City of Angels

^^18^^

Γιώργος POV

Πάντως αν αυτός ο αλήτης επιζήσει χωρίς να δοκιμάσει τη γροθιά μου, εμένα να μην με λένε Γιωργο.

Εδώ και ωρα, παιζουν τα λογια της στο μυαλό μου σαν κασέτα, εμ είμαι λιγάκι απασχολημένη. Κι εκεί είναι που μπαίνει στη σκηνή αυτός.

Ο ψευτομαγκας. Η Αλεξάνδρα είναι τόσο αθώα που δεν μπορεί να καταλάβει οτι αυτός την χρησιμοποιεί.

Ξέρω πως κι εκείνη ένιωθε κάτι για μένα πριν εμφανιστεί αυτός. Φαινόταν στα ματια της. Την ξέρω απο τα 13 μου. Ξέρω τα παντα για εκείνη.

Την λατρεύω όσο τίποτα άλλο. Κι αυτή, μονο με πληγώνει. Τι θα πει είσαι απασχολημένη; Με αυτον τον αλήτη;

Το πολύ πολύ να την δουλεύει κανονικοτατα. Δεν θέλω να την πληγώσει. Έτσι και τολμήσει να το κανει όμως, θα τον θαψω ζωντανό. Υπόσχομαι πως θα τον στείλω νοσοκομειο.

Ας τολμήσει να την πειράξει. Είτε σωματικά είτε ψυχικα, και θα εχει να κάνει μαζί μου. Εγώ την μεγάλωσα. Την γνώρισα μόλις είχε χασει τον πατερα της.

Είμαστε φιλοι απο τοτε, όμως εγώ, παντα ένιωθα κάτι παραπανω για εκείνη. Είναι το μοναδικό άτομο στον κοσμο για το οποίο θα θυσίαζα τα παντα.

Αν την πειράξει. Μονο αυτό θα πω και τέλος.

Λέω να πάρω την μητέρα της. Να της το πω. Μπας και καταφέρει εκείνη να την πείσει αλλιως ή στην καλύτερη να της απαγορεύσει να τον ξαναδεί.

{...}

Αλεξάνδρα POV 

Ξυπνησα απο τις αχτίδες του ήλιου που μπήκαν απο το ανοιχτό παράθυρό μου.

Ήμουν κουλουριασμένη στην αγκαλιά του Φοίβου.

Παρατήρησα πως εκείνος ηταν ηδη ξύπνιος και με κοιτούσε. Χαμογέλασα ασυναίσθητα και εκείνος με φίλησε.

"Καλημέρα" μουρμουρισα.. "Τι κοιτουσες πρωι πρωι;" αναρωτηθηκα.

"Ξέρεις, είσαι πολύ όμορφη χωρίς μεικαπ. Δεν σου χρειαζεται. Όταν ξυπνάς δε, είσαι το κάτι άλλο." μονολογησε.

"Αωω, αυτό είναι τοσο γλυκό." είπα και τον φιλησα στο μάγουλο.

Εκείνος με έσφιξε ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά του.

Ξαφνικα, το αυτί μου έπιασε εναν ήχο. "Ωχ." αναφώνησα.

"Τι έγινε ρε μωρο μου;" με ρώτησε ο Φοίβος.

"Η μαμά μου. Προμηνύεται δύσκολο πρωινό." απάντησα.

Εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος. Σηκώθηκα όρθια και άλλαξα το κάτω μερος της πυτζαμας μου με μια φορμα. Μπήκα στο μπάνιο, εριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου και επλυνα τα δόντια μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα στον Φοίβο: "Ελα, πάμε κάτω να γνωρίσεις τη μητέρα μου."

Με έπιασε από το χερι και μου ψιθύρισε ήρεμα: "Όλα καλά θα πάνε." και μου έδωσε ενα φιλί στο μάγουλο. Πήρα λίγο θάρρος και κατέβηκα τις σκάλες για να βρω τη μητέρα μου σην κουζίνα.

"Εμ, καλημέρα μαμά" ξεροβηξα κρατώντας το χερι του Φοίβου.

"Γεια σας." πρόσθεσε ο Φοίβος.

Αυτό για τώρα!! Ελπίζω να σας άρεσε!! Μέχρι το επόμενο φιλακιαα😁😁