυχόν η Αλεξάνδρα φύγει και δεν την ξαναδώ. Έτσι, απο μια ηλίθια.

Μα καλά κι αυτή, δεν κατάλαβε οτι εγώ δεν ήθελα..

Εφτασα στο τροχόσπιτο και όπως φοβόμουν, η Αλεξάνδρα, είχε γίνει καπνός.

Ποιος ξέρει που τριγυρναει τώρα. Μονη της πανω σε μια μηχανή, φορτισμένη συναισθηματικά. Μπορούσε να της συμβεί οτιδήποτε.

Έτσι και γινόταν κάτι, δεν θα μου το συγχωρουσα ποτε. Είναι ηλίθιος. Έπρεπε να είχα αποφύγει την τυπισσα απο την αρχή.

Σήκωσα το κινητό μου και πατησα απί τα αγαπημένα τον αριθμό της. Μάλιστα, τηλεφωνητής. Της άφησα μήνυμα: "Μωρό μου δεν εχεις καταλάβει. Αυτή με τράβηξε να την φιλήσει. Ουτε το όνομα της δεν ξέρω. Σε παρακαλώ γυρνά πίσω."

Έπεσα πανω στο κρεβάτι. Μουτζωσα τον εαυτό μου. Όλα πάνε τέλεια.

Χευυυ, ανέβασα κι άλλο😍😍 ελπίζω να σας άρεσε, θα προσπαθήσω να ανεβασω κι άλλο, αν δεν με αναγκάσουν να κοιμηθώ😂
Φιλακιαα😘😘😘