City of Angels

^^3^^

Και ναι, το πως βρέθηκα στο κρεβάτι μου, μην με ρωτήσετε. Δεν θυμάμαι τίποτα απο ενα σημείο και μετά..

Αποφάσισα πως το καλυτερο θα ήταν να φάω ενα γερο πρωινό και μετά να εξιχνιάσω το μυστήριο. Πέταξα τα σκεπάσματα από πάνω μου και κοιταχτηκα στον καθρέφτη. Ναι, οκευ, φορούσα ακόμα τα ρούχα μου.

Αφαιρώντας τα ρούχα μου μπήκα και έκανα ενα μπάνιο. Το μπάνιο είναι ενσωματωμένο με το δωμάτιο μου και έτσι, δεν χρειάζεται να τρέχω κάθε πρωι στο μπάνιο δίπλα στο χολ.

Άφησα το νερό να τρέξει επάνω μου καυτό και χαλαρωτικό. Έκλεισα τα μάτια μου και έμεινα εκεί, για αρκετή ωρα. Όταν επιτέλους κατάλαβα ότι δεν γίνεται να χαλάσω ένα ολόκληρο θερμοσίφωνο μόνη μου πήρα την πετσέτα μου και βγήκα.

Πήγα στην ντουλάπα μου και πήρα μια γκρι άνετη φόρμα και ένα κολλητό μαύρο κορμάκι. Κατέβηκα χαλαρά τις σκάλες και πήγα στην κουζίνα. Βρήκα την μαμά μου να κάθεται μελαγχολικά ανακατεύοντας τον καφέ της.

"Ξύπνησε το κορίτσι μου;" είπε σηκώνοντας το βλέμμα της χαμογελώντας. "Νωρίς νωρίς ε;" πρόσθεσε δείχνοντας το ρολόι της κουζίνας.

Εγώ, της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και άνοιξα το ψυγείο. Πήρα το γάλα και έπιασαν τα δημητριακά από το ντουλάπι. Έφτιαξα το πρωινό μου και καθιστά στο τραπέζι να φάω. Κοίταξα το ρολόι και συνειδητοποίησα ότι η ώρα είχε παει δώδεκα.

Έπρεπε να βιαστω! Είχε κανονίσει από προχθές με την Νίκη να βγούμε για βόλτα. Πως ξεχάστηκα έτσι; Ο Γιώργος φταίει. Αφού έφαγα βιαστικά άλλες δυο κουταλιές και ξανανέβηκα στο δωμάτιό μου.

Πέταξα με βιασύνη τα ρούχα μου στο κρεβάτι και τα αντικατέστησα με ένα μαύρο φλοράλ πουκάμισο μεσα από μια δερμάτινη skater φούστα. Έβαλα τα μποτάκια μου με την τρακτερωτή σόλα και πήρα το μπορντό σακάκι μου απο την κρεμάστρα σην ντουλάπα.

Χτύπησε το κουδούνι. Άκουσα την μητέρα μου να χαιρετάει την Νίκη. Έτρεξα στις σκάλες και κατέβηκα να χαιρετησω την φιλη μου. Την είχα γνωρίσει σε ενα ταξίδι στο εξωτερικό και όταν έμαθα οτι μένει κοντά μου αρχίσαμε να κάνουμε παρέα.

Την πλησίασα και τη πήρα μια σφιχτή αγκαλιά.

"Που χάθηκες ρε κούκλα;" μου είπε αγκαλιάζοντας με κι εκείνη.

"Άντε, να πηγαίνουμε εμείς." είπα και φύγαμε απο το σπίτι.

Κατευθυνθήκαμε αλλάζοντας πολλά μεταφορικά μέσα στα Εξάρχεια. Πήραμε έναν καφέ και προχωρήσαμε προς την αγορά έτοιμες για ψώνια. Εκεί που μιλούσαμε αμέριμνες γελώντας, ένας άντρας μας έσπρωξε και άρπαξε την τσάντα μου. Με έριξε κάτω και έφυγε τρέχοντας.

Σηκωθηκα γρήγορα με τη βοήθεια της Νίκης και τον ακολούθησα τρέχοντας, χτυπώντας τα μποτακια μου στην άσφαλτο. Ένα μηχανάκι κόντεψε να κανει τον άγνωστο χαλκομανία, μα εκείνος, με ένα επιδέξιο άλμα το προσπέρασε τρέχοντας. Η κόκκινη κουκούλα με εμπόδιζε να δω το πρόσωπό του.

Είδατε; Κάτι παει να γίνει σιγά σιγά!! Ελπίζω να σας άρεσε! Αν γουσταρετε, πατήστε και το αστεράκι κάτω κάτω.
Φιλάκια!!❤ thanx for reading xoxo😘😘😘