City of Angels

^^15^^

Ξύπνησα το αλλο πρωι και βρήκα τη μαμά μου σε έξαλλη κατασταση.

Ηταν ακόμη θυμωμένη που δεν την ειδοποίησα εχθες το βράδυ. Δεν είχα καμια όρεξη να την ακούσω. Μα καμία ομως. Σηκώθηκα απο τον καναπέ και ανέβηκα τις σκάλες για να κλειστώ στο δωμάτιο μου.

Άκουσα την μητέρα μου να κλαίει. Έσφιξα τις γροθιές μου. Πάντα αυτό κανει και με τουμπάρει αυτή η γυναίκα. Ξεφύσηξα. Άνοιξα απότομα την πόρτα και πήγα στο δωμάτιο της.
Κάθισα στο κρεβάτι της. "Τώρα μπορείς να μου πεις γιατι κλαις;" την ρώτησα μουτρωμένη ακόμα.

"Γιατι ρε Αλεξάνδρα, έχουμε πει να τα λέμε όλα μεταξύ μας και επίσης, έχουμε πει οτι θα προσεχείς." είπε τονίζοντας την λεξη προσεχείς.

"Ελα βρε μαμά μου! Παει πέρασε τώρα. Στην τελική, τι ήθελες να κάνω; Να αφήσω το παιδι να πεθάνει στο έλεος μου; Είναι απάνθρωπο. Μπορεί να με προσπάθησε να με κλέψει πριν απο μέρες, αλλά μαμά, είναι ενα πολύ γλυκό παιδι." της είπα αγκαλιάζοντας την.

"Δεν τον εμπιστευομαι." είπε κοφτά. Έπειτα πρόσθεσε, "Δεν τον ξέρω. Είναι εγκληματίας. Δεν γίνεται να αλλαξει αυτό. Πρεπει να προσεχεις. Μην του δίνεις θάρρος, μην τον εμπιστεύεσαι."

"Καλα μαμά." είπα εγώ με πείσμα.

Εκείνη σηκώθηκε και έβγαλε κάποια ρούχα από την ντουλάπα της. "Έχω κανονίσει να βγω σήμερα με την Κλειώ. Θα πάμε για κάνα καφέ, μετα θα φάμε σπίτι της και το βράδυ θα βγούμε." ανακοίνωσε. "Μην με περιμένεις το βράδυ, θα αργησω." συμπλήρωσε.

"Κανένα πρόβλημα μαμά!" είπα και έφυγα απο το δωμάτιο της για να ετοιμαστεί.

Πήγα στο σαλόνι. Κάθισα στον καναπε και κοίταξα το κινητό μου. Περίεργο. Κανένα μήνυμα απο τον Γιώργο. Αυτός οποτε ξυπνήσει στέλνει μήνυμα και με παίρνει τηλέφωνο. Κατι εχει πάθει αναμφίβολα..

Δεν θα τον πάρω ουτε κι εγώ τηλέφωνο. Αν θέλει να μου μιλήσει, ας με πάρει εκείνος. Δεν είμαι υποχρεωμένη να πάρω και να τον ρωτησω, ξέρει πως αμα θέλει να μου πει εγώ είναι εδώ για εκείνον.

Έπειτα απο λίγη ωρα, χαιρετισα την μητέρα μου και εκείνη έφυγε. Ξαναγύρισα στη θέση μου στον καναπέ και πληκτρολογησα στο τηλέφωνο τον αριθμο του Φοίβου.

"Καλημέρα.." απάντησε η φωνη του απο την αλλη γραμμή. Ακουγόταν σαν να ξύπνησε τωρα.

"Σε ξυπνησα; Μήπως ενοχλω;" ρώτησα.

"Όχι καθόλου, δεν υπάρχει καλυτερο ξεκίνημα για τη μέρα μου απο το να με πάρεις τηλέφωνο." ειπε κι εγώ μονο που δεν κατουρηθηκα απο την χαρά μου.

Κατα βάθος είμαι αθεράπευτα ρομαντική οποτε κάτι τέτοιο, μπορεί να με κανει να λιωσω σαν παγακι στον ήλιο.

"Τι θα ελεγες να βρισκόμασταν;" του πρότεινα.

"Μμ, ενδιαφέρουσα ιδέα πλουσιοκόριτσο.." ξεστόμισε μονο και μονο για να με κανει μπαρούτι.

"Λοιπόν; Ναι ή ου; Και ασε τα πλουσιοκόριτσα στη θέση τους γαμωτο." απάντησα.

"Κοιτά." είπε κανοντας μια παύση σαν να ηθελε να σκεφτεί. "Ναι." είπε τελικά απλά.

Αυτοοο, ελπίζω να σας άρεσε! Θα ανεβασω κι άλλο γρήγορα γρήγορα😂 τα λέμε, φιλάκια πολλά❤❤🙈🙊