City of Angels

^^31^^

Νίκη POV

Άκουγα την Αλεξάνδρα να μου αφηγείται την ιστορία της προσεκτικά. Όταν τελείωσε, την εσφιξα στην αγκαλιά μου.

"Όλα θα πάνε καλά." της είπα. Μια ιδέα αστραψε έξαφνα στο μυαλό μου. "Μου δίνεις το κινητό τους Φοίβου;" ρώτησα.

"Τι το θες;" αναρωτήθηκε εκείνη υψώνοντας το δεξι της φρύδι.

"Ώστε αμα με πάρει για να δικαιολογηθεί, να μην το σηκωσω." απάντησα απλά ενώ στην πραγματικότητα, στο μυαλό μου χόρευε μια υποψία.

"Ω, ναι, εχεις απόλυτο δίκιο!" αναφώνησε εκείνη και μου έδωσε να αντιγράψω το κινητό του.

Μόλις αποθήκευσα τον αριθμο, θυμήθηκα οτι πρεπει να πάμε και στη δουλειά. "Εμπρός τώρα, πάμε να ντυθεις γιατί με αυτά τα ρούχα θα σε πετάξουν εξω από το γραφείο! Πρεπει να ετοιμαστούμε!" είπα και την τράβηξα απο το χερι στο δωμάτιο μου.

Εγώ έβγαλα το συνολακι που είχα ετοιμάσει απο εχθες το βράδυ.

"Πωπω, μια κούκλα είσαι!" αναφώνησε η Αλεξάνδρα και μου έκανε μια σβούρα.

"Άντε σειρα σου τώρα!" είπα και χωμένη στην ντουλάπα μου της έδωσα ενα συνολακι που θα της πήγαινε τρέλα.

Έκανε καμποση ωρα στο δωμάτιο και κάποια στιγμη βγήκε εξω. "Πως είμαι;" με ρώτησε με δυσπιστία.

"Ζωγραφιά είσαι! Μην αφήσεις αυτο που σου συνέβη να σου ρίξει το ηθικό! Θα τους καταλήξεις στο γραφείο!" της είπα.

Εκείνη χαμογέλασε και κοίταξε το πάτωμα.

"Πάμε τώρα!" είπα και παίρνοντας τα πραγματα μου, πήγα στην πόρτα. Εκείνη με μιμήθηκε και περπατήσαμε μέχρι το παρκαρισμένο μου αυτοκίνητο.

Μπήκαμε μέσα και οδηγώντας γρήγορα φτάσαμε στο γραφείο.

Προχώρησα τον στενόμακρο διάδρομο των γραφείων καλημεριζοντας τους συναδέλφους μου.

Εφτασα στο τέλος, ακολουθούμενη απο την Αλεξάνδρα και άνοιξαν την πόρτα που οδηγούσε στο δωμάτιο του διευθυντή.

Αλεξάνδρα POV

Τεράστιο κτήριο! Πως υποτίθεται οτι θα θυμάμαι πως να βρω τι γραφείο μας λέει; Ναι..

Ευτυχώς τα πήγα καλά με τον διευθυντή και η Νίκη μου είπε οτι τον εντυπωσίασα πολύ! Όλη την υπόλοιπη μέρα, την πέρασα ψιλοχαλαρα. Εντάξει, γραμματέας είμαι στο κάτω κάτω.

Ωραία είναι όμως να δουλεύω με την Νίκη!! Ξέχασα για λίγο τα προβλήματα μου.

Το κινητό μου χτύπησε. Μήνυμα απο τον Γιώργο.

Bro:
Που χαθηκες εσυ; Ποτε έφυγες και δεν σε πηρα χαμπαρι;

Αποφάσισα να μην του απαντησω. Έκλεισαν την εφαρμογή και κοίταξα το wallpaper του κινητού μου. Ο Φοίβος.

Με κόπο συγκράτησαν τα δάκρυα που πήγαν να με προδώσουν.

Είχα πει οτι δεν θα κλάψω, θα συγκρατηθω.

Η Νίκη σαν να με είδε, ειπε: "Αλεξανδρα μην κλαις. Κάτι σκέφτηκα! Θα βρούμε άκρη, στο υπόσχομαι!"

Μικρο, το ξέρω αλλά μην βαρατε.. Είχα ελάχιστο χρόνο. Αυριο θα ανεβασω κι αλλά το υπόσχομαι! Φιλάκια πολλά, καληνυχτες