City of Angels

^^22^^

Αλεξάνδρα POV

Αχ ήμουν τόσο χαρούμενη. Σε λίγη ωρα, ειχαμε φτασει στο τροχόσπιτο του Φοίβου. Πήγαμε μέχρι εκεί με το αμάξι του Γιώργου, λέγοντας ψέματα στη μαμά μου οτι θα πηγαίναμε μια βόλτα..

Σηκώθηκα απο το κάθισμα και περπάτησα ως την πρώην είσοδο του τροχοσπιτου. Στάθηκα εκει. Κοιτώντας το κενό. Σαν την ηλίθια. Κλέφτης είναι. Ξέρει να καλύπτει τα νώτα του. Ηλίθια.

Γονατισα στο έδαφος. Τα χαλίκια γρατζουνουσαν την επιφάνεια της φόρμας μου. Τα πρωτα δάκρυα κύλησαν απο τα μάτια μου δειλά.

Έπειτα συνεχισα να κοιτάζω το κενό, και οι μοναχικές σταγόνες στα μάγουλά μου, απεκτησαν παρέα. Έφυγε. Για να κρυφτεί. Απο μένα. Απο τα ηλίθια πλούτη μου. Απο το μίσος και τον ρατσισμό της μητερας μου.

Άκουσα τα βήματα του Γιώργου να με πλησιάζουν. Έσφιξα τις γροθιές μου και κουνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Δεν ήθελα να το πιστέψω. Μα γιατί γαμωτο να μου το κανει η μαμά μου αυτό; Τον χτύπησε εκεί που πονάει. Ήθελε να ξεκινήσει αλλιως τη ζωή του μαζί μου κι εκείνη τον πλήγωσε.

Ο Φοίβος δεν είναι αυτό που νομίζουν όλοι.

Ο Γιώργος με σήκωσε απαλά απο τους ώμους. "Δεν θέλω να κλαις για αυτον." ειπε και με φίλησε στα χειλη.

Μα καλά; Τι εκανε; Τραβήχτηκα μακρια του. "Ρε Γιώργο, τι κανεις τώρα;" τον ρώτησα.

"Σε φιλαω. Προφανώς. Γιατί δεν μου αρέσει να σε βλέπω να χαραμίζεσαι. Προφανώς. Και γιατί σε αγαπάω εδώ και ποσά χρόνια. Προφανώς." απάντησε φτυνοντας τις τελευταίες λέξεις με εκνευρισμό. "Δεν μπορείς να καταλάβεις ποσο σε αγαπάω ε;" ρώτησε.

"Απο οτι φαίνεται, αφού δεν σεβεσαι τις επιλογές μου, δεν με αγαπάς καθόλου." απάντησα με κακία.

"Ωχου ρε Αλεξάνδρα. Σαν μωρο κανεις.." είπε και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του.

"Μπορεί." του είπα πεισμωμένη και γύρισα την πλάτη.

"Που πας τωρα; Θα κρυώσεις!" φώναξε πίσω μου μα εγώ είχα ηδη βάλει τα ακουστικά μου ακουγωντας το Memories του Goody Grace με τον Jesse Rutherford.

Άκουγαν τον Γιώργο να συνεχίζει να μου φωνάζει να γυρίσω να με παει σπίτι με το αμάξι αλλά τον αγνόησα υποδειγματικά.

Έφυγα. Δεν ήθελα κανέναν. Τους μισούσα ολους. Απο πάνω μου έβρεχε. Μισούσα και την βροχή. Ένιωθα χαλιά. Ο Γιώργος είναι πολύ εγωιστής. Μονο τον εαυτό του κοιτάει. Ο Φοίβος έφυγε γιατί πληγώθηκε. Και η μαμά μου είναι ψύχραιμη.

Όλα τέλεια.

Όλα βαίνουν καλως, ησύχως.

Εκτός απο εμένα. Που νιώθω χαλιά μέσα μου. Εκνευρισμενη, προδομένη, πληγωμένη.

Νομιζω οτι ο Γιώργος δεν αξιζει αλλη ευκαιρία.

Δεν θα του δώσω τίποτα άλλο. Αφού δεν μου σταθηκε οταν έπρεπε λόγω του εγωισμού του τέλος.

Αυτά για σήμερα!!! Ελπίζω να σας άρεσε. Φιλάκια πολλααα, κλαηνυχτα καλημέρα, whatever